Mercedes-Benz Klasy S z serii 140. Od kiedy można rejestrować jako zabytek?

W wielu krajach, w tym w Niemczech i w Polsce, trwa boom na klasyczne samochody. Za naszą zachodnią granicą od wielu lat liczba takich pojazdów stale rośnie o około 10% rocznie. Mercedesy cieszą się tu szczególnym wzięciem – przypada na nie około ¼ wszystkich pojazdów zarejestrowanych w Niemczech jako zabytkowe (1 stycznia 2020 r. było ich blisko 600 tysięcy).

Klasa S z serii 140, zaprezentowana w 1991 r., odniosła wielki sukces na wielu polach. Krytyka, z jaką 30 lat temu spotkała się w rodzimych Niemczech z powodu swoich gabarytów, dawno została zapomniana – i z czasem zyskała inną perspektywę: nie brakuje dziś pojazdów większych i cięższych. Jeśli zresztą spojrzeć na klientów Mercedes-Benz w USA czy Azji, staje się oczywiste, jak różnie samochody są akceptowane na różnych rynkach: w 1991 r. nabywcy we wspomnianych krajach byli nową Klasą S bardzo podekscytowani. Model imponował swoim designem, szeregiem innowacji oraz wyjątkową przestronnością i komfortem jazdy.

Podobnie jak w roadsterach serii 129 charakterystyczna osłona chłodnicy została zinterpretowana na nowo – otrzymała smuklejszą chromowaną ramkę i obrys zintegrowany z pokrywą silnika. Po raz pierwszy gwiazda Mercedesa nie była już montowana bezpośrednio na grillu, ale nieco dalej, na masce.

Komfort jazdy przewyższał doskonałe warunki podróżowania, jakie zapewniała poprzednia seria 126 – zmniejszono m.in. poziom hałasu i wibracji płynących od kół. Po raz pierwszy w osobowym modelu zastosowano zespolone szyby, praktycznie zapobiegające zaparowaniu, a jednocześnie znacząco przyczyniające się do tłumienia hałasu i poprawy izolacji termicznej. Seria 140 był też pionierem w produkcji przyjaznej dla środowiska – wszystkie jej plastikowe elementy nadawały się do recyklingu i zostały wyraźnie oznaczone. Tak jak wcześniej, od czasu wprowadzenia na rynek modelu 300 SE z długim rozstawem osi (seria W 112) w 1963 r. i w przypadku wszystkich kolejnych generacji Klasy S, seria 140 była także dostępna jako wariant z dłuższym rozstawem osi, oferując więcej miejsca na nogi z tyłu.

„Gwiazdą”, jeśli chodzi o poziom generowanej mocy, był wprowadzony w 1991 r. nowy 6-litrowy silnik V12 o oznaczeniu M 120. To pierwsza seryjna 12-cylindrowa jednostka napędowa w osobowym Mercedesie. Osiągała moc 300 kW (408 KM) i 580 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Podobnie jak wersje V8 o pojemności 4,2 (210 kW/286 KM) i 5,0 litrów (240 kW/320 KM) oraz 6-cylindrowy wariant 3,2 litra (170 kW/231 KM), wyróżniała się ona zastosowaniem czterech zaworów na cylinder i regulacją wałków rozrządu po stronie zaworów dolotowych. W październiku 1992 r. gamę uzupełniły bardziej przystępne wersje 300 SE 2.8 (142 kW/193 KM) oraz 300 SD Turbodiesel (110 kW/150 KM). Ta druga, od 1993 r. znana jako S 350 Turbodiesel, była napędzana 6-cylindrowym, turbodoładowanym silnikiem Diesla o pojemności 3,5 litra. To pierwsza „eska” z jednostką wysokoprężną dostępna nie tylko w Ameryce Północnej, ale także w Europie. W marcu 1994 r., podczas Salonu Samochodowego w Genewie, Mercedes-Benz zaprezentował Klasę S z typoszeregu 140 po liftingu.

Klasa S z serii 140 wprowadziła również przełomowe innowacje z dziedziny bezpieczeństwa, w tym system stabilizacji toru jazdy ESP® (Electronic Stability Program), który w 1995 r. trafił na listę standardowego wyposażenia modeli z silnikiem V12 i do oferty opcji wariantów V8, a w kolejnym roku był też dostępny dla odmian 6-cylindrowych. Wraz z ESP® zadebiutowała kolejna innowacja w zakresie czynnego bezpieczeństwa: system wspomagania hamowania BAS (Brake Assist System), będący standardem we wszystkich wersjach serii 129 i 140 od grudnia 1996 r. Jest on w stanie wykryć manewr awaryjnego hamowania i, jeśli to konieczne, wzmocnić siłę hamowania do maksimum jeszcze szybciej niż wcześniej. W rezultacie droga hamowania samochodu może zostać znacząco skrócona.

Mercedes-Benz Klasy S z serii 140 był produkowany do września 1998 r. W sumie powstały 406 532 limuzyny – w tym 28 101 wyposażonych w silnik wysokoprężny.

Zobacz także: Testujemy Fiata 124 Spider