Tablice rejestracyjne

Już od ponad trzech lat w Polsce na tablicy rejestracyjnej auta można umieścić np. swoje imię.Zdania na temat indywidualnych tablic rejestracyjnych zawsze były podzielone. Niektórzy z niecierpliwością czekali na ich wprowadzenie i wkrótce potem udawali się do wydziału komunikacji, aby wreszcie móc oznaczyć samochód swoim imieniem, pseudonimem, nazwą firmy, czy jeszcze innym, mającym dla właściciela pojazdu istotne znaczenie, wyrazem.
Inni natomiast od początku zarzekali się, iż jazda tak oznaczonym autem to nic innego, jak tylko poważny "obciach". Trudno ustalić, jak jest w rzeczywistości - niektóre numery indywidualne wyglądają ciekawie i rzeczywiście stanowią swoistą ozdobę auta, niektóre zaś wywołują na twarzy innych kierowców uśmiech - zwykle politowania.
W wielu krajach tablice indywidualne dostępne są już od dawna. Różne państwa jednak, w różnym zakresie regulują swobodę umieszczania na tablicach liter i cyfr - czasami dowolna może być tylko część znaków (np. Niemcy), innym zaś razem do dyspozycji właściciela jest cała tablica (np. Dania).
W Polsce numery indywidualne są poprzedzone wyróżnikiem województwa i cyfrą, przy czym tą ostatnią można wybrać samemu pod warunkiem, że identyczna tablica nie jest już zajęta. Po wyróżniku województwa i cyfrze właściciel ma do dyspozycji trzy do pięciu znaków, przy czym dwa ostatnie mogą być cyframi. Czasami kierowcy w pomysłowy sposób wykorzystują pierwsze, obowiązkowe znaki; na przykład na ulicach Warszawy można spotkać auto o numerach W0 ODOLOT, w Trójmieście zaś G0 EURO (cyfra zero spełnia w tych tablicach funkcję litery "O"). Zdarza się, że właściciel wybiera tablicę nie mającą określonego znaczenia, ale za to bardzo charakterystyczną np. S1 XXXXX lub S0 OOOOO.
W przypadku naszych tablic indywidualnych nie dopuszczone jest stosowanie polskich znaków, takich jak ą, ę, ć, ś, ł, ó. Jednak i z tym kierowcy sobie nieźle radzą - wystarczy np. wybrać tablicę S1 SOKOL i sprawę polskich znaków załatwić dwoma małymi kawałkami czarnej taśmy samoprzylepnej, uzyskując wyraz "sokół". (LM)
Tajemnicze znaki
Historia polskich tablic rejestracyjnych sięga okresu międzywojennego. Pierwsze tablice rejestracyjne pojawiły się na polskich autach w 1937 roku, miały wtedy białe tło oraz czarne znaki i czarną obwódkę. Numer rejestracyjny składał się z litery serii, określającej rodzaj pojazdu oraz pięciocyfrowego numeru. O tym, gdzie zarejestrowano auto, można było się zorientować właśnie po tym numerze - każde z ówczesnych województw posiadło ściśle określony zakres liczb, np. Warszawa od 00 001 do 19 999.
Na przestrzeni lat polskie tablice rejestracyjne zmieniały się wielokrotnie. Najnowsze zostały wprowadzone do użytku w maju 2000 roku (wcześniejsze - czarne z białymi znakami - do tej pory spotykane na naszych drogach, pochodzą z 1976 roku).
Poza tablicą z przodu i z tyłu, auta w Polsce mają obecnie jeszcze trzecią tablicę rejestracyjną - ma ona postać naklejki umieszczanej w prawym dolnym rogu przedniej szyby. Jakakolwiek próba odklejenia tego dokumentu zawsze kończy się jego zniszczeniem.
Tablice rejestracyjne nowego wzoru, ze względu na przeznaczenie, dzielą się na: