Opel Zafira (1999 – 2005)

Opel dołączył do segmentu kompaktowych minivanów dopiero trzy lata po prezentacji pioniera tej klasy – Renault Scenica.

Twórcy Zafiry nie spieszyli się zbytnio z premierą swojego dzieła, ale trzeba przyznać, że wyszło to na dobre ich jednobryłowej konstrukcji. Samochód był przede wszystkim większy i bardziej funkcjonalny. Przewidziano w nim na przykład możliwość przewożenia siedmiu osób, a dwa dodatkowe fotele trzeciego rzędu siedzeń chowane były w podłodze. Ogromnym atutem Zafiry był również duży bagażnik. W pięcioosobowym układzie wnętrza miał aż 600 l pojemności, a w dwuosobowym 1700 l. Od strony technicznej Zafira pierwszej generacji była samochodem nieskomplikowanym, opartym o płytę podłogową i podzespoły Opla Astry drugiej generacji. Ma to ogromne znaczenie dla codziennej eksploatacji. Samochód nie jest drogi w utrzymaniu i naprawach. Na rynku dostępne są liczne zamienniki oryginalnych części zamiennych, które pomagają obniżyć koszty obsługi. Serwisowanie Zafiry można zlecać nawet przeciętnie wyposażonym warsztatom. Ten kompaktowy minivan z dość sztywnym, ale bardzo bezpiecznym podwoziem, nie wykorzystuje zaawansowanych technologii. W standardowych wersjach bazuje na prostych i sprawdzonych rozwiązaniach, dlatego jej zakup nie stanowi wielkiego wyzwania dla portfela nabywcy. Zupełnie inaczej jest ze sportową wersją OPC. W jej przypadku trzeba liczyć się ze sporymi wydatkami zarówno na stacjach paliw jak i w serwisach.

Silniki

Zafira weszła na rynek na początku 1999 r. z benzynowymi silnikami 1.6 (101 KM) i 1.8 (115 KM) oraz turbodieslem 2.0 DI (82 KM). Silnik wysokoprężny miał co prawda wtrysk bezpośredni, ale zasilany był zwykłą pompą rozdzielaczową w technologii niskociśnieniowej. W 2000 r. moc silnika 1.8 podwyższono do 125 KM. Zadebiutowała też nowa jednostka benzynowa 2.2 (147 KM) oraz turbodiesel 2.0 DTI o mocy 101 KM, który wciąż miał niskociśnieniowe zasilanie, podobnie jak wprowadzony w 2001 r. turbodiesel 2.2 DTI o mocy 125 KM. Zafira pierwszej generacji nie doczekała się silników wysokoprężnych z wysokociśnieniowym zasilaniem typu common-rail. W 2001 r. na rynek weszła sportowa wersja OPC z silnikiem 2.0 Turbo o mocy 192 KM. Rok później dołączyła do niej również odmiana 200-konna. W 2002 r. wprowadzono do sprzedaży Zafirę CNG, zasilaną gazem ziemnym z silnikiem 1.6 o mocy 97 KM. Podstawowe silniki Zafiry wypadają słabo pod względem dynamiki. To raczej propozycje dla osób ceniących oszczędność a nie osiągi. Sprawne poruszanie się w mieście i na szosie zapewniają benzynowe silniki 1.8 (ale raczej w mocniejszej wersji) i 2.2, oraz najmocniejszy z turbodiesli. Sportowa wersja OPC ze sztywno zestrojonym podwoziem, paliwożernym silnikiem i wysokimi kosztami obsługi to propozycja dla osób z grubszym portfelem.

Eksploatacja

Z Zafirami bywa bardzo różnie. Trafiają się egzemplarze, które są mało awaryjne, oraz takie, które psują się bardzo często. Wiele zależy od regularnej obsługi i dbałości o samochód. Dlatego kupując ten model warto zwrócić uwagę na historię serwisową. Najsłabszym punktem auta są paski rozrządu w silnikach benzynowych, ale pamiętając o ich regularnej wymianie co 60 000 km można zapobiec poważnym konsekwencjom ich pęknięcia. W turbodieslach ten problem nie istnieje, bowiem mają bardzo trwałe łańcuchy. W silnikach czasami zawodzi osprzęt, głównie pompy cieczy chłodzącej i alternatory. Z kolei w podwoziu najszybciej zużywają się łączniki stabilizatora. Można spodziewać się również pękania sprężyn w tylnym zawieszeniu. W układzie kierowniczym awariom ulegają silniczki systemu wspomagania. Są niestety zintegrowane z przekładnią, dlatego ich wymiana jest kosztowna. Nietrwałe są też przełączniki przy kierownicy, często szwankują. Awariom ulegają również czujniki systemu przeciwpoślizgowego ABS. Typowe jest zacieranie się linki hamulca pomocniczego. Jednak większość niedomagań w Zafirze pierwszej generacji można usunąć łatwo i tanio, poważne awarie zdarzają się raczej rzadko.

Podsumowanie
Zafira to interesujący samochód rodzinny, wygodny, pojemny, solidnie wykonany. Niemal idealny dla tych, którzy poszukują auta kompaktowego, ale funkcjonalnego, dysponującego przestronnym wnętrzem. Ważny atut Zafiry pierwszej generacji stanowi niewygórowana cena i niskie koszty utrzymania. Z pewnością jest to dobra alternatywa dla kompaktowych kombi. 

Ważniejsze daty
1997 – premiera prototypu

1999 – premiera wersji produkcyjnej

2001 – sportowa wersja OPC

2003 – niewielka modernizacja (nowe reflektory, zmiany we wnętrzu)

2005 – premiera Zafiry drugiej generacji

Zalety

• przestronne wnętrze
• dobre wykończenie
• duży bagażnik
• niskie koszty utrzymania

Wady
- mały bagażnik w wersji siedmioosobowej (150 l)
- delikatne paski rozrządu
- kosztowne awarie wspomagania kierownicy

Wybrane dane techniczne

Ceny (orientacyjne ceny w tys. zł)