Opel Mokka. SUV dobry do miasta

Opel Mokka jest produkowany od 2012 roku. Choć auto dzieli płytę podłogową z miejską Corsą, to jest kwalifikowane do segmentu kompaktowych SUV-ów (długość 4248 mm, rozstaw osi 2555 mm).

Nadwozie Mokki wygląda dość muskularnie. To m.in. zasługa masywnych bocznych powierzchni karoserii z przetłoczeniami przy nadkolach, z którymi kontrastują znacznie mniejsze boczne szyby. Charakterystycznym elementem stylistycznym jest masywna atrapa chłodnicy oraz duże reflektory osadzone pod lekkim skosem. Z tyłu mogą się podobać duże klosze lamp, czy masywny zderzak z imitacją blaszanej osłony podwozia.

Kompaktowa kabina

Zarówno z przodu, jak i z tyłu miejsca na nogi nie brakuje. Natomiast kanapa, choć jest wyposażona w trzy zagłówki, to jest nieco za wąska dla trzech osób. Chyba nawet sam producent to sugeruje, bo środkowe miejsce jest nie tylko węższe (i niewyprofilowane), ale nawet krótsze od dwóch pozostałych.

Za to plusem kabiny Mokki jest możliwość ustawiania siedzeń w wielu wariantach. Np. fotel pasażera z przodu można złożyć na płasko, co daje dodatkowe możliwości aranżacji wnętrza. W sumie jest osiem różnych kombinacji ustawienia siedzeń.
Pojemność bagażnika jest typowa dla kompaktu w wersji hatchback. Wynosi 356 litrów. Można ją powiększyć do 1372 l.

Turbo pod maską

Testowaliśmy wersję z silnikiem wysokoprężnym z turbodoładowaniem o pojemności 1.6 litra i mocy 136 KM. Motor trochę hałasuje, gdy jest zimny, ale po paru kilometrach jazdy dźwięk łagodnieje. Po mocnym naciśnięciu pedału gazu jednostka dość powoli zbiera się do sprintu, ale już po chwili rozkręca się na dobre. Wyraźnie czuć, że działa turbosprężarka. Według danych fabrycznych przyspieszenie od 0 do 100 km/h trwa 10,3 sekundy. Użytkownik tego samochodu będzie mieć spore powody do zadowolenia w kategorii zużycie paliwa. Średnie spalanie w czasie testu wyniosło 5,8 litra na 100 km. To co prawda litr więcej od danych fabrycznych, ale to i tak jest dobry wynik.

Na cztery koła

Opel Mokka jest oferowany z napędem na przednią oś lub z napędem 4x4. Testowy egzemplarz był wyposażony w ten drugi rodzaj napędu. Układ działa w ten sposób, że kiedy auto jedzie po suchej, twardej nawierzchni napędzana jest przednia oś. Napęd na tył jest dołączany automatycznie w momencie, gdy jedno z przednich kół złapie poślizg, czyli kiedy zaczyna obracać się z inną prędkością niż koła tylne.

Jednak nie ma się co łudzić, że Mokka pokona ekstremalne przeszkody terenowe. Ale na błotnistych leśnych drogach auto dawało sobie radę. W przypadku tego pojazdu napęd 4x4 przydaje się podczas szybkiego pokonywania zakrętów. Układ jezdny trzyma auto, nie pozwalając mu na swobodne harce. Jeszcze bardziej napęd na obie się przydaje się zimą. Zawieszenie dzielnie znosi dziury na drogach. Nawet długie odcinki brukowanej nawierzchni nie zakłócą spokoju w kabinie. Nieco gorzej odczuwane są natomiast poprzeczne nierówności.

Mokka znakomicie sprawuje się w mieście, bo kierowca siedzi wyżej niż w zwykłej osobówce, a jego 18-calowe koła nie boją się krawężników. Do tego kompaktowe wymiary ułatwiają parkowanie.

Opel Mokka 1.6 CDTi i konkurenci: