Raport awaryjności

Ten swoisty protokół pokontrolny niemieckiego Urzędu Dozoru Technicznego powstaje rokrocznie na podstawie danych z okresowych badań technicznych, u nas zwanych popularnie diagnostyką.

Zestawienie nazwane oficjalnie TÜV Report 2010, opublikowane 17 grudnia 2009 r. oparto na wynikach badań 7,5 mln aut, które w okresie od lipca 2008 r. do czerwca 2009 r. pojawiły się w niemieckich stacjach kontroli pojazdów. Taka gigantyczna praca była by niewykonalna dla firmy bez odpowiedniego doświadczenia, ale TÜV robi to nieprzerwanie od 1973 r.

Już po raz 36 rynek zyskał materiał, dający pewne pojęcie o niezawodności samochodów i ich kondycji technicznej. Z racji metodyki zbierania danych końcowa ocena TÜV wyrażona konkretną lokatą nie może być jednoznaczna i wiążąca, ale w przypadku innych, podobnych zestawień publikowanych przez niemiecki automobilklub ADAC czy niemieckie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Techniczych DEKRA jest podobnie. W każdym przypadku analiza nie jest pełna i wymaga podejścia z pewną rezerwą.

Na korzyść raportu TÜV przemawia fakt, że spektrum badanych aut jest bardzo szerokie. Kategorie wiekowe od 2 do 11 lat objęły pojazdy z roczników 1997-2007. Praktycznie każdy odnajdzie tutaj model samochodu, który już ma lub który chciałby kupić. Zestawienie pomija jedynie rzadkie modele, których sprzedaż na rynku niemieckim była marginalna. Przyjęto, że dany model musiał być reprezentowany przynajmniej przez 10 000 egzemplarzy na stacjach badania pojazdów. To dlatego z blisko 10 mln kontrolowanych samochodów odrzucono dane dotyczące 2,5 mln aut. W raporcie można sprawdzić nie tylko lokatę pojazdu, wynikającą z przypisanego mu poziomu awaryjności, ale również jego wynik w stosunku do średniej awaryjności, wyliczonej dla każdej kategorii wiekowej. Cenny jest też fakt, że analizy TÜV prowadzone są od ponad trzech dekad. Daje to pojęcie o tendencjach w awaryjności samochodów i poziomie jakościowym poszczególnych producentów.

Raport tego typu stanowi bez wątpienia cenne źródło informacji o konkretnych modelach aut, ale jego treści nie należy pojmować zupełnie bezkrytycznie. Przy wyborze pojazdu takie zetawienie powinno być nie wyrocznią, a wskazówką w kwestii niezawodności auta. Wysokie notowania w rankingu TÜV nie mogą zwalniać kupujących od dokładnych oględzin w przypadku auta używanego i bacznej kontroli jego stanu technicznego. Gorsze lokaty w tym zestawieniu nie dyskwalifikują z góry samochodu, bowiem każdy egzemplarz ma własną historię - innego właściciela lub właścicieli, przebieg, sposób eksploatacji i obsługi. Kupując samochód możemy korzystać z dobrodziejstw rankingów awaryjności, ale podchodźmy do nich zawsze z pewnym dystansem.

Metodologia, czyli jak to się robi?

Raport TÜV powstaje na podstawie danych zebranych podczas przeglądów technicznych w stacjach kontroli pojazdów na terenie Niemiec. Niemiecki Urząd Dozoru Technicznego ma największy udział w takich przeglądach. Na 25 096 778 przeglądów dokonanych w 2008 r. aż 9 992 481 przypadło właśnie na TÜV. Druga w kolejności DEKRA (Stowarzyszenie Rzeczoznawców Technicznych) uzyskała wynik 8 713 419, a trzeci był GTÜ (Towarzystwo Nadzoru Technicznego) z wynikiem 3 367 723. Pozostałe przeglądy wykonane zostały przez inne podmioty z sektora nadzoru technicznego. Badania techniczne aut wyglądają podobnie jak w Polsce. Sprawdza się sprawność hamulców, amortyzatorów, oświetlenia, podwozia, ogumienia, układu wydechowego, zwracając jednocześnie uwagę na zaawansowanie procesów korozyjnych w elementach ważnych z punktu widzenia bezpieczeństwa. Istotne jest, że każde badanie przebiega tak samo i obejmuje ten sam zestaw czynności kontrolnych. W ten sposób można obiektywnie i w pełni porównywalnie z innymi ocenić każdy samochód opuszczający stanowisko diagnostyczne. Do statystyki pobiera się jedynie dane o istotnych usterkach, a końcowy wynik określa się udziałem aut z poważnymi ustarkami w całkowitej liczbie zbadanych egzemplarzy danego modelu. Raport TÜV 2010 powstał w oparciu o dane z 7 487 460 badań technicznych.

Niepokojąca tendencja

Najnowszy raport TÜV jest kolejnym, który pokazuje wzrost awaryjności użytkowanych samochodów. Po wy-raźnym spadku z 18,9 proc. do 15,7 proc. między rokiem 2006 a 2008 wskaźnik awaryjności aut znowu wzrósł, tym razem do 17,6 proc. Jeszcze gorzej wygląda to w dłuższej perspektywie czasu. Średnia z raportu 1997 wyniosła zaledwie 11,6 %, co oznacza wzrost wskaźnika o ponad 50 % na przestrzeni ostatnich 13 lat. Tendencja wzrostowa miała charakter równomierny, w granicach 1 proc. każdego roku w latach 1997-2006. Widać zatem wyraźnie, że nie można mówić o gwałtownym załamaniu jakości ze względu na konkretny czynnik. Raczej musi być to spowodowane bardziej ogólnymi przyczynami. Z pewnością ma znaczenie  coraz szybsze wprowadzanie nowych modeli, aby sprostać konkurencji. Nie zawsze wszystko udaje się w pełni sprawdzić i przetestować. Wiele niedociągnięć pojawia się już po wprowadzeniu auta na rynek.

Najlepsze i najgorsze samochody wg raportu awaryjności TÜV