Ford Scorpio. Czy warto kupić?

Zaprezentowane w 1985 roku auto było skonstruowane na wydłużonej płycie podłogowej cieszącej się dużą popularnością Sierry. Ford zdecydował się na niecodzienny ruch - na pograniczu segmentów D i E, gdzie Scorpio było pozycjonowane, królowały sedany, tymczasem następca Granady zadebiutował jako liftback. Sedan i kombi dołączyły do oferty w późniejszych latach. Wybór takiego nadwozia z jednej strony wymuszał na konstruktorach trudną sztukę stworzenia pożądanej przez klientelę dostojnej, eleganckiej sylwetki, z drugiej dawał możliwość uzyskania funkcjonalności niedostępnej dla sedanów. Ryzyko się opłaciło - już rok po debiucie samochód zdobył tytuł Car of The Year 1986.

Nadwozie Scorpio z wyglądu mogło przypominać mniejszą Sierrę - zarówno sama bryła, jak i detale (np. kształt przednich reflektorów, czy klamki drzwi). Było od niej jednak znacznie większe. W połowie lat 80. auto wyróżniało się wyposażeniem - każda wersja w standardzie miała ABS i regulowaną kolumnę kierownicy. Co ciekawe, na początku produkcji w tak dużym aucie w standardzie nie było wspomagania kierownicy. Zaczęto je montować dwa lata po premierze

Samochód dawał duże możliwości konfiguracji - klienci za dopłatą mogli doposażyć auto w wiele dodatków zarezerwowanych dla klasy wyższej - od skórzanej tapicerki i elektrycznie regulowanych foteli począwszy, przez podgrzewaną przednią szybę i klimatyzację, na napędzie 4x4 oraz zaawansowanych systemach audio skończywszy. Osoby decydujące się na zakup Scorpio miały do wyboru wiele silników - były jednostki 4-cylindrowe (o mocach od 90 do 120 KM), V6 (125 - 195 KM) oraz zapożyczone od Peugeota diesle (69 i 92 KM). Najciekawsza była najmocniejsza odmiana 2.9 V6 - jej silnik wyszedł z pracowni konstruktorów Coswortha. Pierwsza generacja Scorpio znajdowała się w sprzedaży do 1994 roku. Dwa lata przed końcem produkcji, auto przeszło facelifting - zmienił się głównie wygląd tablicy przyrządów, poprawiono też wyposażenie seryjne. Według różnych źródeł, pierwsza generacja Forda Scorpio sprzedała się w 850 lub 900 tys. egzemplarzach.

Zobacz także: Testujemy miejski model Volkswagena

O ile powyższe liczby mogą świadczyć o sukcesie auta w jego pierwszej odsłonie, to zdecydowaną porażką należy określić sprzedaż generacji drugiej - nie przekroczyła 100 tys. egzemplarzy. Dlaczego? Prawdopodobnie głównie z powodu kontrowersyjnego wyglądu nawiązującego do Fordów zza oceanu. Zaprezentowane w 1994 r. Scorpio II miało przód z dużą atrapą i owalnymi reflektorami, z tyłu zaś przez całą szerokość auta szedł wąski pas ze światłami. Kontrowersyjny wygląd był prawdopodobnie jedynym powodem, dla którego samochód ten nie odniósł sukcesu. Pod względem techniki i komfortu podróży wiele się nie zmieniło - w tych względach trudno było cokolwiek temu autu zarzucić. Druga generacja Scorpio występowała wyłącznie jako sedan i kombi. Ograniczono też paletę silników - były tylko trzy motory 4-cylindrowe (2.0 116 i 136 KM oraz 2.3 147 KM), dwie jednostki V6 (150 i 206 KM) i jeden turbodiesel o dwóch wariantach mocy (115 i 125 KM). Zrezygnowano też z napędu na 4 koła - pojazd był oferowany wyłącznie z napędem na tył. Wyposażenie Scorpio II było bardzo bogate - każdy egzemplarz miał w standardzie system ABS, 2 poduszki powietrzne oraz immobiliser. Dopłacało się m.in za system kontroli trakcji TCS, wielofunkcyjną kierownicę czy elektrycznie sterowany szyberdach.

Jak wygląda Scorpio z dzisiejszej perspektywy? Pierwsza generacja może być z powodzeniem uznana za youngtimera. Mało popularnego i dostępnego w przystępnych cenach. Z racji wieku i niewielkiej podaży modelu na rynku wtórnym, trudno mówić o typowych usterkach trapiących dużego Forda - zepsuć się może praktycznie wszystko. Wiele zależy od tego, jak samochód był eksploatowany i serwisowany przez poprzednich właścicieli. Najłatwiejszym w eksploatacji silnikiem będzie z pewnością znany ze Sierry 120-konny motor 2.0 DOHC. Jest zasilany w pełni elektronicznym wtryskiem paliwa i przy pilnowaniu interwałów wymiany oleju i świec zapłonowych, będzie długo służył. Stare V6 są godne polecenia warunkowo - według dzisiejszych kryteriów nie są zbyt dynamiczne, za to spalają dużo paliwa, a ich mechaniczny wtrysk paliwa Bosch LE-Jetronic po latach może sprawiać problemy. Ich plusem jest za to kultura pracy.

[page_break]

Druga generacja Scorpio będzie bardziej przyjazna w codziennym użytkowaniu, jeżeli tylko znajdziemy egzemplarz nieskorodowany - gniły przede wszystkim progi i tylne nadkola. Naprawy pomagają, ale nie na długo. W niektórych egzemplarzach zdarzają się problemy z wiązkami elektrycznymi - pękają w nich izolacje. W takim przypadku wyposażenie auta może nie działać poprawnie i może się okazać, że konieczna będzie droga (w stosunku do wartości auta) naprawa.

Problemem może być już dostępność niektórych części - oferta zamienników eksploatacyjnych jest bardzo dobra, ale ASO Forda nie wspiera starych modeli w tak dużym zakresie jak serwisy innych producentów (np. Mercedesa czy BMW).

Liczba egzemplarzy Scorpio dostępnych w polskich ogłoszeniach jest niewielka - oscyluje w granicach 20-30 sztuk. Rocznik i generacja auta nie ma wpływu na cenę - liczy się stan techniczny. Najdroższe samochody przekraczają 10 tys. zł i są to auta godne zainteresowania. Podobnie jest za granicą - ekstremalnie drogie Scorpio kosztuje w Niemczech 5000 Euro, ale jest to egzemplarz w idealnym stanie, z minimalnym przebiegiem wynoszącym nieco ponad 50 tys. km.

Jeżeli chcecie się wyróżnić spośród tłumu Mercedesów i BMW przyjeżdżających na spotkania miłośników klasycznej motoryzacji, a nie chcecie rezygnować z komfortu i przestronnego wnętrza - Scorpio pierwszej generacji może być ciekawą propozycją. Jeżeli chcecie nietuzinkowego i niedrogiego auta do jazdy na co dzień - warto zainteresować się drugą generacją.

 Plusy

+  przestronne wnętrze, duży bagażnik

+  wysoki komfort jazdy

+  większość egzemplarzy była bogato wyposażona

 Minusy

-     podatność na korozję

-     problemy z dostępnością części zamiennych

-     mały wybór aut na rynku

Ford Scorpio pierwsza generacja