Ford Supervan – legendarny koncept Forda. Połączenie Transita z Fordem GT40

W 1972 roku na torze wyścigowym Brands Hatch Circuit w Anglii zaprezentowano pierwszą generację Transita „Supervan”. Przepis na ten samochód był nieskomplikowany – do zwykłego nadwozia furgonetki Ford Transit pierwszej generacji „włożono” masywny, pięciolitrowy silnik V8 o mocy ponad 400 KM z Forda GT40 – czterokrotnego zwycięzcy wyścigu Le Mans.

Sportowy silnik umieszczony centralnie – oznacza to, że pod maską Transita nie znajdowało się nic, a przestrzeń ładunkową zajmowała wspomniana wyżej jednostka napędowa. Dzięki niej pierwsza generacja Forda Transita Supervan osiągała zdumiewające osiągi. Prędkość maksymalna wynosiła około 240 km/h, przyśpieszenie od „zera” do 100 km/h zajmowało 7 sekund, a osiągnięcie prędkości 160 km/h zajmowało wyścigówce niewiele ponad 21 sekund.

Supervan wyglądał niemal tak samo jak fabryczna furgonetka. Sportowe cechy zdradzały ekstremalnie szerokie opony i poszerzone nadkola. Auto szybko stało się legendą. W momencie powstania było najszybszym vanem na świecie i było wykorzystywane do promocji pierwszej generacji dostawczego Transita.

Projekt Supervan ewoluował wraz z rozwojem modelu Transit. W 1984 roku pojawiła się druga odsłona tego wyjątkowego konceptu. Tym razem zrezygnowano z ciężkiej karoserii i zamiast tego zastosowano konstrukcję wykonaną z włókna szklanego, kelvaru oraz wzmocnionego plastiku. W porównaniu do swojego poprzednika nadwozie zostało osadzone nisko, a całość uzupełniał potężny przedni spojler.

Karoseria była oczywiście repliką Transita Mark 2. Podwozie całej konstrukcji stanowił Ford C100 – sportowy bolid grupy C wyposażony w silnik Cosworth DFL V8 o pojemności 3,9 litra. Jednostka ta generowała 590 KM przy 9500 obr./min!

Supervan 2 zadebiutował w Donington Park podczas pierwszego Grand Prix Wielkiej Brytanii w wyścigach ciężarówek. Podczas testów osiągnął prędkość 280 km/h.

Samochód został przebudowany w 1994 roku, aby bardziej przypominał bieżący model Transita znajdujący się w sprzedaży – dodatkowo w nazwie pojawiła się wielka litera V.

Oprócz nowego wygląda SuperVan Mark 3 zyskał modyfikację jednostki napędowej. Cosworth DFL V8 został zastąpiony przez nowszą jednostkę Cosworth HB V-8. Miała ona pojemność 3,5 litra i wytwarzała moc na poziomie 700 KM. Warto wspomnieć, że silnik ten znalazł swoje zastosowanie również w Formule 1 – napędzał niektóre samochody McLaren, którymi jeździł w 1993 roku Ayrton Senna.

Z czasem zdano sobie sprawę, że silnik pochodzący z F1 może mieć za dużą moc dla większości VIP-ów chcących usiąść za kierownicą legendarnego już SuperVana od Forda. Jednostkę wymieniono na bardziej cywilizowany silnik Coswortha, który miał moc 260 KM. Rozpędzał on sportowego Transita do 250 km/h.

Najnowsza odsłona projektu Ford Transit Supervan została zaprezentowana w 2022 roku podczas Festiwalu Prędkości Goodwood 2022 w Wielkiej Brytanii. Ford Pro Electric SuperVan 4 w pełni wykorzystuje potencjał napędu elektrycznego podkreślając ogromne zaangażowanie firmy w elektryfikację. Cztery silniki elektryczne, akumulator chłodzony cieczą o pojemności 50 kWh oraz specjalnie opracowany układ kontroli mocy generują około 2000 KM, co przekłada się na przyspieszenie 0-100 km/h poniżej dwóch sekund.

W konstrukcji pojazdu opracowanej na potrzeby sportów motorowych połączono płytę podłogową E-Transita Customa z przestrzenną stalową ramą i lekkimi kompozytowymi panelami poszycia nadwozia. Całość zapewnia optymalne rozłożenie masy i niski środek ciężkości, a jego pełne naładowanie przy użyciu standardowej ładowarki trwa około 45 minut.

W 2023 roku Electric SuperVan 4 został przebudowany zyskując oznaczenie Electric SuperVan 4.2. Celem było stworzenie maszyny zdolnej do podboju amerykańskich gór podczas 101. edycji wyścigu na Pikes Peak – samochody Forda biorą udział w tej rywalizacji od czasu pierwszej imprezy w 1916 roku, podczas której na szczyt wspiął się Model T.

25 czerwca 2023 r. Ford SuperVan 4.2 wystartował w 101. wyścigu Pikes Peak International Hill Climb prowadzonym przez Romaina Dumasa, zajmując 1. miejsce w swojej klasie (Pikes Peak Open) i 2. w klasyfikacji generalnej z czasem 8:47,682.