Czytelnicy pytają - eksperci ITS odpowiadają

W przypadku oceny wymagań i niezbędnego wyposażenia ciągników rolniczych, leśnych i pojazdów wolnobieżnych należy przeanalizować dział IV rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. nr 32 z dnia 26 lutego 2002 r. poz. 262 z późniejszymi zmianami). W przypadku weryfikacji wyposażenia ciągników rolniczych w lusterka zewnętrzne należy uwzględnić § 46 ust. 1 pkt 1 lit. d przedmiotowego rozporządzenia. Zgodnie z zapisem ww. paragrafu każdy ciągnik rolniczy, leśny i pojazd wolnobieżny musi być wyposażony w co najmniej dwa lusterka zewnętrzne, jedno po lewej stronie, a drugie po prawej stronie pojazdu, zapewniające strefę widoczności drogi do tyłu co najmniej:

- o szerokości 2,5 m w lewo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości 10 m od oczu kierowcy,

- o szerokości 3,5 m w prawo od bocznego obrysu pojazdu ciągniętego w odległości 30 m od oczu kierowcy, przy czym w odległości 4 m od oczu kierowcy odległość ta powinna wynosić 0,75 m.

Zapis ten dotyczy również ww. pojazdu silnikowego bez kabiny lub ramy ochronnej (między innymi odnosi się do każdego ciągnika rolniczego zarejestrowanego po raz pierwszy przed 31 grudnia 1993 r.). Podczas przeprowadzania badania technicznego wyżej wymienionego pojazdu silnikowego, zgodnie z pkt 8.1.8 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. nr 227 z dnia 30 grudnia 2003 r. poz. 2250 z późniejszymi zmianami) brak wyżej wymienionych lusterek jest podstawowym kryterium uznania stanu technicznego przedmiotowego pojazdu za niezadowalający i skutkuje negatywnym wynikiem badania technicznego.

Jaką maksymalną prędkość konstrukcyjną może rozwijać pojazd silnikowy sklasyfikowany jako ciągnik rolniczy?

Ocena maksymalnej prędkości konstrukcyjnej pojawia się głównie obecnie ze względu na pojawiający się problem rejestracji pojazdów samochodowych innych (pojazdów czterokołowych), jako ciągników rolniczych. Przy analizie tego zagadnienia w odniesieniu do przedmiotowego pojazdu silnikowego należy op5zeć się na zapisie § 45 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. nr 32 z 2003 r. poz. 262 z późniejszymi zmianami).

Zgodnie z tym paragrafem, maksymalna prędkość konstrukcyjna ciągnika rolniczego i leśnego nie może przekraczać o więcej niż 3 km/h wartości 40 km/h, zmierzonej zgodnie z przepisami o homologacji. Rozwijanie przez przedmiotowe pojazdy większej prędkości jest podstawą do odmowy sklasyfikowania ich jako "ciągnik rolniczy", bądź "ciągnik leśny". Przepisy te nie dotyczą ciągnika rolniczego który w procesie badań homologacyjnych został zakwalifikowany do kategorii T5 tzn. ciągnika kołowego o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej przekraczającej 40 km/h zgodnie z definicją określona w pkt A ust. 1 pkt 5 w części II załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005 w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych i przyczep (Dz. U. nr 237 z dnia 6 grudnia 2005 r. poz. 2009 z późniejszymi zmianami).

Nie należy mylić prędkości 30 km/h, która jest prędkością dopuszczalną i dotyczy kierującego pojazdem podczas poruszania się po drodze publicznej, zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. nr 108 z dnia 20 czerwca 2005 r. poz. 908 z mniejszymi zmianami).

Czy stacja kontroli pojazdów jest zobowiązana do potwierdzania spełnienia wymagań przez pojazdy asenizacyjne?

Ocena problemu dotyczącego wystawiania przez stacje kontroli pojazdów zaświadczeń potwierdzających spełnienie wymagań dla pojazdu asenizacyjnego, opiera się głównie na analizie prawnej obowiązujących w Polsce przepisów. Zakres upoważnienia stacji kontroli pojazdów oraz uprawnionego diagnosty wynika z zapisów art. 83-84 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U nr 108 z 2005 r. poz. 908 z późn. zm.) oraz przepisów wykonawczych. W szczególności:

- rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wzorów dokumentów wymaganych dla wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów (Dz. U. nr 223 z 2004 r. poz. 2264),

- rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. nr 227 z 2003 r. poz. 2250 z późn. zm.),

- rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów (Dz. U. nr 246 z 2004 r. poz. 2469).

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie wymagań dla pojazdów asenizacyjnych (Dz. U. nr 193 z 2002 r. poz. 1617) wydane zostało na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132 z 1997 r. poz. 622 z późn. zm.). W wymienionych aktach prawnych, a w szczególności w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. Nr 132 z 1997 r. poz. 622, z późn. zm.) brak jest delegacji prawnych upoważniających stacje kontroli pojazdów do wydawania zaświadczeń potwierdzających spełnianie przez pojazd wymagań dla pojazdów asenizacyjnych.

Również uprawnieni diagności nie posiadają odpowiednich uprawnień ani nie odbyli niezbędnych szkoleń w tym zakresie. Stacja kontroli pojazdów może działać tylko w zakresie upoważnień ustawowych, w przypadku podjęcia badań wykraczających poza zakres upoważnienia ustawowego, może to być ocenione, jako przekroczenie uprawnień, a wystawione zaświadczenia mogą być uznane za nieważne.

Należy również zaznaczyć, że przepisy nie zabraniają aby w przedmiotowej sprawie opinię wydał rzeczoznawca samochodowy wymieniony w art. 79a ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U nr 108 z 2005 r. poz. 908 z późn. zm.), jak również nie ma podstaw prawnych zabraniających uznania wyciągu ze świadectwa homologacji pojazdu, wydanego przez przedstawiciela producenta bądź importera, za potwierdzające spełnienie przez pojazd odpowiednich wymagań.