40. urodziny Mercedesa Klasy S

Bezpośrednia linia Klasy S rozpoczęła się tuż po wojnie, od modelu 220 (W 187, lata produkcji 1951-1954). Jej debiut poprzedzony z kolei kilkoma seriami luksusowych pojazdów Mercedesa. Jednym z przykładów jest Mercedes-Simplex 60 hp, zaprezentowany w roku 1903. Jeden z jego egzemplarzy należał niegdyś do Emila Jelinka.

Seria W 116 zastąpiła modele typoszeregu W 108/109. Początkowo oferowano ją w trzech wersjach: 280 S, 280 SE oraz 350 SE. Odmiany 280 S i 280 SE były napędzane 2.8-litrową jednostką R6 o oznaczeniu M 110, znaną z W 114. Model 350 SE wprawiał w ruch 3.5-litrowy silnik V8 (M 116). Kilka miesięcy po debiucie do oferty dołączył większy motor V8 o pojemności 4.5 litra (M 117). Warto odnotować, że Klasa S została nagrodzona europejskim tytułem Samochodu Roku 1974.

W limuzynie W 116 po raz pierwszy zastosowano niezależne przednie zawieszenie z podwójnymi wahaczami i stabilizującymi drążkami skrętnymi, testowane wcześniej w prototypie C 111. Umożliwiło to osiągnięcie precyzji prowadzenia samochodu i istotnie wpłynęło na poprawę poziomu aktywnego bezpieczeństwa.

W maju 1975 roku Mercedes-Benz zaprezentował model 450 SEL 6.9 - nowy okręt flagowy w gamie Klasy S, a zarazem godnego następcę limuzyny 300 SEL 6.3 (W 109). 6.9-litrowy silnik V8, opracowany na podstawie 6.3-litrowej jednostki z poprzednika, generował moc 286 KM i maksymalny moment obrotowy 549 Nm. Hydropneumatyczne tylne zawieszenie z układem samopoziomowania - dostępne po raz pierwszy w samochodzie osobowym Mercedes-Benz - gwarantowało wysoki komfort jazdy. Lista wyposażenia obejmowała również centralny zamek, klimatyzację i wycieraczki reflektorów. Podobnie jak poprzednik, 450 SEL 6.9 odniósł rynkowy sukces, choć był ponad dwukrotnie droższy od wersji 350 SE. Łącznie, w ciągu 4,5 roku wyprodukowano 7380 egzemplarzy modelu.

W maju 1978 roku gama modelowa serii 116 poszerzyła się o kolejną wersję – 300 SD. Po raz pierwszy w historii samochodów tej klasy, Klasa S napędzana była silnikiem wysokoprężnym. Pięciocylindrowa jednostka o pojemności 3-litrów, doskonale znana jako źródło napędu modelu 240 D 3.0 (80 KM), po zaopatrzeniu w turbosprężarkę generowała moc 115 KM.

Opracowanie tej niecodziennej wersji, dostępnej wyłącznie w USA i Kanadzie, stanowiło odpowiedź na zaostrzone normy zużycia paliwa w USA. Regulacje Corporate Average Fuel Economy, pomysł administracji prezydenta Cartera, wyznaczyły średnie zużycie paliwa dla całej gamy modeli danego producenta. Poprzez rozszerzenie oferty o wersje wysokoprężne - z natury bardziej ekonomiczne - możliwe było uzyskanie wyników poniżej ustawowego limitu.

Innowacyjny w tamtych czasach system zapobiegający blokowaniu kół podczas hamowania (ABS) oferowany był na świecie wyłącznie w Klasie S (W 116) począwszy od jesieni 1978 roku. Opracowany we współpracy z Boschem, pozwalał zachować panowanie nad pojazdem nawet w sytuacji nagłego hamowania, poprawiając znacząco poziom aktywnego bezpieczeństwa. Rynkowa premiera ABS-u uchodziła wówczas za całkowitą sensację. Dziś system ten montowany jest seryjnie nawet w małych autach.

Następca pierwszej Klasy S - model W 126 - został zaprezentowany we wrześniu 1979 roku, podczas salonu samochodowego we Frankfurcie. Produkcję kolejnych wersji W 116 wygaszano pomiędzy kwietniem a wrześniem 1980 roku. Łącznie, wyprodukowano 473 035 egzemplarzy modelu. Ostatni poddany kontroli w Sindelfingen egzemplarz to 300 SD. Najbardziej popularny wariant - 280 SE - powstał w liczbie 150 593 szt. Dla porównania, 350 SEL wyprodukowano w liczbie 4 266 szt., a przeznaczony na rynek północnoamerykański 300 SD - 28 634 szt.