Używane Suzuki Jimny FJ (1998-2018). Wady, zalety, typowe usterki, sytuacja rynkowa

Generacja oznaczona kodem FJ weszła do sprzedaży w 1998 roku. Bezpośredni spadkobierca kultowego Samuraia był produkowany przez całe 10 lat. Oferowano wersję wyłącznie trzydrzwiową - z nadwoziem zamkniętym i odkrytym. Ta pierwsza oryginalnie była produkowana w Japonii. Druga zaś - w Hiszpanii, przez firmę Santana Motor. Od 2005 roku montowano w Jimny nową deskę rozdzielczą z pokrętłami zamiast suwaków sterujących ogrzewaniem.

W 2012 roku przeprowadzono facelifting, który wygładził nieco rysy auta. Nowa atrapa chłodnicy, zmienione zderzaki, bogatsze wyposażenie, nowe wzory tapicerek i kolory lakieru - to najważniejsze ze zmian. W założeniu Jimny miało być dzielną terenówką o nieco wyższym komforcie jazdy, niż oferował jego poprzednik. Konstruktorom zależało, by przyjemność z prowadzenia Jimny była możliwie duża także na utwardzonych drogach. Czy to się udało?

Samochód jest bardzo krótki - długość jego nadwozia wynosi niecałe 3,7 m. Niewielkie wymiary gwarantują doskonałą zwrotność, ale sprawiają że we wnętrzu jest dość ciasno. O ile z przodu można mówić o niezłej przestronności, tak tylna kanapa nie rozpieszcza pod żadnym względem. Wygodnie na niej może być tylko dzieciom. Przy wykorzystaniu drugiego rzędu siedzeń, pojemność bagażnika wynosi mizerne 113 l.

Materiały wykończeniowe są twarde, ale jakość montażu jest niezła i nawet po kilku latach nic nie powinno trzeszczeć. Użytkownicy narzekają na wygodę foteli - są płaskie i nie zapewniają dobrego trzymania bocznego. OK, Jimny nie jest autem do szybkiego pokonywania asfaltowych zakrętów, ale ta cecha przydałaby się podczas jazdy terenowej. W czasie jazdy miejskiej można docenić łatwość parkowania, dobrą widoczność, duże lusterka i dzielność pokonywania krawężników.

Docenić warto też niezłe wyposażenie. Klimatyzacja, pełna „elektryka”, alufelgi, także skórzana tapicerka są elementami, które ma na pokładzie wiele egzemplarzy. Dobrych opinii nie zbiera karoseria. Delikatny lakier nie jest zaskoczeniem w aucie o azjatyckim rodowodzie. Niestety osoby które nie pilnują stanu podwozia i ramy, mogą się niemiło zdziwić podczas kontroli technicznej. Zabezpieczenie antykorozyjne nie jest najlepsze. Zdecydowanie warto zakonserwować Jimny po zakupie, o ile nie zrobił tego poprzedni właściciel. Często powtarzanym zarzutem jest bardzo słabe wyciszenie wnętrza. O ile podczas jazdy z niższymi prędkościami można z tym żyć, tak wyjazd Jimny na autostradę wystawia uszy pasażerów na próbę wytrzymałości.

Do napędu Jimny wykorzystywano 1.3-litrowy, wolnossący silnik benzynowy oraz 1.5-litrowego diesla. Na rynku wtórnym króluje pierwszy z nich. W zależności od wersji, generuje od 80 do 86 KM, co wystarcza do miasta i… w zasadzie tyle. Przyspieszenie 0-100 km/h wg danych katalogowych trwa ponad 14 sekund.

Zużycie paliwa przy wyższych prędkościach przekracza 10 l/100 km. To kolejny argument za tym, by od autostrad trzymać się z daleka. Sam silnik jest prosty konstrukcyjnie i trwały. Miłośnicy off-roadu przyznają, że silnik benzynowy jest dla Jimny zbyt słaby także w terenie. Ma niewielki moment obrotowy, który nie pomaga w pokonywaniu przeszkód. Motor wysokoprężny to znana z Renault jednostka 1.5 dCi. Oferowano ją do 2009 roku. Ze względu na problematyczny układ wtryskowy nie jest mistrzem trwałości, chociaż trzeba przyznać, że zapewnia niskie zużycie paliwa.

Kupujesz auto? Kliknij i sprawdź historię pojazdu

Osiągi diesla są jeszcze gorsze niż auta benzynowego. Napęd auta wyposażono w sprzęgiełka automatycznie dołączające przednią oś. Jazda terenowa powoduje przyspieszone zużywanie się układu napędowego. Wahacze, łożyska kół, sprzęgło - na sprawdzenie tych elementów należy poświęcić sporo uwagi podczas oględzin. Jimny ma 19-centymetrowy prześwit. To tyle, co wiele nowoczesnych SUV-ów. Osoby, które planują eksploatację poza asfaltem, często decydują się na modyfikacje układu jezdnego. Nie ma z tym większego problemu - asortyment części tuningowych do tego auta jest bardzo szeroki. Układ hamulcowy Jimny zapewnia przeciętną sprawność, chociaż jest wystarczający w zakresie prędkości rozwijanych przez to auto. Po zakupie warto zajrzeć do zapomnianych przez wielu bębnów hamulcowych na tylnej osi.

Na nabywców czeka obecnie nieco ponad 100 egzemplarzy Suzuki Jimny. 1/4 z nich pochodzi z polskich salonów sprzedaży. Większość aut była eksploatowana z dala od wielkich miast. W ogłoszeniach dominują oferty z Podlasia i południa kraju. Najtańsze egzemplarze z początku produkcji wyceniono na 12-14 tys. zł. „Rama bez dziur” to często używane sformułowanie, które ma świadczyć o niezłym stanie blacharskim danego auta. Najdroższe egzemplarze z końca produkcji są wycenione na ok. 60 tys. zł.

Osoba rozważająca zakup Jimny powinna być świadoma cech tego auta. To nie prestiżowy SUV, którym w komforcie i ciszy będziemy przemierzać autostrady. To małe, lekkie, zwrotne auto, które dobrze poradzi sobie w mieście i świetnie będzie się sprawdzać na drogach z dala od cywilizacji. Niestraszne mu nieodśnieżone trakty, niestraszne błotne przeprawy. Po niezbyt drogich modyfikacjach doskonale nada się też do rozpoczęcia przygody z off-roadem.

ZALETY:

• dzielność w terenie, zwrotność w mieście;
• prosta, dość trwała konstrukcja.

WADY:

• mizerny komfort jazdy;
• rdzewiejąca rama i podwozieWady, zalety, typowe usterki, sytuacja rynkowa.

Suzuki Jimny FJ (1998-2018) podstawowe dane techniczne: 

Zobacz także: Tak prezentuje się nowy model Nissana