Używana Toyota Auris (2006–2012). Czy warto kupić?

Corolla, chwalona za trwałość i bardzo niską awaryjność, często była krytykowana za swój banalny wygląd i brak charakteru. Toyota postanowiła to zmienić, wprowadzając na rynek model Auris. Ale tę nazwę zarezerwowano jedynie dla wyjątkowo wysokiego hatchbacka. Przysadzisty, elegancki sedan zachował nazwę Corolla.

Kształty Aurisa nie były rewolucyjne, zabrakło w nim również chwytliwych, wyrazistych detali. Z nowego projektu wiało nudą tak jak z dawnych Corolli. Od strony technicznej Toyota postawiła na dobrze znane i sprawdzone rozwiązania, dzięki którym samochód wysoko lokował się w rankingach niezawodności. Kupując Aurisa trzeba pogodzić się z przeciętnym wykończeniem stosunkowo przestronnego wnętrza oraz przeciętną jak na tę klasę pojemnością bagażnika (354/1335 l).

Warto zwrócić uwagę na różnice konstrukcyjne. W tylnym zawieszeniu zastosowano belkę skrętną, ale w wersji 2.2 D-CAT pracuje z tyłu zawieszenie wielowahaczowe, podobnie jak w Corolli z nadwoziem typu sedan. Mimo prostszego podwozia tańsze wersje Aurisa nie mają problemów z prowadzeniem, auto jest poprawne od strony technicznej i nie robi przykrych niespodzianek.

Tak jak pod względem kosztów utrzymania. Autem mogą się zająć prywatne warsztaty z dobrą kadrą i wyposażeniem, nie ma problemu z dostępnością części zamiennych. Specyfiką Aurisa jest jednak przewaga na rynku wtórnym egzemplarzy pochodzących z firm, zazwyczaj z dużymi przebiegami. Trzeba się zatem liczyć, że nawet dobrze prezentujący się uzywany Auris będzie wymagał na początek pewnych inwestycji w mechanikę

Silniki

Pierwsza generacja Aurisa weszła do produkcji w 2006 r z silnikami benzynowymi 1.4 VVT-i (97 KM), 1.6 Dual VVT-i (124 KM) oraz 1.8 Dual VVT-i (136 KM) oraz turbodieslami 1.4 D-4D (90 KM) i 2.2 D-CAT (177 KM). W 2007 r. pojawił się turbodiesel 2.0 D-4D (126 KM) a w 2009 r. do oferty dołączyły benzynowce 1.3 Dual VVT-i (101 KM), 1.6 Valvematic (132 KM) i 1.8 Valvematic (147 KM) oraz zmodernizowane turbodiesle.

W 2010 r. gamę Aurisa wzbogaciła wersja hybrydowa z benzynowcem 1.8 o mocy 99 KM i silnikiem elektrycznym o mocy 82 KM. Silnikami najlepiej sprawdzającymi się w codziennej eksploatacji są stosunkowo proste i oszczędne benzynowce 1.4 i 1.6, ewentualnie 1.8 ale w wersji Valvematic (znacznie oszczędniejszy od 1.8 Dual VVT-i) a także turbodiesle 1.4 D-4D (dla spokojniej jeżdżących, ale oszczędnych) i 2.0 D-4D (dla ceniących osiągi). Bardzo dynamiczny turbodiesel 2.2 D-CAT miewa poważne awarie i jest drogi w serwisowaniu.

O tym się mówi: Euro 2016. Polska w trzecim koszyku

Eksploatacja

Auris jest samochodem bardzo mało kłopotliwym, zwłaszcza w wersjach benzynowych, ale i w nim zdarzają się awarie. Przykładem mogą być choćby kaprysy instalacji elektrycznej, a zwłaszcza rozmaitych czujników w układzie hamulcowym (ABS), układzie wydechowym (sonda lambda), przy wale korbowym. Czasami zawodzi też centralny zamek, a w silnikach benzynowych zdarzają się awarie cewek zapłonowych (są wprost na świecach).

Przypadłością benzynowca 1.8 jest wysokie zużycie oleju, a w benzynowych silnikach 1.4 i 1.6 trzeba czasem wymienić pęknięty kolektor ssący wykonany z tworzywa sztucznego. Szybko zużywają się przednie tarcze i klocki hamulcowe. Te ostatnie mają na dodatek tendencję do piszczenia.

Najwięcej na sumieniu mają turbodiesle, w których po większych przebiegach można spodziewać się awarii wtryskiwaczy, turbosprężarki czy dwumasowego koła zamachowego. Nieobce jest im również zapychanie się filtra cząstek stałych. Najbardziej problematyczny jest jednak turbodiesel 2.2 D-CAT, w którym po większych przebiegach rzędu 150-180 km wypala się często uszczelka pod głowicą. Wymiana uszczelki niewiele jednak pomoże, bo za awarię odpowiadają tak naprawdę uszkodzone tuleje cylindrowe. Niezbędna jest naprawa całego bloku silnika.

Ważniejsze daty

2006 – premiera modelu, nadwozie hatchback 3d i 5d
2009 – modernizacja silników wysokoprężnych
2010 – niewielka modernizacja nadwozia (zmiana wyglądu przedniego i tylnego pasa)
2012 – premiera Aurisa II

Zalety

• dobry komfort jazdy
• niskie koszty utrzymania
• niska awaryjność

Wady

- banalny wygląd nadwozia
- przeciętne wykończenie wnętrza
- poważne awarie silnika 2.2 D-CAT

Wybrane dane techniczne

Orientacyjne ceny w tys. zł

Podsumowanie

Auris pierwszej generacji to samochód przeciętny pod każdym względem. Tak naprawdę wyróżnia się jedynie niską awaryjnością. Ale nie ma też istotnych wad, co stanowi jego atut. To zwykłe auto codziennego użytku, które nie naraża użytkownika na wygórowane wydatki. Trzeba tylko unikać feralnych wersji. Oglądając Aurisa trudno odnaleźć w nim istotny powód, by go kupić. Banalne jest nadwozie i wnętrze, tańsze wersje mają przeciętne osiągi. Ale gdy zacznie się jeździć tym samochodem zaczyna się doceniać jego bezproblemowość w codziennej eksploatacji.