Używany Fiat Punto II (od 1999)

Punto jest dla Fiata bardzo ważnym modelem. W dużej mierze, właśnie dzięki sukcesowi tego samochodu włoski koncern ma obecnie dobrą sytuację finansową.

Koncepcja i wygląd Punto II nawiązuje do „jedynki”. Druga generacjz tego modelu nie ma

jednak miękkich linii, tylko ostre krawędzie i przetłoczenia na karoserii. Cechą charakterystyczną, podobnie jak pierwszego Punto, są wysoko umieszczone światła tylne - sięgające aż do dachu.

Miejski Fiat dostępny jest w dwóch wersjach nadwoziowych, które różnią się nieco wyglądem i charakterem. Odmiana 5-drzwiowa jest przeznaczona dla rodzin, więc jest stylizowana bardziej klasycznie, natomiast 3-drzwiowa jest adresowana do młodszej klienteli i dodatkowo pełni funkcję auta sportowego.

To właśnie 3-drzwiówki oferowane były w wersji Sporting i tylko w tej wersji montowany był najmocniejszy 130-konny silnik. Nadwozie 3-drzwiowe jest bardziej sportowe, co podkreślają inne zderzaki oraz wyraźnie idąca do góry linia bocznych okien. Co prawda Sporting był sportowy tylko z nazwy i z wyglądu, ale dużej grupie kierowców w zupełności to wystarczało.

Auto miało inne zderzaki, wnętrze, a nadwozie jaskrawe kolory. Koszty eksploatacji niczym się nie różniły od zwykłej wersji 1.2 16V. Dla miłośników prawdziwie sportowych osiągów, Fiat przygotował wersję HGT z silnikiem o mocy 130 KM.

W 2003 roku miała miejsce modernizacja Punto. Zupełnie inny wygląd zyskał przód. Pojawiły się znacznie większe reflektory, a na masce silnika atrapa chłodnicy. Również we wnętrzu nastąpiły duże zmiany, zmieniono deskę rozdzielczą i fotele.

Punto zapewnia wygodną podróż tylko na przednich siedzeniach. Miejsca jest dużo i siedzi się typowo dla Fiata, czyli dość wysoko. Powierzchnia szyb jest duża, co zapewnia dobrą widoczność. Jedynie w małych lusterkach zewnętrznych niewiele widać.

Za to na tylnej kanapie jest dość ciasno, zwłaszcza jeśli z przodu podróżują wysokie osoby. Jeśli komuś zależy na pojemności bagażnika powinien wybrać wersję 5D, gdyż ma ona większy „kufer” o ponad 30 litrów. Niestety w podstawowych wersjach oparcie tylnej kanapy nie jest dzielone.

Punto posiada elektryczne wspomaganie kierownicy, więc manewrowanie na parkingu nie wymaga wysiłku. Ale gdy dla kogoś i tak jest za ciężko, to może włączyć funkcję „CITY”. Wówczas kierownicę można kręcić jednym palcem.

Silniki

Gama silników Punto nie jest zbyt bogata. Podstawowy to 1.2 8V/60 KM, który tak naprawdę nadaje się tylko do miasta. Przy wyższych prędkościach zdecydowanie brakuje mu mocy. W zamian za te niedogodności odwdzięcza się niewielkim zużyciem paliwa. Kolejną jednostką jest

1.2 16V/80 KM. Z tym silnikiem występowała wersja Sporting.

W 2003 pojawił się silnik 1.4 16V/95 KM. Topową jednostką był montowany w wersji HGT  silnik 1.8 16V/130 KM.

Oferta silników wysokoprężnych również nie była szeroka. Dostępny był silnik 1.9 D/60 KM oraz 1.9 JTD/80 i 85 KM. Po modernizacji w 2003 roku pod maskę Punto trafił silnik 1.3 Multijet 16 V/70 KM.

Napęd na koła przednie jest przenoszony przez mechaniczną 5-biegową skrzynię, a wersja Sporting posiadała skrzynię 6-biegową. Dostępna była także zautomatyzowana skrzynia mechaniczna oraz przekładnia bezstopniowa.

Zawieszenie

Zawieszenie Fiata Punto jest typowe dla tego segmentu. Z przodu są kolumny McPherson, natomiast z tyłu wahacze wzdłużne, sprężyny śrubowe i amortyzatory. Zawieszenie zestrojone jest dość sztywno, co na naszych dziurawych drogach odbija się dodatkowym spadkiem komfortu resorowania.

Eksploatacja

Fiat Punto nie jest niestety idealnym samochodem i dość często trzeba odwiedzać stacje serwisowe. Na szczęście części są w miarę tanie, więc budżet bardzo nie cierpi. Przypadłością Punto są pękające obudowy alternatorów. Często zdarzają się usterki elektryczne tego podzespołu.

Niestety również często pojawiają się usterki elektrycznego wspomagania układu kierowniczego, którego naprawa może sporo kosztować. Zdarzają się też uszkodzenia cewek silnika. Bolączką są wycieki oleju z silnika. Olej wycieka przez nieszczelny korek wlewu oleju, uszczelkę

pod pokrywą zaworów i uszczelkę miski olejowej. Rzadziej zdarzają się wycieki przez uszczelniacze. W silnikach JTD zdarzają się problemy z układem wtryskowym, ale wynikają one głównie z złej jakości paliwa, a nie wady silników.

Natomiast praktycznie „nie do zajeżdżenia” jest silnik 1.9 D. Jest to jednostka mało wysilona i niezbyt dynamiczna, ale w zamian odwdzięcza się dużą trwałością. Zdecydowanie poniżej średniej należy ocenić trwałość zawieszenia.

Bardzo szybko (nawet po 30 tys. km) pojawiają się luzy w sworzniach wahaczy, do wymiany są tulejki metalowo-gumowe. Równie szybko trzeba wymieniać końcówki drążków kierowniczych.

Za to Punto II jest zdecydowanie lepiej zabezpieczony przed korozją niż jego poprzednik i problemów z rdzą nie ma nawet w starszych egzemplarzach.. 
 

Wady

- Mały wybór jednostek napędowych

- Mało miejsca na tylnej kanapie

- Mały bagażnik w wersji 3D

- Wycieki oleju z silnika

- Usterki zawieszenia

Zalety

- Umiarkowane koszty eksploatacji

- Dobrze sprawdza się w ruchu miejskim

- Nowoczesny wygląd

- Trwałe silniki

  Ważniejsze daty

1999 premiera Punto II

2003 face lifting nadwozia, nowe silniki

2005 premiera Grande Punto