BMW K100

Motocykle spod znaku BMW kojarzą się nam z solidnością, niezawodnością, charakterystyczną, dość konserwatywną, stylistyką nadwozia i przede wszystkim z silnikami typu "boxer".

Od samego początku produkcji, kiedy to w 1923 roku pierwszy, seryjny motocykl - model R 32 - zjechał z taśmy produkcyjnej fabryki w Monachium, silniki typu "boxer" stały się podstawową jednostką napędową motocykli z okrągłym, niebiesko-białym znakiem na baku. Wprawdzie przed i po wojnie firma BMW produkowała również motocykle z silnikami jednocylindrowymi, ale ta część produkcji była tylko marginalnym uzupełnieniem oferty handlowej.
Lata 70., kiedy to znacznie nasiliła się ekspansja motocykli japońskich, na rynki europejskie, zmusiły konstruktorów BMW do stworzenia nowego motocykla, który mógłby konkurować z dobrymi jakościowo i tanimi produktami japońskimi. Chodziło głównie o stworzenie dużego, wielocylindrowego motocykla o pojemności silnika ok. 1000 ccm, który byłby w stanie konkurować jakością, osiągami i ceną z takimi motocyklami jak: honda CB 750 i CB 900, honda gold wing 1000 i 1100 czy kawasaki serii Z.
Dość długo trwały prace konstrukcyjne, dopiero w 1983 roku zaprezentowano nowy, w pełnym tego słowa znaczeniu, motocykl BMW o oznaczeniu K 100. Motocykl ten został wyposażony w nietypowy, czterocylindrowy silnik w układzie leżącym o poj. 987 ccm. Nowego motocykla nie ominęły "choroby wieku dziecięcego", między innymi: zbyt szybkie zużywanie się napinacza łańcucha rozrządu, korodowanie połączeń wiązek elektrycznych, pękanie centralnej podstawki, wycieki płynów z silnika i przekładni głównej, zbyt częste uszkodzenia uszczelniaczy przedniego widelca teleskopowego. Większość tych i innych drobnych mankamentów została wyeliminowana w późniejszych latach produkcji.
Drobne błędy i niedopracowania konstrukcyjne nie wpłynęły jednak na trwałość tego motocykla, który bez problemu osiąga przebiegi rzędu 120-150 tysięcy kilometrów (bez remontu), a znane są też liczne przypadki przebiegów znacznie ponad 200 tys. km.
W 1985 roku, bazując na modelu K 100, firma BMW wprowadziła na rynek mniejszy model K 75 z trzycylindrowym, leżącym silnikiem o poj. 740 ccm i mocy 75 KM. Układ przeniesienia napędu w modelu K 75 był bliźniaczo podobny do modelu K 100.
W motocyklu BMW K 100 uznanie klientów, poza dobrą jakością i trwałością, zyskał wysoki komfort jazdy, który zapewniała obszerna kanapa i bardzo dobre przednie obudowy w wersjach RS, RT, LT oraz duża dbałość o bezpieczeństwo. W większości motocykli K 100 opuszczających fabrykę, montowane były systemy antypoślizgowe ABS.
Ceny tych motocykli są wprawdzie trochę wyższe od tej samej klasy motocykli japońskich, ale w zamian możemy mieć nowoczesny, solidny, wygodny i niezawodny motocykl turystyczny. Ceny BMW K 100 z lat 1984 - 1991 są różne i bardziej zależą od stanu motocykla, niż od roku produkcji. Myśląc o kupnie motocykla BMW K 100 należy szukać raczej modeli wyprodukowanych po 1988 roku, gdyż wtedy to wyeliminowano większość wad "wieku dziecięcego". Jeżeli ktoś chce kupić egzemplarz z lat 1988 - 1991, musi mieć na ten cel ok. 10 000-15 000 zł. Egzemplarze z lat wcześniejszych można już mieć za 6000-8000 zł.
Silnik
- pojemność skokowa 987 ccm - czterosuwowy, czterocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą, rozrząd typu DOHC, dwa zawory na cylinder, zasilanie wtryskiem paliwa firmy BOSCH, moc maksymalna 90 KM przy 8000 obr./min.
Przeniesienie napędu
- jednotarczowe suche sprzęgło, pięciostopniowa skrzynia biegów, wał napędowy.
Podwozie
- rama grzbietowa z rur stalowych, silnik jako element nośny, przednie zawieszenie - widelec teleskopowy o średnicy lag 41,4 mm, tylne zawieszenie - jednoramienny wahacz wleczony, podparty jednym elementem resorująco-tłumiącym. Hamulce: przód - dwie tarcze o średnicy 285 mm, tył - jedna tarcza o średnicy 285 mm. Koła: przód o średnicy 18", tył o średnicy 17".
Wymiary
- długość całkowita 2220 mm, rozstaw osi 1516 mm, masa własna w stanie gotowym do jazdy 243 kg.
Osiągi
- prędkość maksymalna 200 km/h, przyspieszenie od 0 do 100 km/h w 4,2 s, średnie zużycie paliwa 7 l/100 km.