Honda CR-V (1995 - 2006)

Model CR-V debiutował zaledwie rok po Toyocie RAV4, uchodzącej za prekursora współczesnych

SUV-ów. Honda nie tworzyła jednak wersji trzydrzwiowej, ale od razu przygotowała pięciodrzwiowe auto o rodzinnym charakterze. Samochód o długości 452 cm, szerokości 175 cm i wysokości 167,5 cm, z rozstawem osi 260 cm, dysponuje obszernym, wygodnym wnętrzem i niewielkim bagażnikiem (375/668 l).

Mały kufer był sporą bolączką pierwszej CR-V, dlatego priorytetem konstruktorów drugiej generacji było wygospodarowanie większej przestrzeni na pakunki. Przy wydłużeniu samochodu o zaledwie 4 cm, poszerzeniu o 3 cm i podwyższeniu o 3,5 cm udało się zaprojektować bagażnik o mający 527/1568 l.

Podobnie jak w przypadku nadwozia zdecydowanie zmieniono wygląd przedziału pasażerskiego, wprowadzając kilka ciekawych pomysłów stylizacyjnych. Uwagę zwraca np. dźwignia hamulca ręcznego, stanowiąca element zabudowy centralnej konsoli. Funkcjonalność wnętrza podnoszą fotele tylnego rzędu, przesuwane na odcinku 17 cm i dysponujące pochylanymi oparciami. Napęd 4x4 przekazywany jest automatycznie. W normalnych warunkach moment obrotowy trafia na

koła przednie.

Gdy zachodzi potrzeba, dołączana jest oś tylna. Prowadzenie samochodu nie sprawia problemów. Układ jezdny zapewnia dobrą stabilność, a spora wysokość nie przeszkadza w szybkim pokonywaniu zakrętów. Wprowadzenie oferowanego za dopłatą systemu stabilizacji toru jazdy w 2004 r. wynikało bardziej z chęci dorównania konkurencji, niż z potrzeby eksploatacyjnej.

Honda CR-V debiutowała jesienią 1995 r. z 2-litrowym benzynowym silnikiem. Początkowo miał on moc 131 KM i był nieco za słaby dla samochodu ważącego blisko 1,5 t. W 1998 r. moc podwyższono do 147 KM. Przy okazji modernizacji jesienią 2002 r. CR-V otrzymał

nowego, 2-litrowego benzynowca o mocy 150 KM. Tym razem przyrost mocy był niewielki, za to moment obrotowy wzrósł ze 182 do 192 Nm. Dlatego CR-V stała się tylko nieznacznie szybsza, ale jej przyśpieszenia zdecydowanie się poprawiły.

Na turbodiesla trzeba było czekać niemal 10 lat. Pojawił się w 2004 r., przy kolejnej modernizacji modelu.

Wysokoprężna jednostka była spóźniona, ale firma nie miała wcześniej takiego silnika. Na usprawiedliwienie można dodać, że turbo-diesel 2.2 CTDi to jedna z najnowocześniejszych tego typu konstrukcji na świecie. Ma niezwykle niską masę, dobrą dynamikę i niskie zużycie paliwa w stosunku do osiągów. Nie zmienia to faktu, że wybór silników w tym samochodzie jest wyjątkowo skromny. Ceny są niestety dość wysokie. Nawet za najstarsze egzemplarze (1997) trzeba zapłacić ok. 23 tys. zł. Zmodernizowane wersje (2002 - 2006) z silnikami benzynowymi 2.0 16V kosztują 50 - 70 tys. zł. Turbodiesle z drugiej ręki w Polsce to prawdziwa rzadkość i kosztują o kilka tysięcy więcej od wersji z 2-litrową benzynówką.

Eksploatacja

CR-V uchodzi za samochód mało awaryjny i sprawiający niewiele kłopotów w codziennej eksploatacji. Wady, które się pojawiały w tym modelu, sukcesywnie eliminowano. W egzempla-rzach po 2003 r. trudno mówić o typowych awariach. Wcześniej odnotowywano rozmaite niedomagania. Do bardziej błahych należało zacinanie się zamka tylnej szyby, którą można

otwierać bez podnoszenia całej pokrywy bagażnika. Poważniejszym problemem były wyłączniki zapłonu, w których łamały się kluczyki.

Honda wymieniała ten element w egzemplarzach z roczników 1997 - 1999 podczas akcji serwisowej. Zdarzały się także przerwy w zasilaniu elektrycznej pompy paliwa, a sporadycznie pęknięcia przewodów zapłonowych i gumowych rur układu chłodzenia. Niektórzy użytkownicy skarżyli się na głośną pracę tylnego mostu napędowego. Niezwykle trwałe jest podwozie, nawet w polskich warunkach drogowych. Dopiero przy przebiegach bliskich 100 tys. km pojawia się konieczność wymiany niektórych elementów przy przedniej osi.

Zazwyczaj są to łączniki stabilizatora. Nowsze egzemplarze CR-V warto kupować nie tylko ze względu na wyższą niezawodność. Każda modernizacja przynosiła lepsze materiały we wnętrzu i nowe rozwiązania poprawiające funkcjonalność. Przykładem może być ogromna różnica w pojemności bagażnika pierwszej i drugiej generacji modelu. Podczas użytkowania Hondy CR-V trzeba pamiętać o kole zapasowym, montowanym na pokrywie bagażnika. Uniemożliwia korzystanie z myjni automatycznych, bo podczas suszenia panel nadmuchowy wsuwa się pod koło i powracając może uderzyć w obudowę, a nawet niebezpiecznie unieść auto.

Historia modelu

1995 - premiera CR-V

1999 – face lifting

2002 - druga generacja 2006 - trzecia generacja

Wady:

-przeciętna jakość wykończenia (do 2002 r.)

-mały wybór silników

-wysokie ceny

Zalety:

-mała awaryjność

-wysoki komfort jazdy

-przestronne wnętrze

Wybrane dane techniczne (wersje z manualną skrzynią biegów)