Wywiad z Robertem Kubicą

Jak przy wzroście 1,84 m mieścisz się w kokpicie, czyli kabinie samochodu wyścigowego?

No cóż, w środku jest bardzo podobnie jak w poprzednim modelu, czyli komfortowo mogą czuć się tu jedynie kierowcy o posturze dżokeja. Teraz mam jednak trochę więcej miejsca na nogi, jest więc nieco wygodniej.

Na początku Twojej kariery polskie media i kibice nie wiedzieli zbyt wiele o Formule 1. Teraz jest chyba nieco lepiej?

Zanim zacząłem jeździć w F1, zainteresowanie tym sportem było u nas znikome, ale myślę, że w innych krajach byłoby podobnie. Teraz wiedza o tej dyscyplinie jest w Polsce znacznie większa i

jeśli porównać telewizyjną oglądalność sprzed kilku lat i tę dzisiejszą, to zauważymy znaczny postęp. Miłe jest również i to, że wielu kibiców przyjeżdża na wyścigi, aby mi kibicować. Myślę, że o wzroście popularności świadczy też liczba fanów, którzy zjawili się podczas Pit Lane Parku BMW Saubera na warszawskim Bemowie.

Jeżeli ten pokaz był tak popularny, to może pewnego dnia odbędzie się Grand Prix Polski?

Możliwe, choć zapewne stanie się to wtedy, gdy mnie już nie będzie w Formule 1. Organizacja takiej imprezy wymaga sporych nakładów finansowych. Wierzę jednak, że wszystko jest możliwe.

Od dawna wiadomo, że jesteś wielkim fanem rajdów samochodowych. Planujesz kiedyś starty w tej dyscyplinie?

Mam już za sobą start m.in. w Rajdzie "Barbórka" w Warszawie i muszę przyznać, że w przyszłości chciałbym ponownie spróbować. Jednak w tej chwili jestem w 100 procentach skoncentrowany na Formule 1. Rajdy to zupełnie inny sport i zainteresowanie nimi nie ma żadnego wpływu na moją karierę w wyścigach.

Poza torem raczej nie jesteś widywany na towarzyskich imprezach. Jak więc spędzasz czas, gdy się nie ścigasz?

Lubię posiedzieć w domu. Przygotowuję się do kolejnego wyścigu w ciszy i spokoju. Czasem jeżdżę pooglądać rajdy albo ścigam się w nich, ale na komputerze. Zdarza się też, że grywam z przyjaciółmi w pokera. Jestem w tym niezły, chociaż nie zawsze sprzyja mi szczęście.

Podobno Twoim sportowym idolem jest mistrz snookera Ronnie O’Sullivan?

To prawda. Po obejrzeniu go w akcji zrozumiałem, że to wspaniały mistrz. Wiem, że niektórzy uważają, że snooker to nie jest sport, ale ja się z tym nie zgadzam. To, co ci ludzie robią z bilardowym kijem, jest niewiarygodne, podobnie jak ich koordynacja ruchów i koncentracja. Podejrzewam, że inni kierowcy wyścigowi szukają sobie idoli bliższych własnej profesji.

Jakim samochodem Robert Kubica jeździ prywatnie?

Najczęściej służbowym, czyli BMW. Podczas testów i wyścigów w różnych krajach do swojej dyspozycji mam różne modele tej marki, także BMW serii 1.

Jako bardzo znany już kierowca wyścigowy pewnie szybko jeździsz także na ulicy?

Nic z tych rzeczy! W ruchu drogowym staram się jeździć ostrożnie i przepisowo. Przecież droga nie jest torem wyścigowym. Zawsze trzeba pamiętać, że na drodze nie jesteśmy sami, a życie jest tylko jedno.

W ubiegłym sezonie przeżyłeś koszmarny wypadek podczas Grand Prix Kanady. Podobno nie była to jednak najgroźniejsza kraksa w Twoim życiu?

Chyba jednak to była najgroźniejsza, ale najpoważniejszy w skutkach wypadek przytrafił mi się na zwykłej drodze w Polsce. Przed kilkoma laty podróżowałem jako pasażer, kiedy auto wpadło na barierę. Doznałem wtedy złamania ręki, co popsuło mój sezon startów w Formule 3.

Czy masz jakieś rady dla młodych kierowców, którzy niekoniecznie chcą ścigać się w Formule 1, ale po prostu dobrze prowadzić auto?

Trzeba dużo jeździć. Liczba przejechanych kilometrów zawsze wpływa pozytywnie na nasze doświadczenie i sprawia, że za kierownicą czujemy się pewniej. Ważne jest również to, aby wyciągać wnioski z popełnianych błędów i starać się ich nie powtarzać. Wtedy nie tylko będziemy bezpieczniejsi, ale poczujemy także większą przyjemność z jazdy.

Rozmawiał: Tomasz Szmandra