Honda CB 750

Ta odmiana Hondy CB była produkowana w wersjach 750, 900 i 1100, wyposażana w silnik: czterocylindrowy, ośmiozaworowy, zasilany przez cztery gaźniki, w zależności od pojemności
o średnicy gardzieli od 28 do 32 mm każdy. Generowana moc rozpoczynała
się od 78 KM w przypadku siedemsetpięćdziesiątki, a kończyła na ponad 100
KM w wersji 1100. Jednak to klasyczna 750 podbiła rynki: amerykański i
europejski na przełomie lat 70. i 80.
Motocykl ukazał się w trzech podstawowych wersjach: K, F i C. Każdy
z tych symboli określał charakter i linię motocykla, czyli klasyczną, sportową
i softchopper, jednak we wszystkich tkwił ten sam silnik.
Trochę historii
Dominacja Hondy w tej kategorii pojemności rozpoczęła się w 1969 roku.
Firma przedstawiła wówczas wersję 4-cylindrowego modelu o pojemności 750
ccm. Zaprojektowano go jako "Superbike nr1". Już wtedy posiadał cztery
oddzielne rury wydechowe (po dwie z każdej strony), hamulec tarczowy i
elektryczny rozrusznik. Motocykl osiągał 125 mil/h, a czerwone pole na
obrotomierzu zaczynało się przy 8500 obr./min.
Prezentowany model
jest połączeniem wersji K, C i F. Całe podwozie pochodzi z modelu K,
zbiornik paliwa i boczki to już model C, a wydech sportowy zapożyczono
z modelu F. Szprychowane koła, nadające mu jeszcze bardziej klasycznych
atrybutów, są właśnie domeną modelu K. W pozostałych C i F były aluminiowe
obręcze typu "comstar".

Dodatkowo do nadania mu bardziej chopperowego charakteru
zastosowano duże sakwy boczne i przedni wałek, turystyczną szybę, szeroką
kierownicę typu Harley Fat - Boy i wysunięte do przodu podnóżki. Indywidualne
i niepowtarzalne jest również malowanie areografem. Szeroka na ponad 4
cale tylna felga pochodzi z Triumpha. Z powodzeniem mieści się na niej
opona o szerokości 160 mm. Motocykl jest niezwykle wygodny, a przy spokojnej
jeździe przy średnich prędkościach 120 km/h spala poniżej 6 litrów paliwa.
Silnik
Silnik CB 750 jest gabarytowo znacznie większy od współczesnych rzędówek.
podzespołów i skrzyni biegów sprawia, że przy obecnych cenach oleju silnikowego
jego wymiana to nie lada wydatek. Producent zaleca utrzymywanie stanu 4,5
litra, co bardziej przypomina misę olejową samochodu o pojemności 1.6 litra
niż motocyklowy silnik. Bogato użebrowane cylindry i głowica tłumaczą chłodzenie
powietrzem. Pomiędzy cylindrami przebiega łańcuch napędzający wałki. To
jeden z bardziej newralgicznych punktów silnika. Regulacja jego napięcia
jest ręczna. Utrudniony jest również dostęp do filtra oleju. Ten znajduje
się pomiędzy rurami kolektora.