Od A do F czyli segmenty rynkowe

Podział na segmenty rynkowe, czy jak niektórzy mówią - klasy, miał ułatwić nabywcom wybór właściwego modelu. Przynależność pojazdu do danego segmentu określa producent, określają także niezależni specjaliści, dziennikarze, a także potencjalni nabywcy. Każdy kieruje się swoimi zasadami, bowiem nie ma ściśle określonych kryteriów. Prowadzi to do sporów i dyskusji.**
Wiele samochodów pozycjonowanych jest na granicy segmentów i to, do jakiego zostanie zaliczone dane auto zależy od cechy, którą uznamy za najważniejszą.

Kryteria

To do jakiego segmentu będzie zaliczało się dane auto zależy głównie od jego wymiarów zewnętrznych, rozstawu osi, rodzaju nadwozia, liczby drzwi, ceny oraz znaczka firmowego, jaki ma na masce. Patrząc tylko na jeden parametr można się pomylić, gdyż np. ta sama płyta podłogowa może być użyta do zbudowania zupełnie innych samochodów pozycjonowanych w całkiem różnych segmentach. Seat zbudował model Leon, Altea i Toledo na tej samej płycie, auta mają więc taki sam rozstaw osi, ale każe z tych aut należy do innego segmentu.

Jednym z podstawowych kryteriów jest wielkość samochodu i na tej podstawie można wyróżnić kilka podstawowych klas, które oznacza się literami alfabetu. Im wyższa litera alfabetu, tym

samochód wyższej klasy.

Maluchy i kompakty

Najmniejsze pojazdy zalicza się do klasy A. Są to auta typowo miejskie, przeznaczone do jazdy na krótkich dystansach, których długość nadwozia wynosi około 3,5 metra. Do tej grupy samochodów można zaliczyć Fiata Pandę, Citroena C1,

Peugeota 107 czy Toyotę Aygo.

Następny segment tworzą samochody klasy B. Są to również samochody miejskie, ale w naszych warunkach często pełnią funkcję namiastki auta rodzinnego. Długość samochodów w tym segmencie wynosi około 3,7 m. Nowe generacje aut, np. Fiat Grande Punto, Renault Clio III i Peugeot 207 są jednak znacznie większe, mają długość 4 m, więc wchodzą już w wyższy segment B+.

Nieco kłopotu sprawiają sedany budowane na bazie aut miejskich, np.  Skoda Fabia sedan, Renault Thalia, Seat Cordoba. Biorąc pod uwagę płytę podłogową, rozstaw osi i ilość miejsca we wnętrzu, nadal są to auta miejskie. Ale jeśli popatrzymy na wymiary, długość ponad 4 m, i duży bagażnik, często 500 litrów, można je zaliczyć do klasy C, czyli do popularnych pojazdów kompaktowych.

Kolejna klasa, czyli C nazywana jest często klasą aut kompaktowych. Należą do niej VW Golf, Toyota Corolla czy Opel Astra. Jednak producenci aut prestiżowych nie chcą utożsamiać się z masówką. Dlatego

Audi A3 czy Alfa Romeo 147 tworzą klasę premium, czyli kompaktów w cenie aut o klasę większych.

Klasa D, czyli średnia, to samochody o długości około 4,5 m, a podstawowym rodzajem nadwozia jest sedan. Wyjątek stanowi Renault, który nie oferuje takiej wersji. Kolejną klasą jest E, czyli wyższa, a na samym szczycie jest segment F - samochodów luksusowych.

SUV-y, vany i inne

Dużą grupę tworzą także auta sportowe, terenowe, SUV-y i vany i w każdej z nich można praktycznie wydzielić takie klasy jak w przypadku samochodów osobowych. Szybko przybywa samochodów typu van. Jeszcze niedawno nazywaliśmy je ogólnie minivanami, natomiast obecnie można wyróżnić co najmniej trzy klasy - mikrovany (Opel Agila), minivany (Opel Zafira) i największe vany (Chrysler Voyager). Także wśród aut rekreacyjno-terenowych (SUV) wyraźnie zarysowały się podziały według wielkości, by odróżnić Suzuki Jimny od Porsche Cayenne. Podobna sytuacja jest w klasie aut sportowych.