Suzuki Swift (1983 – 2003)

Przyglądając się używanym autom ustawionym w równych szeregach w komisach staramy się znaleźć coś szczególnego, pojazd, który od razu zwraca na siebie uwagę. Takim rodzynkiem jest Suzuki Swift.

Początek jego historii to rok 1983, choć entuzjaści tej marki wskazują datę o trzy lata późniejszą. Skąd ta rozbieżność? Otóż w 1983 roku ukazał się kolejny projekt Suzuki oznaczony SA 310. Był to niewielki samochód o kanciastych kształtach, z pionowo usytuowanymi reflektorami o prostokątnym obrysie. Poruszany był przez niezbyt wysilony silnik  benzynowy niespełna litrowej pojemności, dający z trzech cylindrów moc 50 KM. Po dwóch latach wprowadzono turbodoładowaną wersję tej jednostki o mocy 75 KM. Był także 1,3 l silnik z czterema cylindrami, który osiągał 73 KM.

A gdy dodano do niego drugi wałek rozrządu i drugie tyle (łącznie 16) zaworów w głowicy, powstał kultowy dzisiaj model GTI. Nadzwyczaj szybki: mógł jeździć 200 kilometrów na godzinę.

Suzuki, Geo i Chevrolet

W 1986 roku amerykański General Motors zainteresował się projektem SA 310. Auto otrzymało nazwę „Swift’’ (co oznacza szybki). I stąd rozbieżność co do ustalenia daty powstania tej marki.

Jako model MK I (1986 – 1989) Swift produkowany był w dwóch wersjach nadwozia: 3-i 5-drzwiowy hatchback i 4-drzwiowy sedan. Wersja 3-drzwiowa miała krótszy o 10 cm rozstaw osi. Nazwę Swift przeznaczono dla Europy, bowiem w Kanadzie i USA auto sprzedawano jako Chevrolet Sprint, Geo Metro, Chevrolet Metro, a także Pontiac Firefly. Trudno przypuszczać, aby modele zza Atlantyku pojawiły się w znacznej ilości na naszym rynku, skoncentrujmy się więc na wersjach przeznaczonych dla Europejczyków.

Model MK II (1989- 1991)

Przy finansowym wsparciu Amerykanów Japończycy unowocześnili Swifta. Nadwozie otrzymało kształt, który już nie uległ większym zmianom do zakończenia produkcji. Całkowicie zmieniono zawieszenie: z przodu kolumny McPhersona, z tyłu, zamiast tańszej belki skrętnej, zastosowano wahacze poprzeczne. Dzięki temu Swift zyskał opinię auta, które im bardziej kręta droga, tym lepiej się prowadzi. Do wersji sedan doszedł „saloon”, wykorzystujący dołączany napęd 4x4 z modelu Subaru Justy. W Kanadzie można było zamówić do niego automatyczną, bezstopniową skrzynię biegów.

MK III  (1992- 1996)

Zmieniono kształt deski rozdzielczej tylnych świateł. Wszystkie silniki wyposażono w katalizatory. Wprowadzony został, oparty na sedanie, dwudrzwiowy model kabrio. W 1995 roku Japończycy,

chcąc ominąć zaporowe dla nich europejskie cła, zaczęli przenosić produkcję Swifta na Węgry. W oznaczonych jako Typ 1 hatchbacki i sedany montowano silniki 1,0 l/53 KM i 1,3 l/68 KM.

W 1996 roku zakończono wytwarzanie modelu 1,3 GTI.

MK IV (1996 – 2000)

Produkowany w Estergom Typ 2 doczekał się zmian stylistycznych. Zmieniono kształt reflektorów i lamp z tyłu, kierunkowskazy przeniesiono ze zderzaka na przednią krawędź błotnika. Powiększono grill. Dzięki obniżeniu ceny wyposażenie standardowe stało się bogatsze.

MK V (2000 – 2003) Typ 3

W tej wersji, pokazywanej na naszych zdjęciach, dokonano drobnej kosmetyka grilla i przedniego zderzaka. W silniku 1,3 l wprowadzono 16 zaworową głowicę i wielopunktowy wtrysk palowa. Moc wzrosła do 85 KM. Silnik wersji  GTI  osiągał 101 KM mocy, bo miał jeszcze drugi wałek rozrządu. Amatorzy Swifta doczekali się wygodnych, kubełkowych foteli, choć tylko w 3-drzwiowej wersji sport. W roku 2003 podjęto decyzję o zakończeniu produkcji Swifta pierwszej

generacji. Jego rolę na rynku próbował przejąć inny model Suzuki – Ignis, do czasu pojawienia się Swifta drugiej generacji, co nastąpiło wiosną tego roku.

Silniki

Podstawową jednostką napędową był 3- cylindrowy silnik z modelu Maruti o pojemności  skokowej 1 litra, dający moc 55 KM. Równolegle stosowano 1,3 l, 4-cylindrowe silniki, początkowo 8- potem 16-zaworowe. Ich moc wahała się pomiędzy 52 – 83 KM. Najmocniejsza wersja tego silnika,

montowana w GTI, dzięki 16- zaworowej głowicy i dwuwałkowemu rozrządowi osiągała 101 KM. Sedan był napędzany 4-cylindrowym silnikiem 1,6 l, o mocy 70 - 95 KM.

Zawieszenie

Niezmienione od 1989 r. zawieszenie obejmowało z przodu kolumny McPhersona, z tyłu wahacze poprzeczne. Dodawano jeszcze drążek stabilizatora. Przy bardzo sprawnym układzie kierowniczym, nawet w wersjach bez wspomagania, prowadzenie Swifta nie sprawia żadnych trudności. Problemem jest niezbyt duży rozstaw osi, który wywołuje efekt wzdłużnego kołysania, typowy dla małych aut.

Bezpieczeństwo

Konstrukcja Swifta jest już przestarzała, ale są strefy kontrolowanego zgniotu, belki wzmacniające w drzwiach, bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa czy wentylowane tarcze w przednich kołach. Poduszki powietrzne są w bogatszych wersjach wyposażenia.

Sytuacja rynkowa

Swifty sprowadzone z rynków zachodnich są zazwyczaj bogato wyposażone, w przeciwieństwie do egzemplarzy z polskich salonów.

Według niemieckich raportów awaryjności, Swift plasuje się między drugą a trzecią dziesiątką. Najczęstsze usterki to: korozja elementów podwozia (zwłaszcza do roku 1989), starzenie się elementów gumowo –metalowych zawieszenia, usterki hamulców, nie domykające się szyby.

Zalety:

- atrakcyjne ceny zakupu,

- dobre osiągi z silnikiem 1,3 l,

- niskie zużycie paliwa,

- mała awaryjność.

Wady:

- przeciętne, nieefektowne wykończenie,

- drogie części zamienne,

- wysoki poziom hałasu.

Ceny części zamiennych w złotych

Wybrane dane techniczne

Orientacyjne ceny w złotych