Używany Fiat 500L (2012-). Wady i zalety

Fiat 500 to samochód, który zna chyba każdy miłośnik motoryzacji. To auto kultowe, które na półwyspie apenińskim było niemal tak samo popularne, jak nad Wisłą polski Fiat 126p. Pierwszą generację 500-tki produkowano we Włoszech w latach 1957-1975. Sporo nieźle zachowanych egzemplarzy można tam znaleźć do dzisiaj. W Polsce auto jest bardzo poszukiwanym okazem kolekcjonerskim. Znacznie łatwiej kupić nowe wcielenie małego Fiata, które jest produkowane bez przerwy od 2007 roku. W 2012 roku doczekało się wersji kombi zbudowanej w oparciu o historyczną wersję Giardiniera, produkowaną w Italii po 1960 roku. Powiększoną 500-tkę oznaczono symbolem „L”. Auto jest coraz bardziej popularne na rynku wtórnym.

Uwaga na łańcuch

Od chwili rynkowego debiutu w poszczególnych latach produkcji pod maskę Fiata 500L montowano sześć różnych silników. W wersji benzynowej podstawową jednostką jest 95-konne 1,4. W mocniejszej, turbodoładowanej odmianie oznaczonej symbolem T-Jet, silnik 1,4 rozwija moc 120 KM. Ciekawostką, która potrafi zapewnić sporo frajdy z jazdy jest dwucylindrowy silnik TwinAir o pojemności zaledwie 0,9 litra, ale oferujący 105 KM mocy. W benzynowym towarzystwie zużywa on najmniej paliwa, 100 kilometrów w cyklu mieszanym pokonuje na 4,8-litra bezołowiowej. Większe silniki to spalanie na poziomie powyżej 6 litrów. Pracują jednak znacznie ciszej i bardziej kulturalnie.

Diesli Multijet jest trzy. Najmniejszy, 1,3-litrowy ma 85 KM mocy. Większy, 1,6-litrowy występuje w wersjach 105 i 120-konnej. Bez wątpienia ich największym atutem jest niskie zużycie paliwa, wynoszące w cyklu mieszanym poniżej 5 litrów oleju napędowego.

Najpopularniejszy na rynku wtórnym jest najsłabszy silnik benzynowy 1,4. Niestety, wbrew danym producenta, cechuje go stosunkowo wysokie zużycie paliwa. W cyklu miejskim, stojąc w korkach spalimy nawet blisko 10 litrów benzyny. Co ciekawe, bez dopłaty auto jest dostępne z sześciobiegową manualną skrzynią biegów. Dla porównania, zarówno Citroen C3 Picasso, jak i Ford B-MAX mają skrzynie pięciobiegowe.

Zawieszenie 500 L jest w miarę komfortowe, auto dobrze wybiera nierówności. Niestety na zakrętach ma tendencję do przechyłów, a jazda po górskich serpentynach może przyprawić niejednego pasażera o zawrót głowy. Z przodu znajdziemy tradycyjne kolumny MacPhersona, z tyłu belkę skrętną. Elementy najszybciej zużywające się to łączniki stabilizatora, które kiepsko znoszą trudy jazdy po dziurawych drogach. Na szczęście ich wymiana nie jest bardzo kosztowna, markowe zamienniki z górnej półki kosztują około 45-50 zł za sztukę, z kolei za końcówki drążka kierowniczego trzeba zapłacić około 70 zł za sztukę. Dobrej jakości amortyzatory to około 290 zł za sztukę. Umiarkowane są także ceny innych części, które zużywają się najszybciej: tarcze hamulcowe – około 140 zł za sztukę, klocki – 150 zł za komplet. Za filtr kabinowy zapłacimy około 50 zł, filtr powietrza kosztuje 45 zł, a oleju 23 zł. Termostat do silnika benzynowego to wydatek rzędu 150-170 zł.    

