Opel Grandland X 1.2 Turbo 130 KM. Test francuskiego crossovera klasy kompakt

Najpierw jednak jak zawsze najważniejsze informacje. Grandland X to dwa w jednym w gamie modeli Opla. Zastępuje produkowaną w latach 2006-2017 Antarę, a także konstrukcyjnie opartego na Astrze minivana Zafirę, produkowanego w latach 1999-2018. To trzeci po zmodernizowanej Mokce X i Crosslandzie X model, który tworzy nową gamę crossoverów marki Opel - samochodów osobowych łączących w sobie cechy wielu segmentów nadwoziowych, które wyodrębniły się z segmentu typu SUV. To crossover klasy kompakt wielkością porównywalny z Volkswagenem Tiguanem, Hyundaiem Tucsonem, Kią Sportage czy też bliźniaczym Peugeotem 3008.

Produkowany jest przez francuski koncern motoryzacyjny PSA (właściciel marek Peugeot, Citroën, DS, Proton, Opel i Vauxhall). Opel przeszedł z amerykańskich rąk we francuskie w 2017 roku, jednak z Grupą PSA rozpoczął współpracę już wcześniej. Owocem tego związku jest opisywany Grandland X (także nieco mniejszy Crossland X). W pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że Grandland X to brat bliźniak Peugeota 3008. Auto bazuje na tej samej platformie (płyta podłogowa Peugeot PSA EMP2 Platform, stosowana także w Peugeocie 408 II oraz Citroenie C4 Picasso II). Z francuskiego modelu pochodzą także silniki. Polska premiera Opla Grandlanda X odbyła się w lipcu 2017 roku, bliźniaczego Peugeota 3008 w drugiej połowie 2016 roku. Auto produkowane jest we francuskich zakładach PSA w miejscowości Sochaux. W tej samej fabryce produkowany jest także Peugeot 3008. Masa własna testowanego egzemplarza wynosi 1350 kg.

Wygląd zewnętrzny

Nadwozie Grandlanda X ma odpowiednie proporcje i może się podobać. Dobre wrażenie robi przedni zderzak, z trzema dużymi wlotami powietrza na różnych poziomach. W rzucie bocznym auto jest lekko klinowate, co nadaje mu nieco dynamiki. Dobrze wyglądają „ostre” przetłoczenia i wklęsły profil w dolnej części drzwi. Całości wyglądu testowanego egzemplarza dopełniają 18-calowe felgi.

Wnętrze

Wnętrze to typowy Opel. Panuje porządek, jest przejrzyście i logicznie. Wysoka pozycja za kierownicą gwarantuje dobrą widoczność, co w czasie jazdy może przekładać się na poczucie bezpieczeństwa. Fotele są wygodne, a wysuwane siedzisko sprawdza się na długich trasach. Rozstaw osi wynoszący 2675 mm pozwolił stworzyć całkiem przestronne wnętrze, ale podobnie jest w VW Tiguanie (2670 mm) i Hyundaiu Tucsonie (2677 mm). Pasażerowie z tyłu mają dużo przestrzeni na nogi i głowy, jednak z punktu widzenia szerokości komfortowo może podróżować raczej dwóch pasażerów, ale tak jest w większości porównywalnych samochodów.

Przełączniki znajdują się w zasięgu wzroku i dłoni kierowcy. Na pokładzie znajdziemy automatyczną klimatyzację, wejście USB, a także 230V umieszczone w drugim rzędzie. Dotykowy ekran ma przejrzyste menu i przyjazną szatę graficzną. Szybko reaguje na polecenia i można go połączyć z Apple CarPlay oraz Android Auto. Zastosowano zegary analogowe. Plastiki są miękkie i przyjemne w dotyku.

