Tory Formuły 1: Albert Park Circuit

Lokalizacja:

Tor Grand Prix Australii położony jest wewnątrz parku Alberta, na południe od centrum biznesowego Melbourne, tuż przy porcie i dystrykcie Port Philip. Nitka toru okrąża sztuczne jezioro, które sąsiaduje z polem golfowym, dwoma innymi obiektami sportowymi (m.in. stadionem Lakeside) i parkiem Fawknera. Ze względu na sąsiedztwo tego niewielkiego zbiornika wodnego, tor w Melbourne jeszcze do niedawna uznawany był za jedno z najbardziej malowniczych miejsc do organizowania wyścigów F1. Idea jego budowy została później szybko podchwycona przez tory w Abu Dhabi, Walencji
i Singapurze, które również położone są blisko akwenów.

Budowa i historia:

Tor w Melbourne jest, tak jak Monako, torem ulicznym, tworzonym tylko na potrzeby Grand Prix poprzez zamknięcie dróg oraz budowę całego zaplecza technicznego od podstaw, mniej więcej 2-3 miesiące przed wyścigiem. Dysponuje 16 zakrętami, z czego dominują zakręty lewe, których liczba wynosi 10. Długość całkowita toru to 5,303 km, zaś samej strefy serwisowej - 280,1 m. Pełny dystans jednego okrążenia  wynosi 307,574 m. Maksymalna liczba okrążeń na nim to 58, choć sporadycznie ograniczana była do 57, tak jak to miało miejsce w latach 1999, 2005 i 2006.

Tylko nieliczne sekcje z których składa się tor, nie wchodzą w skład użytkowanych publicznie. Szczególnie dotyczy to odcinków pomiędzy zakrętami nr 3, 4, 5 i zakrętem nr 6. Przewiduje się użytkowanie tego toru przynajmniej do roku 2015, kiedy to obecny kontrakt z FIA straci ważność.

Choć Park Alberta wykorzystano jako tor w 1953 i 1956, jego prawdziwa historia rozpoczyna się w roku 1996, kiedy to wyścigi Grand Prix, organizowane w Australii i należące do międzynarodowych rozgrywek Formuły 1 od 1985 roku, zostały przeniesione na ten obiekt z toru Adelaide Street Circuit. Stało się to na prośbę biznesmena Rona Walkera. Gdy wydano pozwolenie, sam Park Albert Circuit poddano remontowi. Tor Adelaide pozostaje używany do dziś, głównie na potrzeby wyścigów klasy Clipsal 500 i V8 Superstar. Pomimo wielu protestów ekologów, którzy nie chcieli usytuowania nowego obiektu w środku parku, decyzja okazała się słuszna i przysporzyła widzów serii Grand Prix oraz turystów miastu Melbourne. Mówi się, że przeniesienie Grand Prix z Adelaide do Melbourne miało wynagrodzić temu drugiemu utratę sposobności zorganizowania Igrzysk Olimpijskich w 1996 roku, o prawo do których miasto się ubiegało.

Już na samym początku, w 1996 roku, podczas inauguracyjnego wyścigu F1 na nowym obiekcie, zainteresowanie torem wzrosło jeszcze bardziej, ze względu na bezprecedensowy wypadek brytyjskiego kierowcy zespołu Jordan, Martina Brundle. Spowodowało to restart wyścigu. Bolid Brundle’a został wtedy wyrzucony w powietrze, uderzając w gwałtownie hamujące przed ciasnym trzecim zakrętem auta Dawida Coulthard’a i Johny’ego Herberta, tarasujące mu drogę. Skończyło się to zupełnym zniszczeniem samochodu Brundle’a, który wylądował poza torem całkowicie roztrzaskany, podwoziem do góry, zakopując się w żwirze. Samemu kierowcy nic się nie stało.

Następny głośny wypadek miał miejsce w 2001 roku, kiedy to Jacques Villeneuve zderzył się tuż przed zakrętem z Ralfem Schumacherem, co kosztowało życie jednego z członków obsługi wyścigu.

Również w roku 2006 nie obyło się bez spektakularnych zdarzeń. Na tor w Melbourne trzykrotnie wyjechał wtedy Safety Car, a sam wyścig wznawiany był cztery razy. Felippe Massa zakończył wtedy wyścig na ścianie, zaraz po pierwszym zakręcie. Później, pod koniec 33. rundy, w bandę uderzył Michael Schumacher, będąc na prostej startowej.

Wypadek przydarzył się również Robertowi Kubicy w 2009 roku, kiedy to walcząc o drugie miejsce na trzy rundy przed końcem wyścigu, został uderzony przez bolid Sebastiana Vettela. Skończyło się to złamanym przednim skrzydłem i kolizją Polaka z bandą, co zakończyło jego udział w tym wyścigu.

Charakterystyka toru:

Tor uznawany jest za wymagający i szybki (69% z długości trasy na "pełnym gazie"), ze względu na płaski przebieg, momentami pojawiające się nierówności oraz obecność długich prostych i krótkich, ciasnych zakrętów.

Średnia temperatura nawierzchni wynosi 25 stopni Celsjusza, a podczas wyścigu najczęściej jest sucho. Jedynym wyjątkiem był kaprys pogody w 2010 roku, kiedy to ścigano się podczas deszczu. Ze względu na swą charakterystykę toru ulicznego, może być on bardzo zdradliwy dla kierowców.

Jak podkreślił sam Robert Kubica, zdradliwość ta bierze się z obecności wielu wyboistych punktów na odcinkach regularnych dróg oraz brudu - a w związku z tym małej przyczepności  podczas weekendu Grand Prix. Wynika stąd pewne zagrożenie dla kierowców, przekładające się na zachowanie przez nich dużego marginesu bezpieczeństwa, przynajmniej podczas pierwszych okrążeń.

Na torze trudno jest wyprzedzać, ze względu na długie proste. Ich obecność skutkuje ostrymi hamowaniami przed zakrętami, co jest swoistym testem wytrzymałości dla hamulców aut.
Ruch po torze odbywa się zgodnie ze wskazówkami zegara.

Ciekawostki:

-    Najszybsza runda wyścigu należy do Michaela Schumachera, który bolidem Ferrari ustanowił w 2004 roku czas 1:24.125 min.
-    Najszybszą rundę (1:23.529 min.) podczas kwalifikacji na tym torze,odnotował Sebastian Vettel z Red Bull w 2011 roku.
-    Oficjalna nazwa Grand Prix, ze względu na często zmieniających się sponsorów, ciągle ulega zmianom. Od 2010 roku nosi tytuł Quantas Australian Grand Prix, co oznacza powrót do nazwy obowiązującej między 1997 a 2001 rokiem.
-    W 1953 i 1956 roku kierunek jazdy w trakcie Grand Prix był przeciwny do ruchu wskazówek zegara.
-    Istnieją dwie wersje toru. Od 1997 jego długość wzrosła o 1 metr.