Używany Volkswagen Passat B4 (1993 - 1997). Wady, zalety, sytuacja rynkowa

Czwarta generacja Passata to tak naprawdę zmodernizowana wersja B3. Mimo to, producent dumnie podkreślił istotę wprowadzonych zmian i zdecydował, że należy je przypieczętować właśnie uznaniem tego za kolejną generację. Co się zmieniło względem B3? Otóż inżynierowie przeprojektowali nadwozie, podnosząc poziom bezpieczeństwa biernego, odświeżono design wnętrza, dodano nowe elementy wyposażenia i wprowadzono niewielkie zmiany w gamie silnikowej. Wszystko to spowodowało, że na owe czasy, samochód stał się bardziej kompletny i lepiej odpowiadał potrzebom nabywców. W 1994 roku B4 został zastąpiony zaprojektowanym „od czystej kartki” modelem B5.

Nadwozie/wnętrze

Patrząc na Passata z zewnątrz nie doszukamy się jakichkolwiek ekstrawagancji stylistycznych. Sylwetka auta jest do bólu klasyczna, choć nieco unowocześniona względem B3. Przez restyling przedniej i tylnej części nadwozia, producent wprowadził powiew świeżości do głęboko zakorzenionej stylistycznie w latach 80. poprzedniej generacji. Płaski „nos” został zastąpiony klasyczną atrapą chłodnicy, z tyłu zmieniono kształt lamp. Zrezygnowano też z przetłoczeń biegnących wzdłuż auta oraz opcjonalnych szerokich listew pokrywających dolne partie drzwi. Kolejne, niewielkie modyfikacje (m.in. przyciemnione tylne lampy) wprowadzono przy okazji modernizacji przeprowadzonej w 1995 r. Strona użyteczna Passata wzbudza szacunek nawet dziś. Wyjątkowo przestronna kabina pasażerska i duże bagażniki (sedan 495 l, kombi Variant 465 l) powodują, że nawet montaż instalacji gazowej nie musi wiązać się z wielkimi wyrzeczeniami dotyczącymi możliwości przewozowych auta. Na szczególną uwagę zasługuje bardzo dużo miejsca na nogi dla pasażerów jadących z tyłu. O ile Passat w swojej przeszłości nie miał wypadku, jest duża szansa, że jest niezardzewiały. To właśnie nieudolne naprawy blacharskie są główną przyczyną korozji w tym modelu. Jeżeli poprzedni użytkownicy dbali o auto, jest też szansa na niezniszczone wnętrze - tu oznaki zużycia najczęściej dotyczą wysiedzianych foteli i wytartej kierownicy. Materiały wykończeniowe nie są może z najwyższej półki, ale jakość montażu nowych aut stała na wysokim poziomie i jeżeli tylko nikt wielokrotnie nie demontował elementów wnętrza, nie powinno ono skrzypieć. Niestety, niewiele samochodów dostępnych na rynku ma bogate wyposażenie. W latach 90. nawet „elektryka” szyb nie była w Passacie rzeczą standardową, w klimatyzację zaś wyposażono relatywnie niewiele egzemplarzy. Stosunkowo często zaś można trafić na Passata z szyberdachem - warto sprawdzić jego działanie, bo bywa że przecieka i lubi się zacinać. W B4, podobnie jak w przypadku innych starych aut, kluczowe przy podejmowaniu decyzji o zakupie nie jest wyposażenie danego auta, a jego stan techniczny.

