Tym autem może zachwycać się tylko ten, którego Vitara jest pierwszym autem. Po 106 tyś posypał się rozrząd choć ponoć miał być bezobsługowy. Koszt naprawy przekracza 5 tyś zł. Silnik jest głośny i kapryśny i paliwożerny w mieście. 12-13 L/100km to u mnie norma - nie należy do trwałych i bezawaryjnych. Mam to auto od nowości i mam go dość ! Nigdy więcej Suzuki.

Byłoby dobre gdyby nie bardzo złej jakości tuleje metalowo elastyczne, któr nie tyle się wybijają co zwyczajnie rozklejają a to pociąga za sobą konieczność wymiany dobrych jeszcze amortyzatorów. Zamienniki chyba są lepsze od oryginałów. Niestety po 100 tyś trzeba liczyć się też z koniecznością naprawy przekładni kierowniczej bo pojawiają się luzy.

Proste, nudne i niezbyt wygodne, siedzenia mają za krótkie siedziska a pozycja za kierownicą jest typowo japońska co męczy na dłuższych trasach. Mały bagażnik jest dopełnieniem samochodu, który może jest dobrą terenówką ale jako SUV sprawdza się zaledwie dostatecznie.

W porównaniu z moim drugim autem, także SUVem z Korei , niestety muszę powiedzieć, że Japończyk znacznie odstaje. Kłopoty z klimatyzacją, hałas w środku idący od silnika, niewygodne fotele, ciasno a wszystko razem nie może zachwycić nawet mało wybredną osobę. Tak więc o ile Vitara jedynka mogła przynajmniej bawić właściciela jazdą terenową to dwója nie wiem do czego ma służyć ?