Silniki mają wśród mechaników dobrą renomę. Poza 1,3 litrowym dieslem wszystkie pracują na pasku rozrządu, który producent zaleca wymieniać co 120 tys. km, lub co 5 lat. Silnik 1,3 to rozrząd na łańcuszku, który fabrycznie jest przewidziany na 250 tys. km. Jego trwałość w dużej mierze zależy jednak od odpowiedniej eksploatacji samochodu. W tej kwestii największe znacznie ma dbałość o odpowiedni poziom i jakość oleju silnikowego. Powód? Za odpowiednią pracę łańcuszka odpowiada napinacz hydrauliczny. Aby pompa wytworzyła odpowiednie ciśnienie, gwarantujące, że łańcuszek nie przeskoczy, oleju nie może być zbyt mało.

Korozja w bezwypadkowych Fiatach 500L nie występuje. Nadwozie jest obustronnie ocynkowane, co zapewnia bardzo dobrą ochronę. Eksploatacja w polskich warunkach klimatycznych po kilku sezonach doprowadzi natomiast do powstawania rdzawego nalotu na elementach pracujących pod spodem samochodu. Dlatego wskazane jest wykonanie konserwacji podwozia.

[page_break]

Sporo miejsca w środku

Chociaż stylistycznie 500L czerpie ze swojego mniejszego brata, wnętrze jest zupełnie inne. Owszem, design jest podobny, ale pod względem ilości miejsca auta dzieli przepaść. Samochód jest umiarkowanie przestronny, z powodzeniem mieści cztery dorosłe osoby. Tylna kanapa jest przesuwna, składana i dzielona w proporcjach 60/40, co umożliwia skonfigurowanie wnętrza na wiele sposobów. Fotele są umieszczone wysoko, przez co samochód sprawia wrażenie dużo większego, niż jest w rzeczywistości. Chociaż jest krótszy np. od modelu Bravo, stawiając oba auta obok siebie mamy wrażenie, jakby był znacznie większy od kompaktowego brata. 500L w bagażniku mieści 400 litrów ładunku. Część bagaży można schować na drugie dno, ukryte pod podłogą. Rodzinny charakter auta podkreślają schowki i półeczki, których jest w środku bardzo dużo. Pasażer jadący z przodu ma przed sobą dwa, oba zamykane. Z kolei w oparciach przednich foteli pomyślano o rozkładanych stolikach dla pasażerów podróżujących na kanapie.

Do jakości materiałów wykończeniowych nie można mieć większych zastrzeżeń. Twardych plastików jest tu sporo, ale umiejętnie połączono je z elementami lakierowanymi i polerowanymi, a także niezłej jakości tkaninami. Wespół z kolorowym, 5-calowym wyświetlaczem dotykowym całość tworzy estetyczny zestaw. Wyposażenie standardowe najtańszej wersji „Fresh” dostępnej na początku produkcji nie obejmowało klimatyzacji, ale były w nim np. komputer pokładowy, elektrycznie sterowane przednie szyby, wspomaganie kierownicy i poduszki powietrzne kierowcy oraz pasażerów. Na rynku wtórnym najwięcej jest jednak samochodów posiadających klimatyzację i wspomniany wcześniej system multimedialny z kolorowym wyświetlaczem, który w polskich salonach był dostępny w promocyjnych pakietach wyposażenia.   

Podsumowanie

Najbardziej popularna wersja na giełdach i w komisach to benzynowe, wolnossące 1,4. Takie auta ze względu na najbardziej atrakcyjną cenę wyjeżdżają z polskich salonów najczęściej. I mimo sporego apetytu na paliwo, do jazdy miejskiej wydaje się to być samochód najbardziej odpowiedni. Bez problemu można wyposażyć go w sekwencyjną instalację gazową, która zapewni tanią jazdę. Diesle także nie są złym wyborem, ale należy pamiętać, że ich naprawy są bardziej kosztowne. Chociażby ze względu na układ wtryskowy bardziej czuły na kiepskiej jakości paliwo niż w jednostkach benzynowych. Aby samochodu nie trapiły problemy z korozją, ważne, aby był bezwypadkowy.

Plusy

- oryginalna stylistyka

- pojemne wnętrze

- duża liczba schowków

- przystępna cena

Minusy

- twarde plastiki

- spory apetyt na paliwo w wersji 1,4**