Napęd

„Każdy znajdzie coś dla siebie” - chciało by się powiedzieć zerkając na tabelę z wersjami silnikowymi Passata B4. W przypadku tak wiekowego auta, stwierdzenie to należy zamienić na „trzeba brać to, co się uchowało w dobrym stanie, bez wybrzydzania”. Rzeczywiście, znalezienie tak niezniszczalnego, jak pożądanego diesla 1.9 TDI o mocy 90 KM w kondycji rokującej na przejechanie jeszcze wielu tysięcy kilometrów może być niezwykle trudnym zadaniem i trzeba będzie zadowolić się popularniejszym i wcale nie mniej wytrzymałym silnikiem benzynowym 1.8 o mocy 90 KM. To dość popularna jednostka. Ma osiem zaworów (z hydrauliczną regulacją luzu), jednopunktowy wtrysk paliwa i doskonale współpracuje z instalacjami gazowymi. Nawet w przypadku konieczności regeneracji głowicy, koszt takiej operacji będzie niewielki. TDI mało pali (średnio 6-7 l/100 km), mimo bezpośredniego wtrysku ma prostą konstrukcję, dzięki której nie ma problemu z jego naprawami. Przy zakupie warto sprawdzić, czy daje się łatwo uruchomić na zimno, nie dymi i nie przegrzewa się. Topowe silniki VR6 to sześciocylindrowce o kompaktowej konstrukcji z jedną głowicą. Nie trafiają się często na rynku wtórnym, ale są godne uwagi, jeżeli chcemy by nasz Passat zyskiwał wartość kolekcjonerską. Egzemplarze takie są często dobrze wyposażone, a dzięki sześciu cylindrom kultura pracy jednostki jest znakomita. Trzeba się tylko pogodzić z wysokim zużyciem paliwa dochodzącym do 15 l/100 km. Z ostrożnością należy podchodzić do instalacji gazowej w tym silniku - VR6 LPG znosi gorzej niż jego mniejsi i słabsi bracia.

Podwozie

Pierwszą rzeczą, na którą powinniśmy zwrócić uwagę jest przekładnia kierownicza - stosunkowo szybko łapie luzy, zdarzają się też wycieki płynu wspomagania. Sprawdzenie całej reszty to rutyna - można to łatwo zrobić przed zakupem na dowolnej stacji kontroli pojazdów. Zawieszenie należy do dość trwałych, zresztą jego ewentualny remont nie powinien zrujnować budżetu. Wahacze przednie mają wymienne sworznie i tuleje. Dostępność zamienników jest świetna, chociaż należy unikać tych najtańszych.

Sytuacja rynkowa

W przypadku tak starego modelu ustalanie dla niego cennika zależnego od rocznika nie ma sensu. Tu przede wszystkim liczy się stan utrzymania. Passat B4 to „gatunek na wymarciu” - w ogłoszeniach znacznie popularniejsza jest późniejsza generacja B5. Najtańsze egzemplarze „beczwórek” kosztują 2-3 tys. zł, ale trudno oczekiwać od nich czegoś więcej niż podstawowej mobilności. W ich przypadku otrzymanie pozytywnego wyniku badania technicznego może być problemem, dlatego lepiej przygotować przynajmniej 5 tys. zł na w pełni sprawne auto. Najdroższe egzemplarze kosztują ok 10 tys. zł. W tym przypadku można liczyć już na bezwypadkowość i udokumentowaną historię serwisową mimo przebiegów często przekraczających 300 tys. km. Jeżeli ktoś chce poszukać odmiany VR6, na zakup takiego auta w dobrym stanie u zachodnich sąsiadów powinien przeznaczyć przynajmniej 3-4 tys. euro i nastawić się na czasochłonne poszukiwania.

Podsumowując, lata świetności Passata B4 minęły i auto powoli znika z rynku wtórnego i polskich dróg. Mimo to, w sytuacji gdy trafimy na zadbany egzemplarz, który ma udokumentowaną historię, warto go rozważyć. Takie auto będzie tanie w utrzymaniu, zapewni też mnóstwo przestrzeni dla pasażerów i bagażu. Egzemplarzy wyeksploatowanych należy unikać, bo mimo tanich części bardzo szybko może okazać się, że wymiany wymaga praktycznie wszystko.

PLUSY:

- przestronne wnętrze, pojemny bagażnik;

- auto proste w budowie, stosunkowo tanie w serwisowaniu;

- duża podaż części zamiennych w przystępnych cenach.
 

MINUSY:

- mała liczba egzemplarzy wartych uwagi;

- siermiężność designu wnętrza;

- ubogie wyposażenie większości aut.

Silniki benzynowe:

Silniki wysokoprężne

Zobacz także: Testujemy miejski model Volkswagena