W podróży po Ziemi Siedleckiej

Jest to mały, miejski Opel Karl__ z zaledwie jednolitrowym, trzycylindrowym silnikiem benzynowym. Na trasie, jak i oczywiście w

mieście doskonale dawał sobie radę. A jego przestronnością jesteśmy pozytywnie zaskoczeni. Gościnny dwór Mościbrody zachwycił nas  podtrzymywaniem dawnych tradycji, a przede wszystkim „odczarowaniem karpia”.

Historia Dworu w Mościbrodach

Dawni  założyciele i właściciele dworu,   rodzina Jarząbów  walczyli w powstaniu styczniowym. Po upadku powstania dwór został skonfiskowany i przekazany carskiemu generałowi Maniukinowi.  W czasie drugiej wojny światowej  dwór zajęły wojska niemieckie, a po  wojnie utworzono tu  PGR.

Dwór z trzech stron otoczony jest sadami. Okolica  jest piękna,  teren lekko pofałdowany a  wokół stawy  hodowlane.

Obecni właściciele majątku Państwo Borkowcy, to prawdziwi pasjonaci. Kupili dwór ratując go przed ruiną. Dwór i budynki folwarczne zostały odrestaurowane z zachowaniem wszystkich detali architektonicznych  z okresu świetności.

Pani Małgorzata Borkowska opisuje dawny dwór polski  i jego dobrze przemyślany projekt. Niegdyś sztywną zasadą architektoniczną było umiejscowienie bramy i wejścia od wschodu. Wschodzące słońce miało budzić mieszkańców i wnosić dobrą energię. Gabinet właściciela znajdował się  od południa a taras wychodził na zachód. To tutaj można było odpocząć w cieniu  po ciężkiej pracy, a damy dworskie leczyły na tarasie globus. Pokój stołowy i kuchnia znajdowały się po stronie północnej, tak aby utrzymać niską temperaturę.

Główne remonty trwały  ponad dwa lata chociaż prace przedłużają się  do dzisiaj. Do odrestaurowania pozostała piwnica i planowana jest renowacja parku. Odrestaurowana oryginalna  stodoła z XIX wieku składa się z części trzech starych stodół. To cudowne, klimatyczne miejsce na duże zabawy i wesela. Początkowo obiekt oferował 28  miejsc noclegowych , obecnie jest ich 68. Jest to ciągle za mało  w stosunku do potrzeb.

To duże gospodarstwo wymaga stałych inwestycji i pracy,  a właściciele dbają  o nie  z wyjątkową starannością.  W każdym detalu widać gospodarskie oko i zamiłowanie do piękna. W korytarzach części hotelowej ozdobą są pięknie wykonane stare lalki. Ponieważ zbliża się Wielkanoc, restauracja udekorowana jest świątecznym motywami, jajkami, barankami i  świeczkami.

Obecnie w dworze odbywają się konferencje i szkoleni, a restauracja Dworska, znajdująca się w oficynie, oferuje gościom tradycyjne, staropolskie potrawy, charakterystyczne dla regionu siedleckiego. Kuchnia dworska może poszczycić się własnymi wędlinami.

Dwór oferuje liczne atrakcje i imprezy.  To tutaj odbywa się festiwal muzyki tanecznej i disco Mazovia. W tym roku odbędzie się 15 sierpnia. Od pięciu lat państwo Borkowscy są jego organizatorami. W zeszłym roku w festiwalu uczestniczyło 10 000 osób.

Kompleks dworski organizuje także warsztaty kulinarne, głównie warsztaty poświęcone karpiowi,  filetowaniu, smażeniu ale też inne np. warsztaty pieczenia mazurków i ciasteczek. Innym przykładem  są plenery malarskie ( Grelowisko), hubertusy, całodniowe rajdy konne.

Legenda dworu Mościbrody

Po powstaniu styczniowym majątek został oddany w ręce carskiego generała Maniukina. Maniukin przybył tutaj z rodziną, zamieszkał, gospodarował i podobno bardzo dbał o majątek. Córka generała jeździła w gości na białym koniu do sąsiedni

ego dworu odległego jakieś 35 kilometrów.  Tę historię odpowiadali pani Małgorzacie Borkowskiej jej dziadkowie. Ten biały koń to była ulubiona klacz generała Maniukina, podobno uratowała mu życie podczas wojny rosyjsko-japońskiej i generał podkuł ją złotymi podkowami. Klacz jednak zachorowała i zdechła.  Podobno generał pochwał ją  pobliskich  wydmach wraz z tymi cennymi podkowami.  Gdy po wyzwoleniu  generał wyprowadził się, mieszkańcy przekopywali wydmy w poszukiwaniu skarbu - złotych podków białej klaczy. Do dzisiaj nikt skarbu nie znalazł.

