Używany Ford Focus II. Na co zwrócić uwagę przy zakupie?

Focus zastąpił wysłużonego Escorta. Jego pierwsza generacja była rewolucyjnym wręcz samochodem, Ford Focus II robił mniejsze wrażenie, ale też sprzedawał się dobrze.

Ford Focus II (2004-2011) – historia i stylistyka modelu

Focus drugiej generacji w przeciwieństwie do poprzednika nie wyróżniał się spośród innych aut, ale za to jego sylwetka lepiej zniosła upływ czasu. Mniej agresywne linie, ale nadal dobre proporcje i charakterystyczny kształt przodu. Reflektory i tylne lampy charakteryzują się mniej agresywnym rysunkiem, jednocześnie zachowano charakterystyczny dla tego auta kształt linii bocznej i dobre proporcje. Auto było oferowane jako trzy- i pięciodrzwiowy hatchback, kombi, sedan i (od 2006 r.) kabriolet ze sztywnym dachem, który po jego podniesieniu zamieniał się w zgrabne coupe. Na rynku wtórnym najłatwiej o najbardziej praktyczne wersje – hatchbacka z pięciorgiem drzwi i kombi. Minusem hatchbacka dla niewprawnych kierowców może okazać się kształt tylnej szyby, który utrudnia wyczucie samochodu przy cofaniu.

Ford przygotował też usportowione odmiany Focusa, które oprócz mocniejszych silników, miały też lepszy wygląd. ST występowało w wersji trzy- i pięciodrzwiowej, a RS miał tylko troje drzwi. Do zwykłych wersji też można było zamówić sportowe dodatki, upodabniające choć w niewielkim stopniu rodzinnego hatchbacka do rajdówek WRC. W 2007 r. Ford Focus II przeszedł lifiting. Poprawiono wygląd przodu, lekko zmieniono też kształt tylnych świateł, zderzaka i klapy bagażnika. W kokpicie zastosowano bardziej miękkie materiały, pojawiła się też słabsza – 110-konna – wersja turbodiesla 2.0 TDCi. W testach zderzeniowych Euro NCAP auto otrzymało maksymalną ocenę pięciu gwiazdek.

Filmowy poradnik zakupowy dla zainteresowanych zakupem używanego Forda Focusa II:

Ford Focus II – wnętrze i wyposażenie

Projektanci deski rozdzielczej Forda Focusa Mk2 postarali się, by była on praktyczna. Stylistyka kokpitu nie porywa, ale ergonomia i jakość montażu stoją na wysokim poziomie. Tworzywa są lepsze niż w poprzednim modelu, ale ich wadą jest podatność na uszkodzenia. Dość łatwo je zarysować. Z przodu miejsca nie brakuje, ale z tyłu mogłoby być więcej przestrzeni. Pojemność bagażnika w zależności od wersji nadwoziowej wynosi: 385 l (hatchback), 526 l (sedan), 482 l (kombi) i 248 l.

Podstawowe wersje wyposażeniowe to Ambiente, Trend, Ghia, Sport i Titanium. Były też wersje limitowane np. Silver-X czy Gold-X. Radzimy Fordów Focusów z podstawowym pakietem Ambiente, bo nie przystaje on do współczesnych wymogów. Takie auta miały w standardzie m.in. elektrycznie sterowane szyby z przodu, wspomaganie kierownicy, ABS, centralny zamek czy immobiliser oraz dwie poduszki powietrzne z przodu. Po liftingu dodano do tego m.in. układ stabilizacji toru jazdy ESP. W wersji Trend było już radio i manualna klimatyzacja.

Ford Focus II – silniki i ich usterki

Bardzo ciekawie prezentuje się gama jednostek napędowych montowanych w tym modelu. Są nimi:

Benzynowe o pojemnościach

• 1.4 (80 KM) 115 Nm przy 3500 obr./min, V-max 164 km/h, 0-100 km/h w 14,1 sek., śr. spalanie 6,6 l
• 1.6 (100 KM) 150 Nm przy 4000 obr./min, V-max 180 km/h, 0-100 km/h w 11,9 sek., śr. spalanie 6,7 l
• 1.6 VTi (115 KM) 155 Nm przy 4150 obr./min, V-max 190 km/h, 0-100 km/h w 10,8 sek., śr. spalanie 6,6 l
• 1.8 (125 KM) 165 Nm przy 4000 obr./min, V-max 190 km/h, 0-100 km/h w 10,3 sek., śr. spalanie 7,0 l
• 2.0 (145 KM) 185 Nm przy 4500 obr./min, V-max 206 km/h, 0-100 km/h w 9,2 sek., śr. spalanie 7,1 l
• 2.5 (225 KM) ST 320 Nm przy 2100 obr./min., V-max 241 km/h, 0-100 km/h w 6,8 sek., śr. spalanie 9,5 l
• 2.5 (305 – 350 KM) RS 440 Nm przy 2300 obr./min. i RS500 460 Nm przy 2300 obr./min, V-max 263 km/h, 0-100 km/h w 5,9 sek., śr. spalanie 9,4 l dla RS i V-max 263 km/h, 0-100 km/h w 5,6 sek., śr. spalanie b.d. dla RS500.

