Jak „czytać” opony?

Etykietka ma mieć kształt prostokąta i składać się będzie z trzech oddzielnych sekcji informujących nas o poszczególnych

parametrach. Pierwsza informacja dotyczy oporów toczenia. Będzie przedstawiona przez piktogram przedstawiający oponę obok dystrybutora paliwa. Wskaźnik ten dotyczy efektywności paliwowej, którą określa się poprzez pomiar współczynnika oporu toczenia. Poniżej znajduje się szereg kolorowych pasków oznaczonych literami od A do G. A oznacza najwyższą wydajność, zaś G - najniższą. Im niższy opór toczenia, tym mniej energii zużywa opona.  Skutkuje to zmniejszonym zużyciem paliwa i mniejszą emisją CO2. Różnica pomiędzy klasą A a G oznaczać może zmniejszenie zużycia paliwa przez pojazd nawet o 15%.

Kolejną ważną informacją jest przyczepność na mokrej nawierzchni. W prawej kolumnie etykiety znajdziemy wizerunek opony obok deszczowej chmury. Tutaj również zastosowano skalę od A do G, gdzie A oznacza najlepszą przyczepność, zaś G najsłabszą. Im lepszy wskaźnik, tym krótsza droga hamowania na mokrej nawierzchni. Różnica między oponą klasy A a F może oznaczać aż 30% krótszą drogę hamowania.

Ostatnią informacją, która znajduje się na dole etykiety jest poziom hałasu. Symbolizowana jest ona poprzez oponę oraz głośnik emitujący trzy fale. Trzy czarne fale oznaczają, że opona mieście się w aktualnej normie określonej przepisami. Dwie czarne fale oznaczają, że opona jest do trzech decybeli cichsza niż obowiązujący limit. Jedna fala to opona cichsza o kolejne trzy decybele.

Obowiązek etykietowania został nałożony na opony do samochodów osobowych i lekkich aut ciężarowych. Jeśli chodzi o ogumienie do pojazdów ciężkich, to będą one musiały być zawarte w materiałach promocyjnych, w tym w internecie, i będą dołączone do każdej faktury w momencie sprzedaży opony. Wymogi oznakowania nie dotyczą profesjonalnych opon wyczynowych, do off-roadu, opon bieżnikowanych oraz motocyklowych.