Miejski transport przyszłości

W Warszawie takim panaceum wydaje się druga nitka metra. Problem w tym, że jest to czasochłonna i droga inwestycja - wykonanie 1 km kilometra trasy ma kosztować około granicach 1 mld złotych.

Przykład Moskwy, gdzie jest jedna z najlepiej rozbudowanych sieci metra, pokazuje, że metro nie wystarcza. Sytuacja jest tak dramatyczna, że zdesperowane władze biorą pod uwagę realizację projektu prof. Rolanda Lippa - wielopoziomowych ulic na dachach budynków. W Londynie jest 400 km metra, a mimo to tłok jest ogromny.

Systemem transportu miejskiego, który może być zarówno systemem wiodącym, jak i uzupełnieniem istniejących rozwiązań, jest system Mister, opatentowany przez polskiego wynalazcę Olgierda Mikoszę. Jest to system nadziemnego transportu publicznego, wygodniejszy od taksówek i tani jak podstawowa komunikacja miejska.

Pasażerowie podróżują na wysokości 10 do 14 metrów, lekkimi, małymi, automatycznie sterowanymi komfortowymi kabinami, które przewożą od jednej do pięciu osób, bez zatrzymania aż do przystanku docelowego, ze średnią prędkością 50 km/godz. Pomieszczenia są klimatyzowane i zaopatrzone w media.

Przystanki są zlokalizowane z boku całej linii i nie zakłócają przebiegu pozostałych kabin. Na każdym przewidywane jest do 5 równoległych stanowisk dla zwiększenia przepustowości. Gęstość przystanków może być, w zależności od potrzeb, większa niż autobusowych.

Mister jest systemem nadmiarowym, to znaczy, że zwykle powinno być więcej pojazdów niż pasażerów. Budowa takiego transportu może nie wymagać żadnych nakładów finansowych ze strony miasta. W takim przypadku inwestor użytkuje system przez 30 lat, przekazując po tym okresie całość miastu.

Szybkość budowy takiego systemu jest nieporównywalnie większa nie tylko od metra, ale nawet od linii tramwajowej, czy zwykłej drogi. Jego przepustowość sięga 10 tysięcy pasażerów na godzinę w jednym kierunku, co jest na poziomie połowy maksymalnej przepustowości metra, a znacznie więcej niż transport autobusem, czy tramwajem. Można tę wartość łatwo podwoić przez zrobienie tras dwupoziomowych.

Przepustowość, a raczej zdolność przewozowa, znacznie zwiększa się w przypadku rozbudowy systemu z typu korytarzowego do sieciowego.

Mister, dzięki niewielkiemu zużyciu energii i zmniejszaniu zatłoczenia miast samochodami, jest prawdziwie ekologicznym rozwiązaniem.

Cały system jest kontrolowany i sterowany automatycznie przez zintegrowany system komputerowy, rozproszony fizycznie pomiędzy pojazdy, stacje i centralę, który zapewni niezawodność i bezpieczeństwo ruchu wszystkich pojazdów i sieci komunikacyjnej. Dzięki znacznemu rozproszeniu system jest praktycznie nieprzydatny do celów terrorystycznych.

Bezpieczeństwo osobiste podróżnych zapewnia zaś przede wszystkim możliwość podróżowania wyłącznie we własnym lub wybranym towarzystwie.

Realność wszystkich założeń projektu MISTER, oprócz budowy pierwszego 5 kilometrowego odcinka w Opolu, potwierdzają również:

- projekt Unijny EDICT,

- członkostwo grupy UE Citymobile,

- grant Rektorski Politechniki Warszawskiej i jego pozytywne rezultaty,

- zaproszenie do przetargu na pierwszy etap systemów PRT w Masdar w Emiratach Arabskich), gdzie Mister uzyskał międzynarodowe gwarancje finansowe,

- zaproszenie do przetargu na system PRT w Kalifornii,

- zaproszenia na konferencje PRT w Ithaca (USA, 2008).

Oprócz Opola już chęć budowy zgłosił Rzeszów, Odessa, Santa Cruz, Daventry, a w wielu odbywają się wstępne rozmowy, mimo że Mister nie ma jeszcze certyfikatów.

Czy istnieje w związku z tym racjonalna przesłanka, która sprawia że system ten nie jest szeroko rozpowszechniony i stosowany? Czy ma jakieś słabe punkty? Oczywiście.

Brak wiedzy, niechęć do działania i naruszanie interesów innych lobby. Podobno jest możliwość wykupienia kilku procent udziałów w firmie, która będzie realizować te przedsięwzięcia.              

Podstawowe zalety systemu Mister:

- Wysoka moc przewozowa (większa niż metro, autobus czy tramwaj).

- Bezkolizyjność, a więc maksymalne bezpieczeństwo.

- Indywidualność podróżowania, zasadnicza redukcja kolejek i czekania oraz brak tłoku w pojazdach.

- Pełen komfort - zawsze siedzące miejsce, klimatyzacja, informacja i multimedialna rozrywka.

- Bezpieczeństwo osobiste (brak kieszonkowców oraz niebezpieczeństwa napadów).

- Pełne dostosowanie do potrzeb niepełnosprawnych oraz matek z wózkami.

- Zmniejszenie energochłonności na jednostkę masy użytkowej, redukcja spalin.

- Zasadnicze zmniejszenie czasu i kosztów budowy infrastruktury.

- Drastyczne zmniejszenie zapotrzebowania powierzchni gruntowych pod infrastrukturę.

- Skrócenie czasu dojazdu do punktu docelowego.

- Antyterrorystyczna struktura transportu poprzez tzw. rozproszenie celu.

- Zmniejszenie zagęszczenia pojazdów samochodowych na ulicach i związanych z tym zatorów drogowych.

- Sprawny i tani transport towarów oraz możliwość znacznego zmniejszenia ilości samochodów dostawczych w ruchu miejskim.