Brutal

W cenę każdego egzemplarza Caterhama Seven wliczone są mocne wrażenia. Klasyczny napęd daje duże możliwości kierowcom z fantazją. Niedowiarków firma zaprasza na jazdy próbne.

Jeśli masz brytyjskie prawo jazdy od co najmniej dwóch lat, skończyłeś 25 lat i nie przekroczyłeś jeszcze siedemdziesiątki, możesz Caterhama na kilka dni wypożyczyć. Nie spełniasz któregoś warunku? Nie szkodzi. Firma zaprasza na zamknięty tor, gdzie sympatyczny instruktor udowodni

ci, że nie umiesz jeździć, a potem da kilka wskazówek, co z tym fantem zrobić.  

Lotus Seven

Colin Chapman zbudował Lotusa Seven, żeby dostarczał wydestylowanej, krystalicznie czystej przyjemności z jazdy. Gdy firma rozpoczęła jego sprzedaż w 1957 r., był prostszy i brutalniejszy od najprostszych i najbrutalniejszych brytyjskich roadsterów. Egzemplarze używane na co dzień, startowały i wygrywały w wyścigach. Szkielet samochodu stanowiła rurowa rama przestrzenna. Wąski, spłaszczony korpus z blach aluminiowych prawie ocierał się o asfalt, prześwit wynosił zaledwie 13 centymetrów. Płaska przednia szyba nadawała się co najwyżej do masakrowania komarów. Motocyklowe błotniki i rozpinany brezentowy daszek chroniły przed deszczem i błotem, jak firanka przed ostrzałem z karabinu maszynowego. Wóz

miał dokładnie 1 metr wysokości i ważył 460 kg. Wystające reflektory dopełniały całości.

Samochód mógł być napędzany dowolnym silnikiem wybranym przez właściciela. Najczęściej decydowano się na dolnozaworowe dychawki Forda o pojemności 1,2 l i mocy około 35 KM. Lekkiemu Lotusowi niewiele było trzeba, żeby darł gumy. Dla wymagających były mocniejsze silniki. Od 1960 r. budowano lżejszą "Siódemkę" serii 2. W 1962 r. pojawił się Super 7 z silnikiem Forda o pojemności 1,3 l i 1,5 l z Cortiny GT.  W 1968 r. wprowadzono serię 3. Samochody serii 4 produkowane w latach 1970-73 miały nieco zmienione nadwozie z tworzywa sztucznego i przekonstruowaną ramę. I na nich zakończyłaby się historia "Siódemki", gdyby nie Graham Nearn.

Ogrzewanie - na życzenie

Nearn sprzedawał sportowe samochody w Caterham, na przedmieściu Londynu od lat 50. Później zajął się wyłącznie Lotusami. W 1973 r. jego firma Caterham Cars przejęła w całości prawa do produkcji Lotusa Seven. Początkowo kontynuowała wytwarzanie serii 4 z plastikowym

nadwoziem, lecz w 1974 r. powróciła do aluminiowych aut serii 3. Nearn nie mógł używać nazwy Lotus, więc ochrzcił swoje roadstery Caterham Seven.

Chętnych do tracenia zdrowia w małej, nieosłoniętej kabinie roadstera nie brakuje do dziś. Silniki Caterhama są co jakiś czas "aktualizowane". Najsłabszą stosowaną jednostką jest silnik Rover 1,4 l o mocy 105 KM, dzięki któremu podstawowy model Classic rozpędza się do 100 km/h w czasie 6,5 s i osiąga prędkość maksymalną 177 km/h. Następny stopień wtajemniczenia stanowią modele serii Roadsport z silnikami Rover 1,6 i 1,8 l, z których najszybszy rozwija prędkość 206 km/h. Prawdziwy koneser powinien raczej zamówić jeden z modeli Superlight, który w czołowej wersji ma 230-konny silnik Rover o pojemności 1,8 l. Żadne Ferrari nie ma przy nim szans! Caterham Superlight R500 osiąga 100 km/h po 3,4 sekundy. Prędkość maksymalna to 240 km/h. Jadąc nim bez kasku, poznasz, co

znaczy przysłowie "biednemu zawsze wiatr w oczy"! Caterham nie rozpieszcza kierowców. Z wyrafinowanych dodatków dostępne są na życzenie skórzana tapicerka i ... ogrzewanie.

Gotowy albo kit-car

Caterhama możesz kupić na dwa sposoby: jako gotowy samochód lub kompletny zestaw do samodzielnego montażu (tzw. kit-car). Szczegółową instrukcję montażu, liczącą 135 stron ściągniesz sobie z internetu. Kiedyś Anglicy kupowali kit-cary, żeby uniknąć podatku od nabycia praw majątkowych. Teraz robią to dla przyjemności. Montaż Caterhama to 70-100 godzin intymnego sam na sam z kluczami, wkrętakami i smarem.

Producent zapewnia, że ten samochód, to najlepsze, co ci się w życiu mogło przydarzyć. Jest trwały, niedrogi w eksploatacji i z wiekiem mało traci na wartości, czym przewyższa każdy inny wóz sportowy. 

Dane techniczne najgorętszych roadsterów świata:
          

.