Używana Honda Civic X (od 2015 r.). Wady, zalety, typowe usterki, sytuacja rynkowa

Civic pierwszej generacji pojawił się na rynku w 1972 roku. Obecna dziś w salonach japońskiej marki, 10. generacja jest w sprzedaży od pięciu lat. Rok temu auto przeszło delikatny facelifting. Podobnie, jak poprzednie Civiki, także aktualny, w dystrybucji europejskiej pochodzi z brytyjskiej fabryki Hondy w Swindon. Następca przewidziany na rok 2021 będzie produkowany tylko w Japonii. Wówczas też fabryka w Swindon ma zostać zamknięta.

Przez 7 generacji Civic pod względem stylistycznym nie wyróżniał się niczym szczególnym. Był kompletnie zwykłem, zgrabnym kompaktem. Wszystko się zmieniło w 2005 r. wraz z wejściem do sprzedaży tzw. modelu „Ufo”. Od tamtej pory o stylistyce Civików można mówić, że ma tylu zwolenników, co przeciwników. Jedno jest pewne - już nie da się koło nich przejść obojętnie. Potwierdza to 10. generacja.

Można o niej powiedzieć, że jest krzykliwa, przerysowana, a nawet karykaturalna, zwłaszcza w wersji Type-R. Z drugiej strony, auto kipi dynamiką, a jego ostre linie mogą przywodzić na myśl szerszenia szykującego się do ataku. Civic na rynkach europejskich występuje jako czterodrzwiowy sedan oraz pięciodrzwiowy hatchback. Dwudrzwiowe coupe jest przeznaczone na inne rynki. Można dyskutować na temat stylistyki, ale kwestią bezdyskusyjną pozostaje wysoka funkcjonalność nadwozia japońskiego kompakta. Już „Ufo” miało jeden z największych bagażników wśród kompaktów. Civic X wypada pod tym względem nieco gorzej, chociaż 420 l w hatchbacku i 519 l w sedanie to wartości, których absolutnie nie należy się wstydzić.

Imponuje także przestronność wnętrza. Na tylnej kanapie można wyprostować nogi mając nawet 180 cm wzrostu. Nie brakuje też miejsca nad głową. Z przodu długonogim przeszkadzać może rozbudowana konsola środkowa i nieco za krótkie siedziska. Poza tym fotele są wygodne i mają duży zakres regulacji. Lubiący sportową pozycję za kierownicą docenią możliwość opuszczenia fotela naprawdę nisko. Na pierwszy rzut oka jakość wykonania wnętrza jest przyzwoita, chociaż nie wszystkie materiały są miękkie. Użytkownicy jednak zgłaszają problemy z telepiącą na wybojach podsufitką i tylną półką. System multimedialny ma menu o nieco przestarzałej i zagmatwanej architekturze. Są na rynku konstrukcje bardziej przystępne w codziennym użytkowaniu. Zdarzają się awarie klimatyzacji - najczęściej zawodzi sprężarka lub chłodnica. Kolejne minusy za łatwo rysujący się lakier i przeciętne wyciszenie wnętrza.

10. generacja Civika zerwała z dotychczasową tradycją montowania wysokoobrotowych silników wolnossących pod maskami japońskiego kompakta. Oto wszystkie benzyniaki mają turbodoładowanie, a jeden z nich - 3 cylindry. Puryści mogą się oburzać, ale prawda jest taka, że użytkownicy nie są z tego powodu poszkodowani.

Kupujesz auto? Kliknij i sprawdź historię pojazdu

Na rynku wtórnym zdecydowanie króluje 1.5-litrowy silnik generujący 182 KM. To jednostka godna polecenia. Zapewnia przyzwoite osiągi (0-100 km/h w nieco ponad 8 sekund) i spala rozsądne ilości paliwa - średnio ok. 7,5-8 l/100 km. Motor jest łączony albo z sześciobiegowym manualem, albo z automatyczną przekładnią bezstopniową.

Pierwsza z nich należy do najlepiej pracujących skrzyń w autach kompaktowych. Precyzja prowadzenia drążka i jego krótkie skoki podnoszą radość z jazdy Civikiem. Automat działa dobrze, a dzięki symulowanych „prawdziwym” biegom, nie powoduje wycia silnika , jak w niektórych autach konkurencji. Litrowy trzycylindrowiec ma 129 KM. Do spokojnej jazdy wystarczy. Jego plusem jest niewielkie zużycie paliwa. Wisienką na torcie jest wersja Type-R. 320 KM przenoszone na przednią oś zapewnia przyspieszenie 0-100 km/h w czasie poniżej 6 sekund. Wielu dziennikarzy motoryzacyjnych, w tym piszący te słowa są zgodni - to najlepiej jeżdżący przednionapędowy hot-hatch, jakiego można kupić. 1.6-litrowy diesel stanowi margines wśród używanych aut wystawionych na sprzedaż.

Układ jezdny Civika jest zorientowany na precyzję prowadzenia po zakrętach i może dać dużo frajdy z jazdy po równej, krętej drodze. Z drugiej strony, przyjemna sprężystość nie pozbawia pasażerów komfortu. Jedynym zastrzeżeniem może być hałas towarzyszący pokonywaniu krótkich nierówności.

