Honda Civic 1.6 i-DTEC

Im gorzej się dzieje w motoryzacji, tym dla Japończyków lepiej. Mają pretekst, aby popisać się mistrzostwem biur

konstrukcyjnych. Silnik Hondy to finezja w działaniu. Należy do jednostek nowej generacji „Earth Dreams Technology”. Celem twórców było wyzyskanie do maksimum możliwości drzemiących w starym Dieslu. Wysłali go na „ostry fitness.”

Silnik 1.6 i-DTEC jest o 47 kg lżejszy niż 2.2 i-DTEC,wprowadzony w 2008 roku. Na ten wynik składa się nie tylko mniejsza pojemność, ale również aluminiowy, otwarty blok, lżejsze tłoki o mniejszej wysokości oraz wał korbowy z materiałów o wysokiej wytrzymałości, które pozwoliły go „odchudzić”, między innymi poprzez zmniejszenie średnicy czopów głównych i korbowych. Mniejsze są siły bezwładności działające w układzie korbowo-tłokowym. Nie ma wałków wyrównoważających. Otwarty blok oznacza, że cylindry są otoczone niemal w całości płaszczem wodnym. Konstruktorzy podają, że nowy Diesel waży niemal równie mało, co benzyniak o identycznej pojemności.

Zastosowanie „inteligentnego” alternatora, który włącza się, gdy Diesla ma nadwyżkę mocy oraz „oszczędnego” termostatu i regulowanych przesłon chłodnicy, dodatkowo zmniejsza apetyt na paliwo.

Podobną kurację przeszła sześciobiegowa skrzynia, która jest o 7 kg lżejsza w porównaniu z tą, która współpracuje z silnikiem 2,2 l. Mniej waży i jest lepiej „rozciągnięta”. Ma niskie opory wewnętrzne, a płynność i precyzja zmiany biegów są godne najwyższego uznania.

Zabiegi te składają się na znakomity wynik średniego spalania: 3,6 l/100 km. Można go osiągnąć w praktyce, a w sprzyjających okolicznościach przy odrobinie starań zejść niżej. Jest to tym łatwiejsze, że można włączyć tryb „Econ”, a kolorowe wstęgi przy prędkościomierzu na bieżąco pokazują czy jedziemy oszczędnie, czy rozrzutnie. Gdy lśnią zielenią, paliwa ubywa najwolniej. Gdy błękitem – wręcz przeciwnie. Obok jest pomocny, taśmowy wskaźnik chwilowego zużycia paliwa. Samochód ma też układ „start-stop”, który Honda nazywa „Idle Stop”.

Chcąc prowadzić ekonomicznie trzeba jednak uzbroić się w cierpliwość. W porównaniu z innymi twórcami „zoptymalizowanych układów napędowych”, inżynierowie Hondy dokonali rzeczy niebywałej. Silnik jest nie tylko oszczędny, ale w połączeniu z zawieszeniem i układem kierowniczym o zmniejszonym przełożeniu zachęca do mocnego wciskania gazu. Znakomity moment obrotowy, wspomagany przez małą, ale niezmordowaną turbosprężarkę sprawia, że swobodna jazda bez trzymanki jest bardzo przyjemna. Civic rozpędza się płynnie, bez oznak „turbodziury”. W dodatku nie hałasuje, zatem zerknięcie na prędkościomierz przynosi niekiedy pewne zaskoczenie.

Uszy nie cierpią, ponieważ blok silnika jest bardzo sztywny, a częstotliwość drgań własnych różnych elementów Diesla znosi się wzajemnie. Paliwo wtryskiwane jest maksymalnie w pięciu fazach. Swoje robi również staranne wygłuszenie.