Daewoo Tico (1991 – 2001)

Nadwozie

Tico, produkowany przez Daewoo od 1991 r., jest licencją Suzuki Alto. Kanciaste i dość wysokie nadwozie typu hatchback to styl aut japońskich z lat osiemdziesiątych. W przypadku Tico jest on jednak zaletą. Dostęp do wnętrza auta jest wygodny poprzez czworo drzwi. Piąte drzwi,

unoszone ku górze, prowadzą do bagażnika, co prawda o pojemności tylko 180 l, ale dość foremnego. Powierzchnię załadunku można powiększyć poprzez położenie tylnych oparć.

We wnętrzu mieszczą się cztery osoby, ale o średnim wzroście. Dla osób wyższych fotele mają za krótkie siedziska i są za wąskie. Do wykończenia środka użyto średniej klasy materiałów i sporo szarego plastiku.

Kanciasta i ubogo wyposażona deska rozdzielcza ma kilka mankamentów ergonomicznych, np. zbyt nisko umieszczone suwaki nawiewów, a do uruchomienia tylnej wycieraczki służy przycisk umocowany z lewej strony kierownicy. Jak w wielu autach Suzuki z tamtego okresu, także i w Tico, kierowca musi przyzwyczaić się do braku kontrolki rezerwy paliwa. Pamiętać należy także o wyłączaniu świateł

po wyjęciu kluczyka z stacyjki, gdyż nie gasną automatycznie. Akumulator seryjny ma małą pojemność (35 Ah).

Zawieszenie przednie Tico, to kolumny McPhersona, zaś w tylnym jest oś sztywna poprowadzona za pomocą dwóch wahaczy podłużnych i poprzecznego drążka stabilizatora. Auto „nie lubi” bocznych podmuchów wiatru, wzdłużnych kolein i gwałtownych zakrętów. Natomiast brak wspomagania kierownicy nie utrudnia manewrów na parkingu.

Silnik

Tico ma tylko jedną jednostkę napędową – 3-cylindrowy, rzędowy silnik o pojemności 0,8 litra i mocy 41 KM. Nie zachwyca on parametrami i kulturą pracy, ale całkiem dobrze radzi sobie z

napędem tego lekkiego samochodu. Pojazd jest dość żwawy. Silnik ma opinię mało awaryjnego i oszczędnego.

Eksploatacja

Daewoo Tico pojawiło się u nas w 1993 r. Dopiero po nawiązaniu przez FSO współpracy z koreańskim koncernem i stworzeniem sieci sprzedaży, model zdobył popularność na rynku. Jest klasycznym przedstawicielem auta miejskiego – funkcjonalny, ekonomiczny, dynamiczny i zwrotny. Przy dłuższych podróżach brakuje natomiast komfortu jazdy, mocy silnika i bezpieczeństwa biernego.

Najmniej kłopotów w Tico jest z silnikiem – przestarzałą, ale sprawdzoną konstrukcją Suzuki. Do typowych usterek należy zaliczyć mało trwałe łożyska kół tylnych, tylne wahacze, pękanie osłon

przegubów i przewodów elektrycznych. W modelach wyprodukowanych przed 1998 r. w szybszym tempie zużywały się bębny i szczęki hamulca tylnego. Także w starszych Tico można trafić na ogniska korozji na pokrywie silnika, w okolicach tylnych bocznych szyb czy miejscu mocowania anteny. Kupując używane auto można liczyć na to, że poprzedni właściciel niektóre z typowych usterek naprawił.

Na rynku jest spora oferta Daewoo Tico. Prawie wszystkie pochodzą z polskiej sieci sprzedaży i mają udokumentowaną przeszłość. Największy wybór jest z roczników 1996 - 1999. Mało jest z końca produkcji, co też świadczy pozytywnie o modelu. Dla osób potrzebujących mało awaryjnego pojazdu do poruszania się na krótkich trasach, Tico on idealny. Dość tani jest także serwis oraz części zamienne.

Wady:

- średnia jakość wykonania,

- niski poziom bezpieczeństwa czynnego i biernego,

- tylko jeden silnik,

- korozja nadwozia

Zalety:

- funkcjonalne wnętrze,

- tani w eksploatacji,

- mało awaryjny

  Ważniejsze daty z historii modelu

1991 – początek licencyjnej produkcji

1993 – Tico wkracza na polski rynek

1996 – montaż modelu na Żeraniu; sprzedaż w sieci Daewoo – FSO

1998 – modernizacja modelu, m.in. zegar elektroniczny na desce, zderzaki w kolorze nadwozia, głośniki w tylnej półce.

2001 – zakończenie produkcji w Polsce

Orientacyjne ceny wywoławcze (w tys. zł)*

*  na podstawie ofert internetowych (ceny wywoławcze).

Wybrane dane techniczne