W chwili pisania tego tekstu, w ogłoszeniach jest oferowanych ok. 200 używanych egzemplarzy Civika 10. generacji. Połowa z nich pochodzi z polskiej dystrybucji. Najpopularniejszym kierunkiem importu są Stany Zjednoczone. W tym przypadku przed zakupem należy koniecznie zweryfikować historię auta i jakość przeprowadzonej naprawy. Naiwnością jest liczenie na to, że ktoś sprowadził z USA samochód bez uszkodzeń. Najtańsze nierozbite egzemplarze japońskiego kompakta kosztują nieco ponad 50 tys. zł. Najdroższe są oczywiście auta podemonstracyjne oferowane przez dealerów. W zależności od wersji, wycenia się je do kilkunastu procent taniej niż auta fabrycznie nowe.

Civic nie zawodzi pod względem prowadzenia oraz osiągów (poza wersją 1.0). Ma przestronne wnętrze, spory bagażnik i nawet w wersji Type-R może z powodzeniem pełnić rolę auta rodzinnego. Pewnym zgrzytem są problemy jakościowe niektórych egzemplarzy, o których donoszą użytkownicy. Pocieszeniem może być fakt, że dotyczą one drobiazgów. Od strony technicznej Civic numer 10 jest wciąż porządnym i solidnym autem.

ZALETY:

• przestronne wnętrze, duży bagażnik;
• bezproblemowe w eksploatacji silniki;
• doskonale pracująca manualna skrzynia biegów;
• dopracowany układ jezdny.

WADY:

• problemy z jakością wykonania niektórych egzemplarzy;
• miękki lakier;
• relatywnie kiepsko wyciszone wnętrze.

OPINIE UŻYTKOWNIKÓW:

Bardzo, bardzo dobre auto. Kształt to rzecz gustu ale jak dla mnie to atrakcyjny i sportowy japończyk. Klasa compact ale jest bardzo dużo miejsca i bagażnik jak w aucie rodzinnym. Dobra dynamika silnika idzie z rewelacyjnie niskim spalaniem - średnia z 127600 km to 6,1 L (połowa trasa i połowa miasto). Dość dobre prowadzenie na ostrych zakrętach i wzorowe na łagodnych zakretach - rewelacyjne fotele. Jak dotąd rzadnych usterek. Aktywny tempomat bez zarzutu, w najnizszej wersji wyposarzenia jest wszystko co potrzebne. Przeglady co 15000 - koszt 800 zł. Jedyny mankament to materiały wykończenia w środku - mało luksusowe jak na auto za 90 000 zł.
- Afli

Cztery za upierdliwe niedoróbki z jakim to auto się boryka. Zawieszenie, prowadzenie, silnik bajka, natomiast jakość wykonania jest dyskusyjna. Dwa razy miałem wymienianą podsufitkę (gwarancja) i znowu brzęczy. Trzeci raz nie chce mi się jechać. Ponadto wymieniany był dziób bo czujniki przednie wariowały. Z wkurzających rzeczy klima, która działa w znany sobie tylko sposób. Przykład na polu - 2 klima zacznie grzać (w trybie auto), po plus minus pięciu minutach. W tym czasie można zamarznąć. Rozwiązaniem jest stosowanie trybu manualnego bądź ustawianie nawiewu na szybę. Podczas jazdy powyżej 150 km/h w cholerę głośno. Tryb utwardzania amortyzatorów, to marketingowa ściema, tak samo twardo bez i z włączonym trybem. Reasumując jak ktoś lubi prowadzić, ma gdzieś spalanie, a niedoróbki go nie irytują to brać w ciemno.
- Mistrzu Yoda

Super auto. Duże jak na komplet, super wyposażone , (wersja sport plus). Wygodne , szybkie, ekonomiczne, pojemny bagażnik. Z minusów krótkie siedziska trochę bolą nogi przy dłuższych trasach, trochę głośny w środku przy ponad 140 km/h. Ogólnie nie widzę większych wad. Skrzynia całkiem ok trochę symuluje zmiany biegów, wolę DSG ale kwestia gustu. Super zawieszenie i prowadzenie. Dobre osiągi i umiarkowane spalanie. Średnio około 7 litrów przy prędkości do 130 na autostradzie. Średnio w mieście 7-8 litrów. Bez szaleństw. Przy ostrej jeździe około 8.5 -9 litrów, kręcenie do 5000 -6000 obr.
- Adam

Ktoś, kto lubi prowadzić, będzie w tym samochodzie po prostu zakochany. Dzięki stosunkowo nisko położonemu środkowi ciężkości, precyzyjnemu i bezpośredniemu układowi kierowniczemu (zaledwie nieco ponad 2 obroty kierownicą między skrajnymi położeniami), dopracowanemu zawieszeniu, które świetnie łączy ogień z wodą, czyli stabilność w zakrętach z jednoczesnym komfortem (stawiając jednak na to pierwsze), a także dość szerokim oponom - jeździ po prostu wybornie. Wisienką na torcie jest silnik, który zapewnia zdecydowanie wystarczające osiągi, przyjemnie brzmi i ma bardzo fajną charakterystykę, gdyż w przeciwieństwie do większości turbodoładowanych motorów, rozwija moc liniowo, a przy tym zaskakująco łagodnie obchodzi się z paliwem. Fantastyczna jest też pozycja za kierownicą, gdyż siedzi się "po sportowemu" - przyjemnie nisko. Jedynie jakość plastików we wnętrzu i ich spasowanie mogłoby być na wyższym poziomie - niestety czasem pojawiają się lekkie trzaski. Wyciszenie też pozostawia trochę do życzenia, czego przyczyną jest kiepskie wygłuszenie nadkoli. Widać, że producentowi zależało, by masa samochodu była jak najniższa. I to się w sumie udało, bo dzięki temu frajda z jazdy jest ogromna.
- szymek1

Honda Civic X podstawowe dane techniczne:  

 Zobacz także: Tak prezentuje się nowy model Skody