Mocny punkt Grandlanda X stanowi bagażnik o pojemności 514 l, który po złożeniu tylnej kanapy rośnie do 1652 l. W klasie kompaktowych SUV-ów to dobry wynik. Dla porównania bagażnik Volkswagena Tiguana ma 520 do 615 l pojemności (w zależności od ustawienia kanapy), Hyundaia Tucsona - 513 l. Oparcie tylnej kanapy jest dzielone (60/40), mamy tu jeszcze składany podłokietnik, tworzący w razie potrzeby w oparciu tylnej kanapy otwór do przewożenia długich przedmiotów. Pokrywę bagażnika można otwierać ruchem nogi pod zderzakiem. Dla osób podróżujących z tyłu przygotowano dodatkowy port USB do podłączenia i naładowania np. smartfona.

Silnik

Pod maską testowanego egzemplarza znajduje się turbodoładowany silnik o pojemności 1,2 litra i mocy 130 KM przy 5500 obr./min. Jest to trzycylindrowa jednostka z rodziny PureTech znana z koncernu PSA. Żeby ją uruchomić należy nie tylko wcisnąć przycisk, ale nieco dłużej go przytrzymać (system bezkluczykowy).

Moc sinika nie jest za duża jak na kompaktowego SUV-a, ale 230 Nm momentu obrotowego uzyskiwanego przy 1750 obr/min sprawia, że samochód całkiem sprawnie nabiera prędkości. Oczywiście nie należy spodziewać się sportowych osiągów. Przyspieszenie 0-100km/h wynosi 10,9 s, prędkość maksymalna - 188 km/h (więcej na temat dynamiki w dalszej części tekstu, we wrażeniach z jazdy).

Z silnikiem w testowanym egzemplarzu współpracuje 6-biegowa manualna skrzynia biegów. Alternatywnie możliwa jest do wyboru 6-biegowa automatyczna skrzynia biegów w technologii Quickshift (zapewnia szybszą zmianę przełożeń). Auto ma napęd na przednią oś. W Grandlandzie X nie przewidziano napędu 4x4.

Wyposażenie i ceny

Do wyboru są cztery wersje: Enjoy, Innovation, Elite i Ultimate. Podstawową Enjoy, która kosztuje od 94 400 zł, wyposażono między innymi w klimatyzację manualną, tempomat, elektrycznie sterowane szyby, elektrycznie sterowane i podgrzewane lusterka zewnętrzne, centralny zamek, czujniki parkowania, 17-calowe felgi aluminiowe i sześć poduszek powietrznych, system multimedialny R 4.0 IntelliLink z łączami Bluetooth, USB, AUX-in (zawiera sześć głośników), osobistego opiekuna kierowcy OnStar, czujniki parkowania z tyłu, przednią kamerę rozpoznającą znaki ograniczenia prędkości, układ ostrzegania o niezamierzonej zmianie pasa ruchu, koło kierownicy pokryte skórą z przyciskami sterowania, układ ABS oraz stabilizacji toru jazdy ESP z układem ruszania na pochyłościach HSA, komputer pokładowy z 3,5-calowym wyświetlaczem graficznym pomiędzy wskaźnikami, konsolę centralną z przesuwanym podłokietnikiem, system monitorujący ciśnienie w oponach, czujnik parkowania tyłu, światła tylne w technologii LED.

Wersja wyposażenia Innovation kosztuje od 103 300 zł i posiada wyposażenie wersji Enjoy plus między innymi:**18-calowe obręcze kół ze stopów lekkich, automatyczne sterowanie światłami z czujnikiem tunelowym, czujniki parkowania z przodu, dwustrefowa klimatyzację sterowaną elektronicznie. Wersja Elite (testowany egzemplarz) kosztuje od 111 300 zł. Posiada wyposażenie wersji Innovation plus**między innymi:**adaptacyjne reflektory AFL w technologii LED, układ utrzymania pasa ruchu (LKA), układ automatycznego hamowania awaryjnego (AEB), **system multimedialny Navi 5.0 IntelliLink, system wykrywania zmęczenia kierowcy.

Najbogatsza wersja Ultimate kosztuje od 124 300 zł i posiada dodatkowo między innymi: 19-calowe obręcze kół ze stopów lekkich, ergonomiczny fotel AGR kierowcy, podgrzewane fotele przednie, tylne oraz kierownicę, system kamer 360°, elektrycznie składane lusterka zewnętrzne z podświetleniem podłoża, panoramiczną kamerę cofania, układ ostrzegania o pojeździe w martwym polu, sportowe fotele przednie z ręczną regulacją długości i podgrzewaną przednią szybę.

