Używana Skoda Octavia I (1996 - 2004). Czy warto kupić?

Konstruktorzy Skody poszli drogą tworzenia samochodu klasy średniej na płycie podłogowej auta kompaktowego. Wykorzystana przez Czechów platforma znalazła zastosowanie między innymi w Audi A3 i VW Golfie IV.

Mając narzucony, niewielki rozstaw osi (251 cm) projektanci zmuszeni byli maksymalnie wydłużyć zwisy pojazdu by osiągnąć długość nadwozia typową dla „średniaków” (451 cm). Mimo tak drastycznego zabiegu „rozciągania” udało się stworzyć pojazd o dobrych proporcjach.

Swoją zasługę miał w tym odpowiedni dobór szerokości (173 cm) i wysokości samochodu (143 cm). Efekt końcowy to obszerny liftback (tylna pokrywa podnosi się wraz z szybą), dysponujący dużą przestrzenią w przedniej części przedziału pasażerskiego i w bagażniku (528/1328 l).

Miejsca brakuje jedynie na nogi pasażerów tylnej kanapy. Rekompensatą za ten mankament jest spory wybór silników spod znaku Volkswagena, w tym również słynnych turbodiesli z serii TDI. Istnieje także możliwość wyboru różnych wersji, choćby z napędem 4x4 lub sportowej RS.

Masywne nadwozie budzi zaufanie, a solidnością znacznie przewyższa wiele aut kompaktowych.

Niestety, nie w każdym egzemplarzu można to poprzeć kompletem poduszek powietrznych. Dwie czołowe były dostępne od początku produkcji, boczne wprowadzono dopiero po modernizacji w 2000 r.

Octavia pojawiła się 1996 r. z benzynowymi silnikami 1.6 o mocy 75 lub 101 KM i 1.8 20V o mocy 125 KM. Dostępny był również diesel 1.9 D (68 KM) i turbodiesel TDI (90 KM). Wiosną 1998 r., wraz z pojawieniem się odmiany kombi do oferty dołączyły benzynowy, 150-konny 1.8 20V oraz turbodiesel 1.9 TDI.

Jesienią 1999 r., kiedy zaczęto oferować napęd 4x4, zaproponowano też nowe jednostki napędowe, obie benzynowe - 1.4 (60 KM) oraz 2.0 (116 KM). Modernizacja Octavii latem 2000 r. przyniosła kolejne silniki w ofercie - benzynowe 1.4 16V (75 KM) i 1.8 16V (180 KM). Ten ostatni

zarezerwowany był jednak dla sportowej wersji RS. W wersji z napędem 4x4 pojawił się turbodiesel 1.9 TDI z pompowtryskiwaczami (101 KM). Z benzynowych silników godne polecenia są jednostki z pięcioma zaworami na cylinder – mało awaryjne i oszczędne.

Odmiany turbodoładowane wypadają w ocenach jeszcze lepiej, ale są droższe. Jeśli turbodiesel, to raczej 110-konny. Ma sporo lepszą dynamikę od 90-konnego, zużywając przy tym mniej paliwa. Nie można za to polecić silników 1.4 (60 KM), 1.4 16V (75 KM) i 1.9 D. Dla tak dużego samochodu jak Octavia są one zbyt słabe.

Wersje z silnikiem 1.6 (101 KM) można kupić za 16 000 - 35 500 zł (roczniki 1998 - 2004), a 1.8 20V (125/150 KM) za 18 000 - 37 000 zł (roczniki 1998 - 2003). Za turbodiesle 1.9 TDI trzeba zapłacić od 22 000 do 39 000 zł (roczniki 1998 - 2004).

Eksploatacja

Silniki Volkswagena, montowane w Octavii mają te same usterki, co w samochodach z Wolfsburga. Osprzęt nie dorównuje trwałością układowi tłokowo - korbowemu. Zawodzą przepływomierze

powietrza i pompy paliwa. I nie zdarza się to wyłącznie przy bardzo dużych przebiegach, wystarczy kilkadziesiąt tysięcy kilometrów.

Podobnie jest z pompami cieczy chłodzącej. W turbodieslach TDI tradycyjnie trzeba pilnować przebiegów przewidzianych dla paska rozrządu. W egzemplarzach z pierwszych lat produkcji przebieg dla paska to 60 tys. km. Po modernizacji samochodu w 2000 r., gdy pojawił się TDI z pompowtryskiwaczami, przebieg dla paska rozrządu wzrósł do 90 tys. km.

Prawdziwą ciekawostkę stanowi benzynowy silnik 1,4 l o mocy 60 KM. To dobrze znana z wcześniejszych modeli Skody jednostka napędowa o przestarzałej konstrukcji (wałek rozrządu w bloku silnika). Silnik ten nie jest szczególnie awaryjny, ale bardzo szybko zużywa się w nim napęd rozrządu (krótki łańcuch z kołami zębatymi), rozszczelnia się układ chłodzenia, a czasami może dojść do wypalenia uszczelki pod głowicą. 

Skrzynie przekładniowe Octavii raczej się nie psują, ale mogą pojawić się kłopoty z mechanizmem odpowiedzialnym za przełączanie biegów. Podwozie należy do trwałych, co na dziurawych, polskich drogach należy raczej do rzadkości.

Kłopotliwe mogą być tylko jarzma stabilizatora przedniej osi. Najpierw dokuczliwie piszczą przy przejeżdżaniu nierówności, potem wybijają się. Niską trwałość mają łożyska kół i fabryczne amortyzatory. W wersjach z silnikami wysokoprężnymi trzeba liczyć się z szybkim zużyciem przednich tarcz i okładzin hamulcowych. Wady ma również instalacja elektryczna.

Odmawiają posłuszeństwa niektóre odbiorniki energii elektrycznej, czasami tylko z powodu skorodowanych styków. Zdarza się to szczególnie często w egzemplarzach sprzed 1999 r. Ale niesprawnego oświetlenia tablicy rozdzielczej, awarii centralnego zamka czy uszkodzenia czujników ABS można się spodziewać w każdym roczniku Octavii. Podobnie, jak przepalenia bezpiecznika. Ten drobny element może być odpowiedzialny np. za przerwanie pracy pompy paliwa. Z kolei za przepalenie się silnika przednich wycieraczek odpowiedzialność może ponosić zatarty mechanizm dźwigniowy, ukryty w nadwoziu.

Historia modelu

1996 – premiera (wersja liftback)

1998 - wersja kombi

2000 - modernizacja nadwozia

2004 - premiera Octavii II

Zalety

• obszerne nadwozie

• duży wybór silników

• atrakcyjna cena

Wady

- słaba dynamika podstawowych silników

- ciasnota za przednimi fotelami

- skromne wyposażenie do 2000 r.

Wybrane dane techniczne (wersja liftback z manualną skrzynią biegów)

Zdaniem eksperta

Octavia oferuje wiele przestrzeni i stosunkowo wysoki komfort jazdy w naprawdę dobrej cenie. Dlatego na drobne wady tego modelu niewiele osób zwraca uwagę.

Niska trwałość niektórych elementów nie wpływa znacząco na ogólną ocenę tego auta. Bardziej liczy się to, że niewielka kwota wystarczy, by stać się właścicielem dużego, a przy tym nowoczesnego auta rodzinnego. Na dodatek czeska marka ma w Polsce ugruntowaną pozycję, a na dodatek stoi za nią technologia tak cenionego u nas Volkswagena.