Coś na ząb

Kuchnia dworu Mościbrody  to przedłużenie dawnych tradycji. Słynie z wspaniałych dań z wołowiny, z własnej hodowli byków. Tatar jest tak świeży, że można go jeść bez dodatków, a stek wołowy dojrzewający, wprost rozpływa się w ustach. Nie wspomnę już o wielkości serwowanych porcji, którymi najadłby się pan Zagłoba bez dokładki, bądź Amerykanin.Żurek podawany w restauracji dworskiej gotowany jest na borowikach, które nadają mu specjalny głęboki smak i ciemny kolor.

A na deser specjalność kuchni –tort bezowy z musem truskawkowym. Migdałowa beza to prawdziwa Pavlova! Ten wspaniały tort jest także dostępny w Warszawie. Na zamówienie może być dowieziony!

Jednak królem tutejszej kuchni jest karp.  Pochodzi on z dworskiej hodowli, a jego hodowla w tym właśnie miejscu ma ponad stuletnią tradycję i  była źródłem dochodu pierwszych właścicieli.

Podawany w różnych postaciach, gotowany, smażony i wędzony. Dla wszystkich którzy nie przepadają za karpiem proponujemy posmakowanie wędzonego karpia z Moscibordów. To naprawdę będzie „odczarowanie karpia” - jak stwierdził jeden z gości.

To tylko kilka przykładów z bogatego menu dworskiej restauracji.  Państwo Borkowscy serwują także gęsinę. Od trzech lat współuczestniczą także w inicjatywie Mazowiecka Micha Szlachecka (http://szlak-kulinarny.pl/O)

Mazowiecka Micha Szlachecka to jeden z elementów propozycji Regionu Mazowsza pt. „Szlak folkloru i smaków Mazowsza”. Oferta przygotowana jest dla wszystkich tych, którzy cenią sobie smak wyśmienitej kuchni, chcą wyhamować pęd codziennego życia i odpocząć na łonie natury.

Szlak otrzymał wyróżnienie w międzynarodowym  konkursie EDEN na najlepsze destynacje turystyczne (www.edenpolska).

Polecamy również dania z  mięsa z indyka i dania wieprzowe, z genialną golonką na czele. We dworze wyrabiane są również własne wędliny i kiełbasy. Po prostu wyśmienite!

Największe atrakcje okolicy

Mościbrody są położone w gminie Wiśniew.  Miejscowość ta jest oddalona o około 3 kilometry. Warto zwiedzić w niej kościół zbudowany w latach pięćdziesiątych, architekturą swą nawiązujący do nigdysiejszych XIX wiecznych tradycyjnych budowli. Stąd warto pojechać przez liczne, urocze podlaskie wsie do miejscowości Zbuczyn przy krajowej drodze Nr 2 biegnącej w stronę Terespola. Tam także jest wspaniały postawny kościół.

Nie może także obyć się bez zwiedzania samych Siedlec. Pałac Ogińskich zbudowany przez Kazimierza Czartoryskiego w pierwszej połowie XVIII wieku. Od 2006 roku użytkownikiem pałacu jest Uniwersytet Przyrodniczo – Humanistyczny w Siedlcach. W samym centrum miasta nie obejdzie się bez wizyty w Brofakturze, niegdysiejszej hali targowej, wyremontowanej i odrestaurowanej na pub-restaurację z browarem na miejscu warzącym piwo – przedniej marki piwo, a nie jakieś tam wielkoprzemysłowe namiastki. My mając oczywiści niepijącego kierowcę pozwoliliśmy sobie zamówić mini zestaw pięciu piw do posmakowania. To dobre rozwiązanie, by poznać różnice piw jasnych i ciemnych, słodkich i bardziej goryczkowych.

Nieopodal, dosłownie o 50 metrów jest duża, elegancka galeria handlowa, a obok niej dwie restauracje Oficyna – bardzo nowocześnie elegancka i Pub Bank z pizzą szefowej. Pizzą polecaną nawet w Mościbrodach. Nie ma jej w karcie. Trzeba ją zamówić po znajomości. Jest ona serwowana tylko dla tych, którzy wiedzą. By ją opisać słowami! - nie da się! Trzeba samemu wybrać się do Pub Bank i powołać się na Auto-Turystykę i użyć magicznego hasła „Pizza szefowej”. My poznaliśmy samą szefową i jej syna, którzy są pasjonatami zdrowej kuchni. Popieramy! Takie jedzenie serwują w obu restauracjach. A wieczorem gra muzyka i występują zespoły lub DJ.