We wszystkich wersjach trzeba dopłacić: 2 500 zł za lakier metaliczny, 500 zł za relingi dachowe, 2 900 zł za panoramiczne okno dachowe, 3 000 zł za hak holowniczy, 1 000 zł za fotel pasażera AGR z ręczną regulacją długości, 6 000 zł za automatyczną skrzynię biegów. Testowany Grandland X w wersji wyposażenia Elite z manualną skrzynią biegów kosztuje 111 300 zł. Porównywalnie wyposażony Hyundai Tucson 1.6 132 KM Style - 106 990 zł, a Volkswagen Tiguan 1.4 TSI 150 KM Comfortline – 114 090 zł. Bliźniaczy Peugeot 3008 1.2 130 KM Alure – 109 400 zł.

Wrażenia z jazdy

Kabina samochodu została dobrze wyciszona, więc na niskich obrotach silnika prawie nie słychać. Na wyższych do środka dociera charakterystyczny dźwięk trzycylindrowca, jednak nie jest on uciążliwy. Zawieszenie dobrze tłumi nierówności, ale można powiedzieć, że jest raczej twarde, co delikatnie czuć podczas przejeżdżania np. przez tory tramwajowe. Auto na 18-calowych felgach nie ma problemów z progami zwalniającymi i forsowaniem krawężników. Producent mógł nieco lepiej zestroić skrzynię biegów, działa co prawda poprawnie, ale drogi prowadzenia lewarka mogły być nieco krótsze i bardziej precyzyjne.

Dynamika? Zarówno przy małych, jak i przy większych prędkościach nie budzi zastrzeżeń. 1,2-litrowy 3-cylindrowy silnik chętnie wkręca się na wysokie obroty, przyjemnie przy tym warcząc. Radzi sobie z masą własną Grandlanda, która wynosi 1350 kg, a plus pasażerowie i bagaże - powyżej 1,5 tony. Nawet przy dynamicznej jeździe nie jest zbyt głośno. Silnik jest odpowiednio elastyczny,**pozwala jechać na niskich obrotach i wyprzedzać bez zbyt częstych redukcji. Prawda jest taka, że współczesne silniki małolitrażowe montowane nawet w kompaktowych samochodach sprawują się całkiem dobrze. Fakt, że pod maską są trzy, a nie cztery cylindry czuć w zasadzie tylko wtedy, jak się mocno wciska gaz. Pojawia się charakterystyczny warkot, który nie musi przeszkadzać, a dla niejednego ucha może być wręcz przyjemny.

Zbiornik mieści 53 l benzyny. Przy spokojnej jeździe w trasie daje to zasięg 770 km. Zużycie paliwa jest wyższe od deklarowanego przez producenta (5,4 l/100km). Po mieście, trochę w korkach, trochę bez korków po przejechaniu 120 km, komputer pokazał 8,8 l/100km. Poza miastem, na trasie, jadąc spokojnie i zgodnie z przepisami ruchu drogowego – 5,5 l/100km. Na autostradzie przy prędkości 130-140km/h zużycie wyniosło za to do 9,1l/100km.

Zobacz też: redakcyjny test Opla Crosslanda X

Podsumowanie

Grandland X to poprawnie wykonany, ładnie zaprojektowany i funkcjonalny samochód. To typowy crossover, w samochodzie wyżej siedzi się za kierownicą, wygodne wsiada się i wysiada, komfort jazdy jest przyzwoity. Silnik jest zaskakująco dynamiczny jak na 1,2 l i dobrze reaguje na dodawanie gazu. Do tego dochodzi spora lista wyposażenia w różnych opcjach i umiarkowane zużycie paliwa poza miastem. Przeszkadzać może charakterystyka manualnej skrzyni biegów (warto dopłacić 6 000 zł do skrzyni automatycznej). Nie ma możliwości zamówienia napędu 4x4.

Opel Grandland X 1.2 Turbo 130 KM i wybrani konkurenci - ceny i dane techniczne: