Toyota Corolla X (2006 - 2013). Auto warte polecenia?

W 2006 r. Toyota postanowiła zerwać z nazwą Corolla dla swoich kompaktowych samochodów i wprowadziła nowy przydomek - Auris. Na taki krok zdecydowano się jednak wyłącznie w przypadku wersji hatchback, czterodrzwiowy sedan pozostał przy starej nazwie. Tak narodziła się dziesiąta generacja Corolli, wyłącznie w trójbryłowej wersji.

Od strony konstrukcyjnej oba auta są bardzo podobne i korzystają z tych samych podzespołów. Trójbryłowe nadwozie Corolli jest jednak zdecydowanie większe (4,54 m). Ma przestronne wnętrze i pojemny kufer (450 l). Szkoda tylko, że zawiasy jego pokrywy wchodzą podczas zamykania w przestrzeń bagażową. Odbierają w ten sposób kilka cennych litrów i mogą uszkodzić przewożone przedmioty podczas zamykania pokrywy. Przedział pasażerski od strony estetycznej trzeba uznać za skromny i wykończony przeciętnej jakości materiałami. Wszystkie elementy zmontowano jednak solidnie.

Godne uwagi jest również bogate wyposażenie Corolli, kreowanej przez producenta na kompakt o bardziej ekskluzywnym charakterze. Od strony technicznej Corolla dziesiątej generacji jest stosunkowo prostym samochodem. Silniki nie mają szczególnych fajerwerków technologicznych, w podwoziu zastosowano to, co najtańsze – kolumny Mac Phersona z przodu i belkę skrętną z tyłu. Dlatego utrzymanie auta nie wiąże się ze szczególnie wysokimi kosztami. Także dlatego, że w razie potrzeby można sięgnąć po zamienniki drogich, oryginalnych części zamiennych. Nie jest ich tak dużo jak w przypadku aut niemieckich czy francuskich, ale na ich dostępność nie można narzekać.

Silniki

Corolla dziesiątej generacji zadebiutowała w 2006 r., ale jej produkcja rozpoczęła się z początkiem 2007 r. Gama jednostek napędowych objęła silniki benzynowe 1.4 (97 KM) i 1.6 (124 KM) oraz turbodiesle 1.4 D-4D (90 KM) i 2.0 D-4D (126 KM). W 2009 r. pojawiły się benzynowe silniki 1.33 o mocy 100 KM oraz 1.6 o mocy 132 KM. Potem nie pojawiła się już żadna nowa pozycja.

Od 2011 Corolla dziesiątej generacji w wersji europejskiej produkowana była z zaledwie trzema różnymi silnikami. Oferta zatem jest skromna, a na dodatek nie ma w niej szczególnie mocnych jednostek napędowych. Te o najlepszych osiągach oscylują w granicach 10 s podczas sprintu do „setki”. Silniki 1.33 i 1.4 to propozycje dla wyjątkowo spokojnych kierowców, podobnie jak turbodiesel 1.4 D-4D. By sprawnie poruszać się tym modelem Toyoty trzeba wybrać albo benzynowca 1.6 albo turbodiesla 2.0 D-4D. Ze względu na mniejszą awaryjność i wyższą trwałość lepiej wybierać silniki benzynowe. Różnica między silnikami 1.6 Valvematic a 1.6 Dual VVT-i polega na odmiennej konstrukcji systemu zmiennych faz rozrządu. W pierwszym regulacja wzniosu zaworów odbywa się płynnie, w drugim zaś skokowo. Bardziej zaawansowany Valvematic zapewnia lepszą dynamikę przy niższym zużyciu paliwa.

Eksploatacja

Silniki benzynowe cieszą się bardzo dobrą reputacją. Awarie pojawiają się w nich rzadko, a jeśli już to dotyczą raczej osprzętu (sonda lambda, czujnik położenia wału korbowego, alternator, wycieki z układu chłodzenia). Przypadłością silników 1.6 jest stosunkowo szybkie zużycie elementów systemu zmiennych faz rozrządu.

Turbodiesle są bardziej kłopotliwe. Po dłuższych przebiegach wymagają wymiany lub regeneracji wtryskiwaczy i turbosprężarki. W autach eksploatowanych głównie w mieście zapychają się filtry cząstek stałych. W wersji 2.0 D-4D może dojść do wypalenia uszczelki pod głowicą. Trzeba się też liczyć ze zużyciem dwumasowego koła zamachowego (wersja 1.4 D-4D go nie ma). W układzie przeniesienia napędu szybko zużywa się sprzęgło, niezbyt trwałe są też łożyska w manualnej skrzyni biegów. Podwozie nie sprawia większych kłopotów, elementy zawieszeń są bardzo trwałe. Szybko zużywają się za to elementy przednich hamulców – tarcze i klocki.

Ważniejsze daty

1966 – Corolla I

1970 – Corolla II

1974 – Corolla III

1979 – Corolla IV

1983 – Corolla V

1987 – Corolla VI

1991– Corolla VII

1997 – Corolla VIII

2001 – Corolla IX

2006 – premiera Corolli X

2007 – rozpoczęcie sprzedaży

2010 – niewielka modrnizacja (nowe zderzaki, osłona chłodnicy, reflektory, tylne lampy, lusterka zewnętrzne z kierunkowskazami, poprawione wykończenie wnętrza, zmieniona kierownica)

2013 – premiera Corolli XI

Zalety

• wysoka niezawodność i trwałość

• oszczędne silniki

• solidnie wykończone i przestronne wnętrze

• duży bagażnik

• dobry komfort jazdy

Wady

- bardzo skromna gama silników

- mało wyszukana estetyka

- przeciętne materiały wykończeniowe

Wybrane dane techniczne

Ceny

Orientacyjne ceny w tys zł

Podsumowanie

Zakup Corolli dziesiątej generacji w dobrym stanie technicznym i z akceptowalnym przebiegiem to dobra inwestycja, bo jest to samochód wygodny, komfortowy, dobrze wyposażony i trwały. Ale taki egzemplarz niełatwo znaleźć. Przeważają takie, które mają na swoim koncie grubo powyżej 100 tys km, a nierzadko nawet ponad 200 tys km  i wymagają sporych nakładów finansowych. Dotyczy to zwłaszcza turbodiesli. Wynika to z faktu, że ogromna większość aut ma na swoim koncie firmową przeszłość. Znalezienie Corolli dziesiątej generacji w idealnym stanie i ze stosunkowo niskim przebiegiem, kupionej w Polsce i użytkowanej przez osobę prywatną graniczy z cudem, bo użytkownicy tego modelu niechętnie się z nim rozstają. A jeśli już zdecydują się na sprzedaż, to samochód zostaje w rodzinie.