Dział: Praktyka warsztatowa - Łożyska oporowe sprzęgła

Trochę historii

Pierwsze łożyska oporowe sprzęgła były robione z brązu lub elementów węglowych montowanych na żeliwnym lub wykutym czopie. Na początku lat 30’, stare konstrukcje brązowo-węglowe zostały wyparte przez odporniejsze na zużycie łożyska kulkowe, ale wyraźnie zmiany nastąpiły dopiero po wprowadzeniu tulei prowadzących, wymagających co prawda większych łożysk, ale zapewniających  większą stabilność układu. Przez całe lata 40’ i 50’ zmiany w układzie sterowania sprzęgłem polegały na zmniejszaniu jego wielkości przy jednoczesnym polepszaniu jego wytrzymałość i sprawność. W roku 1967 zgłoszono patent na samocentrujące łożysko oporowe sprzęgła, które pozwalało łożysku na dopasowanie osi rotacji względem sprężyny talerzowej sprzęgła. Ta innowacja pozwoliła na zredukowanie temperatury pracy łożyska o 25% wydłużając jego żywotność czterokrotnie. W latach 70’ plastikowe elementy nośne łożyska pozwoliły na dalszą redukcje wagi i kosztów jego produkcji.

Innowacje Grupy Schaeffler:

Od lat 70. Grupa Schaeffler  wprowadzała technologię stosowania innowacyjnych jak na tamte czasy komponentów z tworzyw sztucznych i tłoczonych hartowanych elementów zamiast ciężkich odlewów i obrabianych elementów stalowych. W ten sposób zmniejszono średnią wagę typowego łożyska oporowego o około 50%, jednocześnie zwiększając jego żywotność ponad dwukrotnie. Innowacje nie dotyczą jedynie łożyska oporowego, ale całego układu sterowania sprzęgłem, dzięki temu Grupa Schaeffler jest w stanie produkować komponenty ściśle ze sobą współpracujące. Na przykład w krytycznym obszarze styku łożyska i tulei prowadzącej, Schaeffler przezwyciężył problemy związane ze smarowaniem dzięki zastosowaniu specjalnych elementów z tworzyw sztucznych i hartowanych tulei nie wymagających smarowania.

Indywidualne konstrukcje dla największych koncernów samochodowych powstają przy użyciu najnowocześniejszych elektronicznych technologii. Poprzez użycie własnego oprogramowania, Firma Schaeffler jest w stanie opracowywać kompleksowe modele w celu optymalizacji łożysk oporowych sprzęgła.