Mercedes E W211 (2002 – 2009)

Mercedes klasy E to samochód, który cieszy się ogromną popularnością, niezależnie od generacji. Gdy zyskuje następcę

poprzednik staje się łakomym kąskiem na rynku wtórnym. Tak jest z wersją W211, która zyskała zmiennika w 2009 r. Od tamtego momentu można kupić ten samochód w cenach znacznie korzystniejszych niż salonowe, ale nie ma co liczyć na zdobycie ładnego i w pełni sprawnego W211 za pół darmo. Tej klasy auto Mercedesa to prawdziwy pokaz nowoczesnych technologii, które zapewniają najwyższą precyzję prowadzenia, dynamikę i ogromną przyjemność jazdy.

Aluminiowe elementy karoserii, elektrohydrauliczne hamulce, wielowahaczowe zawieszenia przednie i tylne, pneumatyczne zawieszenie adaptacyjne w droższych odmianach, zatrzęsienie elektronicznych systemów wspomagających pracę podwozia i podwyższające komfort jazdy – oto czym może cieszyć się właściciel Mercedesa W211 i z czym musi się zmierzyć jego portfel podczas czynności obsługowych i naprawczych w

autoryzowanym serwisie. Odpowiednie oprzyrządowanie, fabryczne oprogramowanie, znajomość skomplikowanej elektroniki, oryginalne części zamienne – trudno znaleźć to wszystko poza ASO. Tylko w nielicznych przypadkach można udać się do prywatnego warsztatu. Koszty to również paliwo. W przypadku mniejszych silników benzynowych jego zużycie nie stanowi aż tak wielkiego problemu, ale jednostki o pojemności ponad 2.3 l są naprawdę paliwożerne. Lepiej chyba rozglądać się za turbodieslami.

Ale E klasa z lat 2002-2009 ma też wiele dobrych stron. Zapewnia znakomity komfort jazdy, ma świetnie wykończone i niezwykle przestronne wnętrze oraz gigantyczne bagażniki (sedan 540 l, kombi 690/1950 l). Mocną stroną W211 jest również szeroka gama nowoczesnych i dynamicznych silników. Na pewno każdy znajdzie wśród nich coś dla siebie.

Mercedes E W211 wszedł na rynek w 2002 r. z silnikami benzynowymi 1.8 (163 KM), 2.6 (177 KM), 3.2 (224 KM), 5.0 (306 KM) i 5.4 (476 KM) oraz turbodieslami 2.1 CDI (122 i 150 KM), 2.7 CDI (177 KM) oraz 3.2 CDI (204 KM). W 2003 r. do gamy dołączyły silniki 1.8 NGT (163 KM) oraz wysokoprężny 4.0 CDI (260 KM). Kolejnego benzynowca 3.5 (272 KM) wprowadzono w 2004 r. W tym samym roku na rynku pojawiła się również wersja z turbodieslem 3.0 (170 KM). W 2005 r. w ofercie pojawiły się benzynowe 3.0 (231 KM), 3.5 (272 KM) oraz 5.0 (306 KM) a także turbodiesle 3.0 CDI (190 KM), 3.2 CDI (224 KM) oraz 4.0 CDI (314 KM). Przy okazji modernizacji w 2006 r. wprowadzono też nowe silniki – benzynowe 1.8 (183 KM), 5.0 (387 KM) oraz 6.2 (514 KM) dla wersji E63 AMG, a także turbodiesle 2.1 CDI (136 KM) oraz 2.1 CDI (150 KM). Silnikowe nowości pojawiały się dosłownie w każdym sezonie.

