Opel Agila (od 2000 r.)

Nadwozie

Opel Agila powstał przy współpracy z Suzuki. W wyglądzie zewnętrznym ma cechy japońskich mikrovanów – kanciasty, wąski i wysoki. Nie dodaje mu to urody, ale ważniejsze są chyba walory użytkowe.

Nadwozie narzuca rozwiązania wnętrza. Nie oczekujmy więc dużego komfortu. W Agili mieszczą się swobodnie cztery osoby. Piąta jest raczej niemile widziana. Fotele są mało wygodne, choć siedzi się wysoko i dużo widać (także z tyłu, gdyż siedzenia są na podwyższeniu). Kokpit jest w stylu japońsko-europejskim, ale czytelny i ergonomiczny. Sporo elementów (zegary, przełączniki, itp.) pochodzą z znanych już wcześniej modeli Corsa i Astra. Do wykończenia wnętrza użyto średniej klasy tworzyw (twarde) w szarych kolorach. Trochę „życia” wnosi kolorowa tapicerka.

Bagażnik Agili jest mały i ma 240 litrów pojemności. Można go jednak powiększyć do 700 litrów po złożeniu oparć tylnej kanapy. To jedno z lepszych rozwiązać w tym aucie. Po wyjęciu zagłówka, jednym ruchem składa się oparcie tylnego fotela, który chowa się tak, że tworzy

równą powierzchnię  z podłogą bagażnika.

Silniki  

W Agili mamy do wyboru trzy silniki, ale na rynku wtórnym w praktyce istnieją dwa. Ten trzeci, to diesel 1,3 l wprowadzony do sprzedaży w 2003 r. i występujący jeszcze dość rzadko na rynku wtórnym.

Najsłabszym silnikiem benzynowym jest jednostka 3-cylindrowa o pojemności 1,0 l i mocy 65 KM. Najlepiej nadaje się on do jazdy w mieście i nieobciążonym samochodem. Dalsze podróże są już męczące z powodu hałasu i braku mocy. Dużo lepszy jest drugi silnik – 4-cylindrowy, o pojemności 1,2 l i mocy 75 KM. Ma on bardzo podobne zużycie paliwa co słabszy, ale zdecydowanie lepsze osiągi i wyższą kulturę pracy.

Eksploatacja

Opel Agila to przede wszystkim samochód miejski – zwrotny, łatwy w prowadzeniu, z obszernym wnętrzem, jeżeli poruszamy się tylko w dwie osoby. Nisko osadzony środek ciężkości i dobrze pracujący układ zawieszenia gwarantuje stabilność auta na zakrętach. Podczas długich podróży brakuje komfortu dla pasażerów.

Co się psuje najczęściej?

Agila jest obecna na rynku od sześciu lat i trudno jeszcze oceniać trwałość samochodu. Do najczęstszych awarii zgłaszanych przez użytkowników zaliczyć można usterki przepływomierza, zaworu recyrkulacji spalin, problemy z rozrządem, sondą Lambda, uszkodzenia łączników stabilizatorów, nietrwałe łożyska kół tylnych. W modelach z pierwszych partii produkcji sygnalizowano nietrwałe akumulatory, ale zapewne już dawno zostały one wymienione przez właścicieli. Bywają też modele, w których właściciele sygnalizowali kiepską jakość zabezpieczenia antykorozyjnego.

Na szczęście lista problemów nie jest długa, choć właśnie z racji wieku samochodów usterek powinno być w nich mało. Ogólnie model można uznać za udany. Na naszym rynku są oferowane Agile z polskiej sieci Opla (mają dokumentację), a także trafiają się sprowadzane z Niemiec. Te drugie auta odznaczają się najczęściej dużo lepszym wyposażeniem, ale nie zawsze mają znaną historię. Przy kupnie Agili należy także zwrócić uwagę, ile osób będzie mogło nią podróżować. Auta z pierwszych lat produkcji mają homologację na cztery osoby. Dopiero od 2002 r. dopuszczono rejestrację dla pięciu osób  – w Europie (homologacja nr  e1*98/14*0141*06 z dnia 17.06.2002 r.) oraz w Polsce (homologacja  PL*0060*04  z  11.09.2002 r.).

Wady:

- niewygodne fotele,

- mały bagażnik,

- przeciętna jakość plastików we wnętrzu.

Zalety:

- zwrotny w mieście,

- łatwa adaptacja wnętrza,

- bezawaryjna jazda.

Ważniejsze daty z historii modelu

2000 – wiosna: prezentacja Opla Agili (bliźniaczy model Suzuki Wagon R+)

2001 – wzbogacenie oferty wyposażeniowej (Start, Comfort)

2002 – Agila jest homologowana na 5 osób

2003 – wprowadzenie do sprzedaży diesla 1,3 l/70 KM.

Orientacyjne ceny wywoławcze (w tys. zł)*

*na podstawie ofert internetowych (ceny wywoławcze).

Wybrane dane techniczne