Renault Safrane (1992 - 2000)

Renault Safrane zastąpił w 1992 r. luksusowy (w tamtych latach) model R 25. Komfortowe auto, z bardzo bogatym wyposażeniem i dużą gamą silników miało konkurować z markami niemieckimi. Niewiele z tych planów wyszło, nawet w krajach z natury popierających wszystko,

co francuskie.

Styl

Safrane miał jeden rodzaj nadwozia – pięciodrzwiowy liftback. Stylistyka auta była bardzo spokojna, wręcz nudna. To wrażenie zewnętrznej niepozorności zmienia się jednak po wejściu do środka. Wnętrze auta jest bardzo przestronne. Szerokie fotele przednie, duża tylna kanapa umożliwiają komfortowe podróżowanie pięciu osób. Pozycja kierowcy jest wygodna, sporo urządzeń sterowanych elektrycznie, dobra widoczność, choć kokpit mało atrakcyjny stylistycznie. Środek wykonany jest z dobrych materiałów, w standardzie była tapicerka welurowa, na zamówienie skórzana.

Bagażnik auta jest foremny, łatwo dostępny (wysoko podnoszona tylna pokrywa) i ma pojemność 480 l. Oczywiście można go powiększyć po położeniu oparć kanapy. Wadą jest brak otworu w oparciu kanapy do przewożenia dłuższych przedmiotów.

Safrane ma dobre zawieszenie, sprawdzające się nawet w polskich warunkach. Samochód, mający przedni napęd, podczas jazdy zachowuje się pewnie, nawet z pełnym obciążeniem.

Dobre jest też trzymanie kierunku jazdy, również przy szybkim pokonywaniu zakrętów. Pokonuje je z minimalną podsterownością. Użytkownicy mają tylko uwagi do niezbyt precyzyjnego układu kierowniczego.

Silniki

Model miał od początku sporą gamę silników do wyboru, z przewagą benzynowych. W pierwszych latach było to sześć jednostek, po liftingu w 1996 r. zmniejszono gamę, wprowadzając nowe silniki. Większość z nich jednak nie występowała w polskiej ofercie.

Najmniejsze benzynowe silniki 4-cylindrowe mają pojemność 2,0 l i moce, w zależności od liczby zaworów, od 105 KM (8V), przez 132 KM (12V) do 136 KM (16V). Silnik o pojemności 2,2 l występował z mocą 107 - 135 KM (8V) albo 137 KM (12V). Pięciocylindrowy silnik 2,5 l ma moc 165 KM (20 V). Największa jednostka to 6-cylindrowy silnik o pojemności 3,0 l i mocy od 167 KM do 260 KM. Ten najmocniejszy był z dwoma turbosprężarkami i występował w czteronapędowej wersji Safrane Biturbo. Wszystkie silniki modelu należy zaliczyć do mało ekonomicznych. Do wyboru były także turbodiesle: 2,1 l/89 KM, 2,2 l/112 KM, 2,5 l/113 KM.

Eksploatacja

Renault Safrane nie zrobił kariery na europejskich rynkach. Przyczyniło się to do sporej utraty wartości nowych aut. Spadek ceny nie pogrzebał modelu, ale spowodował zainteresowanie nim na rynku wtórnym.

Safrane nawet według dzisiejszych kryteriów jest autem komfortowym z bogatym wyposażeniem. Modele z połowy lat dziewięćdziesiątych mają elektrycznie sterowane szyby, lusterka, centralny zamek z pilotem, ABS, klimatyzację, poduszki powietrzne. W sporej ilości sprzedawanych samochodów jest skórzana tapicerka, elektrycznie regulowane i podgrzewane fotele. W wersjach Bacara i Biturbo w wyposażeniu standardowym producent włożył prawie wszystko, co było dostępne w technice samochodowej.

W Polsce Safrane był sprzedawany w tak małych ilościach, że większość oferowanych egzemplarzy pochodzi z indywidualnego importu. Dominują roczniki z lat 1995 – 1997 sprowadzone głównie z Francji i Holandii. Jeżeli auto nie miało wypadku i było prawidłowo serwisowane, nie powinno być z nim kłopotu. Jednak spora część samochodów jest bez historii. Dlatego przed decyzją zakupu należy auto dokładnie sprawdzić w serwisie.

Do najczęściej zgłaszanych usterek należy zaliczyć nieszczelności silnika i skrzyni biegów (wycieki oleju), przyspieszone zużycie łożysk kół przednich i tarcz hamulcowych z przodu, awarie układu elektrycznego (immobiliser, centralny zamek, sterowanie klimatyzacją). Szwankuje także układ chłodzenia (parcieją i rdzewieją przewody). Zastrzeżenia bywają do przekładni ręcznej, gdzie zużywają się łożyska podporowe i wyrabiają się linki mechanizmu łączącego dźwignię ze skrzynią oraz do korozji układu wydechowego.

Safrane nie jest tani w eksploatacji. Silniki zużywają sporo paliwa, a na rynku nie ma zbyt wielu zamienników części. Sporo aut w ofercie sprzedaży ma zamontowaną instalację gazową. Jednak relacja ceny do tego, co auto oferuje, przemawia na korzyść Renaulta.

Wady:

- wysokie koszty eksploatacji,

- nieznana historia aut,

- spora utrata wartości.  

Zalety:

- bogate wyposażenie podstawowe, 

- wysoki komfort podróżowania,

- obszerne wnętrze i bagażnik. 

 Ważniejsze daty z historii modelu

1992 – pierwsza prezentacja podczas salonu samochodowego w Genewie,

1993 – wprowadzenie w listopadzie wersji Biturbo,

1996 – zmiany stylistyczne (m.in. nowy grill, reflektory) i nowa gama silników,

1999 – ostatnia modernizacja modelu,

2000 – zakończenie produkcji.

Orientacyjne ceny wywoławcze (w tys. zł)*

*  na podstawie ofert internetowych, bez wersji wyposażenia

Dane techniczne wybranych silników*

* dane producent