Nie inaczej było w 2007 r. Wówczas w ofercie znalazł się klasyczny benzynowiec 2.5 (204 KM) oraz jednostka z bezpośrednim wtryskiem benzyny 3.5 (292 KM). Do wersji W211 zawitał też proekologiczny turbodiesel 3.0 CDI Bluetec (211 KM). Ostatnim silnikiem wprowadzonym do tego modelu był 1.8 CNG (163 KM), który mógł być zasilany benzyną i gazem ziemnym. Do kwestii wyboru

silnika trzeba podchodzić z dużym rozsądkiem, analizując swoje możliwości finansowe. W przypadku podstawowych jednostek napędowych koszty paliwa i obsługi są niewygórowane. Duże i mocne silniki benzynowe mocno biją po kieszeni. Ze względu na ekonomikę godne polecenia są turbodiesle, ale są one bardziej awaryjne niż benzynowce. W codziennej eksploatacji silniki dobrze sprawdzają się silniki 1.8 (163 KM), 1.8 (183 KM), 2.6 (177 KM) oraz 2.1 CDI o mocy 136 lub 150 KM.

 Sporym problemem Mercedesa W211 jest elektronika. A jest jej w tym modelu mnóstwo. Oprócz drobnych niedomagań, widocznych na desce rozdzielczej i centralnym wyświetlaczu zdarzają się niestety również poważne awarie, na przykład elektronicznych sterowników przy automatycznych skrzyniach biegów. Najwięcej problemów sprawiają jednak elektrohydrauliczne hamulce SBC. Były tak kłopotliwe, że w 2006 r. wycofano je z produkcji.

Wersje W211 po modernizacji mają tradycyjne hamulce hydrauliczne. Benzynowe silniki Mercedesa W211 uchodzą za niezawodne. Z turbodieslami bywa gorzej, trzeba liczyć się z awariami układu wtryskowego (pompy, wtryskiwacze). Winowajcą jest zazwyczaj złej jakości paliwo. Dlatego warto trzymać się renomowanych stacji benzynowych. Wszystkie silniki Mercedesa W211 mają trwały i niezawodny łańcuch w napędzie rozrządu, odpadają zatem problemy z paskiem zębatym. Podwozie to mocny punkt W211, konwencjonalne zawieszenia są trwałe a ich naprawy niekłopotliwe. Z zawieszeniami pneumatycznymi nie ma problemu gdy są sprawne. Jeśli jednak zajdzie konieczność ich naprawy potrafią spustoszyć kieszeń. Manualne przekładnie spisują się z reguły bez zarzutu, ale samo przełączanie biegów spotyka się z krytyką wielu użytkowników. Dźwignia zmiany biegów nie zawsze działa lekko i precyzyjnie.

Ważniejsze daty

2002 – premiera modelu z nadwoziem sedan 4d

2003 – wersja kombi, wersje z napędem 4x4 (4matic)

2006 – modernizacja nadwozia. Zmieniony zderzak przedni i wlot powietrza do chłodnicy, nowe lampy tylne, modyfikacje deski rozdzielczej. Wprowadzenie tradycyjnych hamulców hydraulicznych w miejsce elektrohydraulicznych (SBC)

2009 – premiera kolejnej generacji Mercedesa E (W212)

 Zalety

• dobre prowadzenie
• dynamiczne silniki
• wysoki komfort jazdy
• świetne wykończenie wnętrza
• przestronne wnętrze i bagażnik

Wady

- wysoka cena zakupu
- wysokie koszty eksploatacji
- kłopotliwe hamulce elektrohydrauliczne

Wybrane dane techniczne

Orientacyjne ceny w tys zł

Podsumowanie

Mercedes E W211 to samochód nowocześniejszy technologicznie, lepiej wykończony i przestronniejszy niż niektóre produkowane obecnie auta tej klasy pochodzące od innych wytwórców. Dlatego warty jest zainteresowania. Ale trzeba też zapłacić za niego więcej, niż za niektóre współcześnie wytwarzane auta. Trzeba się również przygotować się na wysokie koszty eksploatacji. Nie ma mowy o przygodnych warsztatach i kombinacjach z tanimi zamiennikami. Samochód trzeba na bieżąco utrzymywać w idealnej kondycji by nie popaść później w spiralę gigantycznych wydatków.