Turbodiesle (z funkcją chwilowego zwiększania momentu obr. przy dużym obciążeniu) o pojemnościach

• 1.6 TDCi (90 – 110 KM) 215 Nm przy 1750 obr./min (90 KM) i 109 KM, 240 / 260 Nm przy 1750 obr./min (110 KM), V-max 177 km/h, 0-100 km/h w 12,6 sek., śr. spalanie 4,5 l dla wersji 90 KM i V-max 191 km/h, 0-100 km/h w 10,9 sek., śr. spalanie 4,3 l dla wersji 109 KM.
• 1.8 TDCi (115 KM) 280 / 300 Nm przy 1900 obr./min, V-max 190 km/h, 0-100 km/h w 10,8 sek., śr. spalanie 5,2 l
• 2.0 TDCi (110 – 136 KM) 320 Nm przy 2000 obr./min, V-max 183 km/h, 0-100 km/h w 11,5 sek., śr. spalanie 5,8 l dla wersji 110 KM i V-max 200 km/h, 0-100 km/h w 9,6 sek., śr. spalanie 5,8 l dla wersji 136 KM.

Silniki benzynowe - typowe usterki

W przypadku silników benzynowych dobrym rozwiązaniem będzie wybór jednostki 1.6 100 KM. Silnik 1.4 jest za słaby, a jednostki 1.8 i 2.0 mają duże zużycie paliwa choć odwdzięczają się ponadprzeciętnymi osiągami. Silnik 1.6 115 KM ma natomiast skomplikowaną budowę – zmienne fazy rozrządu, cztery sondy lambda czy dwa katalizatory. Wszystko to podnosi koszty jego serwisowania, np. wymiany rozrządu. W 1.4 i 1.6 jest on napędzany paskiem, w 1.8 i 2.0 łańcuchem. Jedyną bolączką wersji 1.6 100 KM są usterki alternatora, ale jego regeneracja kosztuje 400 zł i wystarcza na 90 tys. km.

Fordowskie silniki mają aluminiowy blok, dlatego mechanicy stanowczo odradzają montaż instalacji gazowej. W wiele egzemplarzach, które przerobiono na zasilanie LPG odnotowano przypadki wypalania się gniazd zaworowych, problemy z komputerem czy uszkodzenie głowicy. Jednym słowem, nie warto, bo to co zaoszczędzimy na paliwie, wydamy w warsztacie. Mocniejsze odmiany Focusa – ST i RS – polecić można tylko amatorom sportowych wrażeń, i to takim z zasobnym portfelem.

[page_break]

Silniki wysokoprężne - typowe usterki

Silniki Diesla w Fordach Focusach nie są gorsze od konkurentów, ale zazwyczaj mają za sobą duże przebiegi i są mocno zużyte. Dlatego wśród silników wysokoprężnych polecamy najmniej skomplikowaną jednostkę 1.8 TDCi, której największą bolączką są wtryskiwacze i dwumasowe koło zamachowe. Nowocześniejsze jednostki, skonstruowane wspólnie z francuskim koncernem PSA, ale wykorzystujące osprzęt Forda, trapią dodatkowo usterki turbin (szczególnie 1.6 TDCi) i intercoolera (1.6 TDCi). Najmniejszy z diesli jest za to wyjątkowo oszczędny a jego starsze egzemplarze mogą nie posiadać popularnego dwumasu. Ten element można wymienić już za 1500 zł, ale lepiej zainwestować w wyższej jakości zamiennik i przy okazji zamontować także nowe sprzęgło. Koszt tej operacji wraz z robocizną to 2800-3000 zł.

W autach z silnikami wysokoprężnymi awarii ulegała pompa elektrohydraulicznego wspomagania, a koszt nowej to ponad 1000 zł. Na szczęście większość turbosprężarek stosowanych w tych silnikach nie posiada zmiennej geometrii łopatek, co ułatwia ich regenerację. Jeśli zdecydujemy się na silniki 1.6 i 2.0 TDCi, warto poszukać wersji bez filtra cząstek stałych (DPF miała zawsze jednostka 1.6 TDCi 110 KM). W ustaleniu, jaki rodzaj osprzętu posiada dany egzemplarz Forda Focusa, pomoże rozkodowanie numeru VIN.

Ford Focus II - zawieszenie

Prowadzenie Forda Focusa, to największy plus tego samochodu. Auto bardzo dobrze trzyma się drogi i pewnie pokonuje zakręty, co zawdzięczać można wielowahaczowemu, tylnemu zawieszeniu. Z przodu są tradycyjne kolumny MacPhersona. Jeśli ktoś nie chce zbyt często wymieniać poszczególnych elementów zawieszenia, to radzimy pozostać przy felgach szesnasto- lub siedemnastocalowych. Obręcze o większych rozmiarach (nierzadko spotykane w używanych egzemplarzach) odbiorą nam komfort jazdy i mogą spowodować szybsze zużycie elementów układu jezdnego, które nie są przesadnie drogie i stosunkowo wytrzymałe.

Ford Focus II – podsumowanie i sytuacja rynkowa

Najtańsze egzemplarze pochodzące z początku produkcji, można kupić już za 6000-8000 zł. Radzimy jednak podchodzić do nich z dużym dystansem. Zadbany Ford Focus z tamtych lat to wydatek minimum kilkunastu tysięcy złotych. Na auto po liftingu w sensownym stanie trzeba przygotować co najmniej 18 tys. zł. Uważajmy na auta poflotowe, szczególnie z dieslami. Tu konieczne jest sprawdzenie historii serwisowej i stopnia zużycia jednostki napędowej. Przy samochodach sprowadzanych nie dajmy się zwieść bogatemu wyposażeniu, które może przyćmić rzeczywiste wady danego egzemplarza.